LITMIR.BIZ

      Қоғоз, қоғоз, ҳаммаси қоғоз!

      Мана бу одамнинг юзи – газета.

      Мана бу сулувнинг чеҳраси – журнал.

      Мана бу кўзойнак, олтмиш йил яшаб

      Ўн жилд қоғоз ёзди,

      Эҳ, носоз ёзди.

      Бу қилмиши учун уни бир куни

      Муқаддас Сўз ҳаққи,

      Ҳақиқат ҳаққи

      Абдулла Қаҳҳорнинг руҳи уради!

      Мени афишалар ўрайди.

      Ботир Зокиров ҳам энди йўқ.

      Эълонлар қуршовга олар дунёни,

      Дунёда қоғозлар бўрони.

      Сиз ҳали уйқудан уйғонмай, тонгда

      Эшикларни тақиллатар қоғоз.

      Режалар инграйди қоғозлар аро,

      Нутқлар қоғоздир,

      Ютуқлар – қоғоз.

      Архивлар –

      тахланган, чанг босган асрлар –

      Қоғоз қасрлар.

      Қайлардадир шовуллайди яшил ўрмонлар –

      Бўлажак қиссалар, рўмонлар!

      Сизни –

      (Умрингизда гуллар ўрнига

      Пуллар очилади,

      Наслингиз қоғоз).

      Қандай қайтарайин одамийликка?

      Мен нима қилайин –

      Аслингиз қоғоз?!

      Менинг сирларим бор сенинг итингда.

      Бу ҳовли,

             бу эшик,

                   бу йўл – қарийди.

      Йилларни оралаб келган пайтимда

      Сен таний олмасанг…

      Итинг танийди!

      Сезаман: Дордаги кўйлаклар ўзга,

      Ўзгадир ҳовлида гулларнинг ҳиди.

      Мен жойлаб кетганман итнинг кўзига

      Махфий тунларимни –

      Танийди итинг.

      Мен сенинг умрингга ою осмонни

      Олиб кирганимдан –

      ўшандан бошлаб

      Итингга, махфий бир қадрдонликдай

      Махфий бир дўстликни кетганман ташлаб.

      Кетганман, ўзимга, сенга-да аён,

      Махфий бир даврни қолдириб итга.

      Ит сўзлаб беролмас ахир ҳеч қачон!

      Ит айтиб бермайди бизни ҳеч кимга!

      Бу сирли учликнинг сирли мактаби

      Итнинг кўзларида қолар қасамдай.

      Қолар энг ишончли эсдалик каби,

      Итда – энг ишончли, содиқ қафасда.

      Сен вафо ҳақида куюнганингда…

      Итинг яқинлашиб келаркан аста

      Ва ногоҳ эрингга термулганида

      Қўрқасан:

      Наҳотки барчасин айтса?!

      Аммо…

      У айтмайди!

      У айтмай яшар,

      Сенинг таҳликангни тушуниб, билиб.

      У айтмай яшайди – рўзғоринг ичра

      Якка, садоқатли сирдошинг бўлиб.

      Бу ҳовли, бу эшик, бу йўл – қарийди,

      Бу ит ҳам қарийди бир кун дафъатан.

      Сезмайсан:

      Дафъатан, ярим тун пайти

      Итинг жон беради хайрлашмасдан.

      Сен эса

      шундай бир ҳаёт бошлайсан.

      Унда бўлмас асло қўрқув, таҳлика.

      Унда сен бемалол кўзинг ёшлайсан,

      Қўрқмай куюнасан вафо ҳақида!