LITMIR.BIZ

      Çox gəzmişəm vətənin

      Dağlarını, düzünü.

      Süsənin, yasəmənin

      Görməmişəm üzünü.

      Ağaclar olub yalın

      Mən gəzəndə bağları.

      Bürümüşəm ağ, qalın

      Yorğana budaqları.

      Görməmişəm laləni,

      O da tanımır məni.

      Mən gələndə qış olur,

      Çiçəklər yatmış olur.

      Buludlarda ay batır,

      Ulduzlar bir-bir yatır.

      O zümrüd gözlü mayak

      Dəryada qalır oyaq.

      Birdən qopsa fırtına,

      Külək girməsə qına,

      Gəmini alsa duman,

      Mayaka gəlir güman.

      Odur köməyə çatan,

      Onu sevir kapitan.

      Neftçilər prospektində,

      “Azərneft”dən yuxarı;

      Evimiz durur tində,

      Baxır dənizə sarı.

      Laylay deyir göy dəniz,

      Eşidirik səsini.

      Sakit axşamlarda biz

      Duyuruq nəfəsini.

      Başlayıb gecə sahil

      Göy dənizlə söhbətə.

      Biz gəmidə elə bil

      Çıxmışıq səyahətə.

      Tıq-tıq… döyüldü qapı,

      Kimsə gecikib əlbət.

      Salacaq tappatapı,

      Alacaq indi töhmət.

      Sinifdə idi hamı,

      İlqar gecikmir daha.

      Deyir: – Axşam çantamı

      Rahlayıram sabaha.

      Müəllim dedi yerdən:

      – Buyur, sinfə görək!..

      Qapı açıldı birdən,

      İçəri girdi külək.

      Uşaqlar bərk küy salıb,

      Birdən-birə gülüşdü.

      Külək məəttəl qalıb,

      Pəncərədən sürüşdü.

      Rəssam Günəş ertə durdu,

      Təbiətə min rəng vurdu.

      Fırçasını çəkdi dağa,

      Göy dənizə, yaşıl bağa,

      Gah soluna, gah sağına,

      Uşaqların yanağına.

      Günəş gözəl bir rəssamdır,

      Hər tərəfə rəngi çatdı.

      Elə ki, gördü axşamdır,

      Dağ dalına enib yatdı.

      Nağaramı vurum-vurum,

      Dum-ba-du-rum, dum-ba-du-rum.

      Ağacların göy budağı

      Oyanaydı səhər çağı.

      Nağaramı vurum-vurum,

      Dum-ba-du-rum, dum-ba-du-rum.

      Göbələklər əl-qol atar,

      Yallı gedər qatar-qatar.

      Nağaramı vurum-vurum,

      Dum-ba-du-rum, dum-ba-du-rum.

      Uşaqlar çıxar küçəyə,

      Şap-şup salar gölməçəyə.

      Yay yağışı – mənim adım,

      Kimi deyirsiz oynadım.

      Nağaramı vurum-vurum,

      Dum-ba-du-rum, dum-ba-du-rum.

      Uşaqlar, bir nağıl var,

      Onu söyləyim sizə.

      Necə qaçır dalğalar

      Sahilə və dənizə.

      Sanki onlar uşaqdır,

      İməkləməyə başlar.

      Sahildəsə yumşaqdır

      Hər cürə rəngli daşlar.

      Guya ki, o daş, o qum,

      Hamısı “şirniyyat”dır;

      Ləzzətli rahat-lokum,

      Şokalad və nabatdır.

      Onlar cumur sahilə,

      “Şirniyyat”ı yalayır.

      Yığıb onu əlilə,

      Ətəyinə qalayır.

      Dəniz çağırır: gəlin!

      Ananızla dincəlin.

      Qoynumda saldım yeri…

      Dalğalar dönür geri,

      Quş kimi qanad açır

      Yenə sahilə qaçır.

      Yalayır “şirniyyat”ı,

      Belə keçir həyatı…

      Bu şeirdə, uşaqlar,

      Mən nağıl etdim sizə

      Niyə cumur dalğalar

      Sahilə və dənizə,

      Sahilə və dənizə.

      – Quq-quluquu! – dedi xoruz,

      Sarı darıdır ulduz.

      Hər gecə Sənəm qarı

      Səpir göylərə darı.

      Səsləyim

Скачать книгу