ТОП просматриваемых книг сайта:
Сайланма әсәрләр. 3 т. / Избранные произведения. Том 3. Нурислам Хасанов
Читать онлайн.Название Сайланма әсәрләр. 3 т. / Избранные произведения. Том 3
Год выпуска 2017
isbn 978-5-298-03660-3, 978-5-298-03423-4
Автор произведения Нурислам Хасанов
Издательство Татарское книжное издательство
Каршы яктан килгән машиналар, Ринат уйларын кискенләштерергә теләгәндәй, выж да выж уза тордылар. Аларның «Жигули»е да җилдереп очты. Ринат дустының тизлекне яратуын сизде. Ул шөбһәләнә дә калды: «Үз чамасын белә микән?» – дип, аңа карап алды. Бераздан уйлары бүтән юнәлеш алды: «Моторлар гасыры! Ял итәргә барганда да ашыгабыз, бөтен куанычыбыз – ашыгу…»
Ринат 90 саны өстендә дерелдәгән спидометр угына күз салды – кәеф амплитудасы да төрле тирбәлешкә күчеп үзгәрә иде. «Язмышың сыналганда, уй-тойгыларыңны үлчәүче приборлар гына юк. Ул «прибор» – кешенең йөрәгедер… Аны җансыз металларга тиңләп булмый. Юкса ул куаныч-шатлыклардан да мәхрүм булыр иде. Күрәсең, безгә вакыт-вакыт киеренке хисләр ялкынында дөрләп янулар да кирәктер…»
Тынгысызлыкка уралган Ринат үзенең уйларында группадагы эшләренә кайтты. Эшкә барысы да килде микән? Реверс җыюда тоткарлык булмаса ярый ла… Юкса начальник әйтер: «Эшне мастерына тапшырган да үзе тынычланган», – дияр. Юк, тәртиптә булырга тиеш барысы да…
Урман буена җиткәч, Кәшиф, сабыйларча куанып:
– Тиздән кайтып җитәбез, биш кенә чакрым калды, – диде. – Чәчәк апайларга тиз генә кереп чыгарбыз да, тирес суалчаннары казып, күлгә сыпыртырбыз.
Олы юлдан сулга борылуга, машина бик зур булмаган авылга – Җәйләүгә килеп керде. Зәңгәр тәрәзәле йортның чыршы такталардан яңа гына эшләнеп, олифланып та куелган сап-сары капка төбенә машина килеп тә кунаклады. Капкадан балкып чыккан ханым (шундый ачык кешеләр дә булыр икән!) Кәшифнең Чәчәк апасы иде. Менә ул, күлмәк изүләрен төзәткәләгәндәй итеп, хәл-әхвәл сораша-сораша, кунаклары янына килеп тә җитте.
– Күңелем сизгән иде аны, уч төпләремә кадәр кычыткан иде – сез кайтырга булган икән. – Ул кулын башта Кәшифкә, аннары Ринатка сузды. – Әйдәгез, әйдә… Әле чәем дә кайнар. Теләсәгез, әйрән дә ясап бирәм.
– Әйрән яса, Чәчәк апа! – диде Кәшиф, шатланып. – Чишмә күленә балыкка барырга кирәк булыр.
– Ярар, ярар. Әле кайтып җитмәс борын балыкка ук китәсезмени?
– Әйе.
Кәшифнең Чәчәк апасы янә бер балкып алды һәм, Ринат ягына күз ташлап, сүзен дәвам иттерде:
– И-и, безнең Кәшифкә балык җене кагылган инде аңа. Кечкенәдән шулай.
Аның сүзләреннән Кәшифнең балачактан ук авыл белән элемтәсе өзелмәгәнлеге, туган телне шуңа яхшы белүе аңлашылды.
– Әниең ни хәлдә соң?
Чәчәк апасының төенчек-күчтәнәчләрне күтәрешеп керә-керешкә биргән соравыннан Кәшиф бераз уйчанланып калды.
– Шул бер килеш инде… Сезгә күп итеп сәлам әйтте.
– Рәхмәт инде, җаным, рәхмәт… – Ул янә Ринатка карады. – Иптәш егетең ни атлы соң?
Сорауга Ринат үзе җавап бирде:
– Ринат мин, Чәчәк апа.
Хуҗа хатын көлмичә булдыра алмады. Бик килешле, табигый көлү иде бу.
– Зөбәрҗәт апай дисәгез дә ярый инде.
– Юк, Чәчәк апай булсын, чәчәк матур ич, – диде Ринат.
– Именно!