Сайланма әсәрләр / Избранное - Сажида Сулейманова

Скачать книгу

кеше ансын карасын.

      Койрык кагып чапкан грузовойда

      Чаллы белән Минзәлә арасын

      кайчандыр бер очып үткән идек,

      түмгәкләре саен

      бер-беребезгә ныграк сыенып,

      юлда җыелып яткан кар суының

      биткә чәчрәвенә сөенеп.

      Бездән дә бай кеше булмагандыр:

      икебезгә – ике чемодан…

      Агач өйдән нәни бүлмә алгач,

      шатлык ашкан иде чамадан.

      Ашау өстәле дә шул чемодан,

      язу өстәле дә – чемодан,

      Гел шатлыгы истә.

      Борчулары

            сүзсез генә әллә йотылган.

      Сыңар чиләк тотып, иртә таңнан

      суга чират тору онтылган.

      Гел шатлыгы калган. Язлар саен

      мәктәп кичәләре хәтердә.

      Ун ел элек унны бетергәннәр

      унҗидедә кебек хәзер дә.

      Минзәләдә юллар такыр, диләр…

      Бәхетлеләр өчен такыр ул.

      Минзәләдә ярлар матур, диләр…

      Сөя белгән өчен матур ул.

      Сикәлтәле сиртмә юлларыңнан

      оча-оча килдем мин янә!

      Бәхет кошым әллә бер каурыен

      синдә калдырганмы, Минзәлә?

1964

      «Көн эссе…»

      Көн эссе.

      Су өсте – нәкъ көзге.

      Күктән нур коела.

      Таң белән уянган күп төсләр

      җуела, җуела.

      Бик иртә чык кипкән.

      Күзләрем

            камаша яктыга.

      Баш иеп, миләүшә берәүне

      озаткан вахтага.

      Ай күргән эзләрне, и кояш,

      чык белән алдыңмы?

      Таң белән уянган төсләрне

      оталмый калдыммы?

1964

      Җырчы дустыма

(Венера Шәриповага)

      Ике күзең, ике күзең – утлы күмер,

      бер карасаң, ничә күзләр кабына.

      Күз сирпесәң, ничә йөрәк, ничә күңел

      өметләнәп, канатланып кагына.

      Җыр башласаң, болыннарга, тугайларга,

      сахраларга әйди көмеш кыңгырау.

      Китәсе лә бергә, борылып карамый да!

      Ә күңелдә, ә күңелдә бер сорау:

      Җырга ияреп, дулкыннарга төшеп чумсам,

      гел янармы, йә сүнәрме бу дөрләү?

      Сүнмәгән дә, күмер булып көймәгән дә,

      яннарыңда нигә соң юк тик берәү?

      Ике күзең, ике күзең – якты йолдыз,

      сүндерәдер бик күпләрнең кайгысын.

      Таң белән таң очрашалмый, кавышалмый…

      әллә шуңа үзең һаман ялгыз син.

      Китәсе лә иде бергә еракларга,

      еракларга әйди көмеш кыңгырау…

      Сагынырсың да, әйләнерсең дә карарсың:

      өметләнеп калганнар күп,

                 син – берәү.

      Шуны сөйләп чыңлый көмеш кыңгырау.

1964

      Хәерле сәфәрләр

      Урманнар, болыннар,

      мәһабәт чыршылар…

      Юлларда онтыла

      мәшәкать-борчулар.

      Бу җитез каеннар

      кая гел йөгерә?

      Кич була, ай чыга,

      вагонга төн керә.

      Шуышып төн керә,

      моңая җырчылар.

      Мәхәббәт турында

      көй яз да җыр чыгар.

      Тылсымлы

Скачать книгу