LITMIR.BIZ

      Хатлар язам сиңа,

            сөям, сагынам!

      Мондый сүзләр ләкин хатта юк.

      Салкынайта мәллә хат битләрен

      көзге җилләр, саксыз актарып.

      Кайнар сүзләр юкка үпкәләмә,

      укы, иркәм, шуны искәреп:

      Сүзләрдән мин бары юллар тездем,

      юл арасы тулы – хисләрем.

      Урамнар буш калган,

      йолдызлар сүнгән,

      ә яңгыр кыекка

      алкалар элгән.

      Ялгызым мин бүген

      уйларым белән.

      Урамның иң аулак

      юлларын беләм.

           Җил төннең күренмәс

           кылларын чиртә,

           үзендә күпме көй,

           күпме сер йөртә!

           Төшенеп серенә,

           тыңлыйсы килә,

           кушылып, тын гына

           җырлыйсы килә.

      Омтылса күңелем

      җыр булган җиргә,

      бу мине онытты,

      ташлады, димә.

      Кайчакта күңелсез

      давылсыз, җилсез;

      ә җилләр, давыллар

      бик шыксыз синсез.

           Син китсәң еракка,

           моңнарым арта.

           Өйләрдә ямансу,

           кырларга тарта.

           Ялгызым мин бүген

           күңелем белән.

           Ә күңел син юкта

           гел синең белән.

      Караңгылар алай кара түгел, –

      Айлар батса, Чулпан калкасы.

      Күк йөзендә бермәл пәйда була

      сызылып кына төшкән Ай кашы.

      Йөзкәенә зәңгәр пәрдә япкан.

      Ачылмаган әле керфекләр.

      Ай кашына шунда гашыйк булды,

      таңга калып янды офыклар.

      Офыклардан әллә көнләшепме,

      уятырга килде Кояшы.

      Күк йөзеннән нурлар булып тамды

      сызылып кына төшкән Ай кашы.

      Тау артында зәңгәр болыт

      бер килеп явар төсле.

      Тауга менсәм, бу күңелем

      юаныч табар төсле.

      Тау башлары, ай-һай, биек,

      тау буе – карамалык.

      Нигә, дустым, үзең менгәч

      әйләнеп карамадың?

      Тау башында түгәрәк күл,

      йөрмәдек түгәрәкләп…

      Үкенмимен, сиңа карап

      тау кичтем, шуңа рәхмәт.

      Август ае.

            Җәйнең кайнар көннәре.

      Олы юлда – машиналар гөрләве.

      Асфальт юллар кызган чуерташ сыман,

      шул юлларда йөрүләрем аз сыман.

      Йөкләр, йөкләр –

                 икмәк килә басудан.

      Машиналар чабыш аттай ярсыган.

      Җәяү юлчы, бер читкәрәк бас юлдан –

      бу чабышта йөгәнсез көч бар сыман.

      – Алтын йөккә тиң юлдашмы бу юлдаш? –

      дип әйтәме юлга яткан чуерташ.

      Җәяүлене ташлау сезгә хас түгел,

      шофёр күңеле, беләм, чуерташ түгел.

      Читтә торып

Скачать книгу