Ихлас тойгылар / Искренние чувства - Илдус Гыйләҗев

Скачать книгу

кошы оя корган

      Керфекләрең арасында.

      Синнән гүзәл бер кыз да юк!

      Үзең генә ышанмыйсың.

      «Юкны сөйләп йөрмәле…» – дип,

      Битәрләүдән бушамыйсың.

      Син ышансын диеп, инде

      Бүтән күзлек кииммени?

      …Хан кызыннан кайтыш булсаң,

      Килеп йөрер идеммени?

      «Яшьлек…»

      Яшьлек кирәк, бер-береңне табар өчен,

      Тормыш кору – бергә казык кагар өчен;

      Ә картлыгың – шул казыктан чыра телеп,

      Кич утырып бергә учак ягар өчен.

      Сорамыйм яңаларын

      Синең янга китеп барышым,

      Сагынуга түзә алмыйча.

      Тынычланмас, ахры, йөрәгем,

      Ахырына кадәр янмыйча.

      Ят кабилә кешеләредәй

      Аңлашалмый нигә йөрибез?

      Бер-беребез өчен туганбыз,

      Сак белән Сок кебек үзебез.

      Горурлыкны салып таптадым,

      Кире борып җанны канатма.

      Яңа сүзләр гел дә сорамыйм,

      Җылыларын гына кабатла!

      Ике үлчәнеш

      Күрү белән калдым гаҗәпләнеп,

      Толымнарың – үзең озынлык.

      Батырчылык иттем кагылырга –

      Җәмгысы шул минем азгынлык.

      Үкенмәдек шушы көнгә кадәр,

      Шатлык кояшында кызындык.

      …Толымнарың булды үзең буе,

      Мәхәббәтең – гомер озынлык…

      Озын иде чәч толымың

      Озын иде синең чәч толымың,

      Тезләреңнән хәтта астарак.

      Боргаланып менгән тау юлына

      Охшаттым мин аны баштарак.

      Әллә ничек, шул юл синнән читкә

      Алып китәр кебек юрадым.

      Тараттым да куе чәчләреңне,

      Арасына кереп югалдым.

      Дөм караңгы, өстә җемелдәшә

      Ике йолдыз – синең күзләрең.

      Чәчләр ера-ера, юлга чыктым,

      Чакыруларына түзмәдем.

      Инде чәчең билдән калса да гел,

      Син үрәсең, ә мин таратам.

      Караңгыда янган йолдызларның

      Серле җемелдәвен яратам…

      Һич шөбһәсез

      Өметем юк инде хәзер

      Сине кабат күрүемә.

      Миңа дигән җылы хисләр

      Сүнде синең күңелеңдә.

      Эссе көнне сусыз калып

      Шиңгән чәчәк хәлендәмен.

      Тик шулай да сиңа атап

      Булыр биргән хәерләрем.

      Нишләтим соң, мәҗбүриләп

      Буламыни яраттырып?

      …Ә мин сиңа килер идем,

      Яшәсәм дә кабат туып…

      Безгә түгел ояты

      Мин гаепле, йөрәксенеп,

      Синең янга килгән өчен.

      – Синнән башка яши алмыйм,

      Минеке бул! – дигән өчен.

      Син гаепле, ризалаштың,

      Кабул иттең кире какмый.

      Кайсыбыз соң гөнаһлырак?

      Шул сорауга җавап тапмыйм.

      Нинди көч ул, нинди кодрәт,

      Нинди дәрья, бармы яры?

      Кемдер өстән әмер бирә,

      Без үтәүче шуны бары…

      …Гөнаһы да аңа булсын…

      Соңрак белерсең

      Үткәнеңдә синең казынмадым,

      Сәбәпләрең яхшы беләсең.

      Һәрвакытта

Скачать книгу