LITMIR.BIZ

      Күкеле сәгать җиденче яртыга сукканда, Кәүсәрия – ишек катында. Ул, гадәттәгечә, букчасын күтәргән килеш кухняга уза. Аннары чишенә дә сөт кайнатырга, коймак пешерер өчен камыр тугларга керешә. Беренче коймаклар табадан төшүгә, ишек кыңгыравы чыңлый – Гыйззәт. Бүген ул ипи генә түгел, зур төргәк тә тоткан.

      – Ачкычыңны югалтыңмы әллә? – дип каршылый аны Кәүсәрия.

      – Юк. Миңа синең ачуың рәхәт.

      – Сиңа караганда, ул миңа тансыграк.

      – Тагын беленме? – Гыйззәтнең Кәүсәрия зарын тыңлыйсы килми.

      – Белен түгел, коймак ул. – Иренең тәлинкәгә үрелгән кулына җиңелчә генә сугып: – Кулыңны ю! – дип искәртә Кәүсәрия.

      – Пьесаны алдылар, Кәүсәрия Җәүдәтовна. – Гыйззәт, авызын тутырып, үзе өчен махсус көнбагыш маенда пешерелгән коймакны ашый башлый.

      – Котлыйм. Теге хатын ирен ташлап китмиме?

      – Китми.

      – Кызганыч.

      – Башкача нишләсен ул?.. Режиссёрга бигрәк тә минем геройларның үзләре уйлап чыгарган ситуациядә дә үзләрен тормыштагыча тотулары ошады. Теләсә нинди чын хәлдә яки ялган уенда кеше үз холкы сыйфатларын белгертмичә калмый. Яшереп калырга мөмкин булганда да! – Бу сүзләре белән Гыйззәт үзе утырган ботакны үзе чабуын белми иде әле.

      – Синең белән мин дә шулай итәбезме?

      – Әйе.

      Гыйззәт Кәүсәрия пешергән коймакны әле кызыл уылдык сыман ярмаланып торган балга, әле карлыган вареньесына мана-мана ашый бара, ә Кәүсәриянең бүген ашыйсы килми.

      – Теге төргәгеңдә нәрсә ул?

      – Бүләк.

      – Кемгә?

      – Үземә түгел.

      – Миңамыни? Сәбәпсез-нисезме?

      – Пьеса тәмамлау сәбәп түгелмени?

      Кәүсәрия төргәкне ача башлый.

      – Ник бу кадәрле кәгазьгә төрдең аны? – Төргәкне чиш- кәч, Кәүсәрия кулында аккош мамыгыннан ясалган ак эшләпә торып кала, ул аны кашына төшеребрәк киеп карый – дәү күзле, иркә иренле шаян бер кызчыкка әйләнә дә куя. – Чыгарып түгәргә чүп булсын өчен шулхәтле төрмәгәнсеңдер ич? Сине чүп түгәргә ни гомер үгетләргә кирәк икәнен оныттыңмыни?

      – Бүген миңа үгетләү кирәкми.

      «Әйе, сиңа бүген дә урамга чыгарга кирәк шул», – дип уйлый Кәүсәрия.

      – Бүген режиссёрга шылтыратасың юк ич инде. Үзем түгәм.

      – Менә бу биш иске вариантны да чыгарып ташлыйсы. – Гыйззәт өстәлдән үзенең инде буталып беткән кулъязмаларын алып килә, эшләпәдән бушаган кәгазьгә куя.

      – Бәлки, теге хатынның ирен ташлап киткән вариантын калдырырсың?

      – Тормыш –

Скачать книгу