ТОП просматриваемых книг сайта:
Trompie Omnibus 6. Topsy Smith
Читать онлайн.Название Trompie Omnibus 6
Год выпуска 0
isbn 9780798176637
Автор произведения Topsy Smith
Жанр Учебная литература
Серия Trompie
Издательство Ingram
Trompie skrik hom boeglam toe hy sien hoe Ou Kasie hom aandagtig sit en dophou. Hy laat sak sy hande vinnig en val terug in sy bank.
“Hê-hê …” gee Trompie ’n verleë laggie.
“Wat vang jy aan?” vra die jong onderwyser.
“Ek doen maar net ’n paar oefeninge, Meneer weet,” antwoord Trompie en wikkel sy skouers. “Mens word styf van so lank sit.”
“Gaan liewer aan met jou werk,” sê die onderwyser. “Dis netnou pouse. Dan kan jy oefeninge doen.”
“Ja, Meneer,” sê Trompie gedwee. Hy maak of hy weer met sy werk besig is, maar hy sit en dink hoe hy die pop in die hande kan kry sonder dat Katrien dit agterkom.
Dit is stil in die klas. Almal is nog steeds besig met die woordsoorte. Trompie kry ’n idee. Hy frommel ’n stukkie papier in sy hand op en stap tot by die snippermandjie voor in die klas. Hy gooi die papier daarin en kyk vlugtig rond. Niemand neem notisie van hom nie. Almal is verdiep in hul werk – die onderwyser ook.
Trompie stap kastig ongeërg terug na sy bank toe, maar sy hart klop wild. Hy moet vinnig gryp – en seker maak hy gryp die pop nie aan die maag nie, want dit sal alles bederf as die ding nou al “Mamma!” skree.
Toe Trompie by Katrien kom, skiet sy regterhand uit en gryp die pop aan die arm. Hy gee twee vinnige treë tot by sy bank en gaan sit. Dit gebeur alles so vinnig dat Katrien niks agterkom nie. Trompie prop die pop onder sy bank in.
Hy sit nou met ’n onskuldige gesig en rondkyk. Niemand het gesien hoe gaps hy die pop nie. Almal sit nog steeds en werk.
Trompie besluit dit is tyd dat die pret begin.
Hy fluister vir Rooie wat langs hom sit van sy plan en draai dan om en doen dieselfde met Dawie en Blikkies agter hom.
Dit is stil in die klas. Trompie steek sy hande onder sy bank in en voel-voel na die pop. Sy duime rus op die pop se maag. Dan druk hy hard.
“Mamma!” kom die helder stemmetjie. Almal kyk op. Die onderwyser frons.
“Wat op aarde was dit?” vra hy.
“Dit het geklink soos ’n babatjie wat huil en sy ma roep,” antwoord ’n seun voor in die klas.
“Maar hier kan tog nie ’n baba in die klas wees nie,” sê die onderwyser fronsend. Hy besef nie dit is ’n pop nie. Ou Kasie kyk na Trompie. Dit het vir hom geklink of die geluid van daardie kant af kom.
Trompie kyk met ’n vroom gesig voor hom uit. Dit lyk of botter nie in sy mond sal smelt nie. Rooie staar ook sedig voor hom uit.
Katrien giggel. Sy besef wat gebeur het. Trompie moes haar pop gegryp het.
“Stil, Katrien!” beveel die studentonderwyser. “Gaan aan met julle werk – almal van julle.”
Die kinders maak so – altans hulle maak of hulle daarmee voortgaan.
Die onderwyser sit fronsend en wonder. Die universiteit het hom nog nie geleer wat om te doen as ’n baba in die klas na sy ma roep nie.
Maar dit kan tog nie ’n regte baba wees nie? Ou Kasie dink nou aan allerhande verklarings vir die geluid wat hy so duidelik gehoor het, maar glad nie aan die moontlikheid van ’n pop nie. Hy vermoed dit is seker maar iemand wat ’n grap probeer maak het. Hy besluit om die voorval te vergeet en met sy werk aan te gaan.
Trompie het vir sy vriende gefluister sy plan is om die pop na iemand anders toe aan te gee sodat die geluid nie weer uit dieselfde rigting kom nie. Die nuus versprei soos ’n veldbrand deur die klas en dit is nie lank nie of almal weet wat aangaan.
Die pop trek vinnig met die rye af en is nou by ’n seun heel agter in die klas. Hy druk hard op die pop se maag.
“Mamma!”
Die seun het so hard gedruk dat die stemmetjie hierdie keer baie skriller is.
“Wat op aarde is dit?” Die studentonderwyser kyk verbaas oor sy bril na die klas. Hulle lyk net so verbaas soos hy.
“Dis ’n babatjie wat sy mamma roep, Meneer,” antwoord ’n meisie.
“Ja, maar waar’s die baba? En wat doen hy hier?”
Die giggelende kinders het nie antwoorde op sy vrae nie. Terwyl hulle kastig ook hardop wonder waar die baba kan wees, word die pop vinnig onder die banke aangegee na ’n seun in die ander hoek van die klas.
Hy druk die pop en almal hoor weer: “Mamma!” Dan trek die pop na ’n ander deel van die klas en die roepende stemmetjie kom hierdie keer daarvandaan.
Die onderwyser is totaal verward. Wie van die leerders is so ’n goeie buikspreker? Hy is oortuig dit is een van hulle wat elke keer so “Mamma!” roep.
Ou Kasie wil by die klas weet wie die skuldige is, maar hulle hou hulle dom. Niemand verklap die geheim nie. Almal lag terwyl die klaende “Mamma!” elke keer uit ’n ander deel van die klas opklink.
Die studentonderwyser spring op en hardloop nou in die klas rond om die geluid te probeer vaspen, maar tevergeefs. Die kinders skater soos hulle lag. Ou Kasie weet nou dit is ’n gekskeerdery, maar in plaas daarvan dat hy streng optree, probeer hy uitvind wie vir die geroep verantwoordelik is.
Die pret is op sy hoogtepunt en die pop het net weer by Trompie uitgekom toe die deur skielik oopgaan. Dit is die skoolhoof!
Die kinders wat die hoof sien, is dadelik tjoepstil. Maar al die ander lag en skree vir Ou Kasie: “Waar’s die baba nou, Meneer?”
Die onderwyser sien nie die hoof in die deur nie.
“Ek sal daai ding kry!” sê hy vasberade en vee die hare wat oor sy voorkop hang met sy hand weg. Hy loop nou suutjies op sy tone na die plek waar die geskree die laaste keer gehoor is.
Die hele klas het die hoof nou al in die deur sien staan, maar nie die jong onderwyser nie.
“Dis reg, ja,” sê Ou Kasie vir die klas, “sit doodstil. Ek gaan daai dekselse ding nou kry!”
“Meneer,” sê ’n meisie met ’n hees stem toe die onderwyser langs haar is.
“Hè?” Die onderwyser gluur die meisie kwaai aan. Hy wil nie nou gesteur word nie.
Die meisie wys bang met haar oë na die deur toe. Ou Kasie volg haar blik en dan sien hy die hoof eers! Hy glimlag verbouereerd terwyl hy sy hare regstoot en sy das regtrek.
“Goeiemôre, Doktor,” groet hy die hoof.
Die hoof wys die studentonderwyser liewer nie daarop dat hy vanoggend voor skool al vir hom môre gesê het nie.
“Wat gaan hier aan, meneer Claassen?” vra die skoolhoof en stap by die klas in. Die kinders lyk nou so soet en onskuldig soos engeltjies. Trompie sit met die pop op sy skoot. Hy hou sy oë stip op die hoof gerig en skuif die pop onder sy bank in terwyl hy seker maak hy raak nie aan die maag nie. Dit sal vreeslik wees as die ding nou “Mamma!” moet skree.
“Doktor, hier is ’n babatjie wat ‘Mamma!’ skree,” sê die student verbouereerd.
“’n Wat wat wát skree?” Die hoof se ruie wenkbroue is vraagtekens.
“’n Babatjie wat ‘Mamma!’ skree, Doktor. Ek bedoel nie ’n regte babatjie nie, maar iets of iemand wat …”
“Watse onsin is dit?” vra die hoof fronsend.
“Julle het almal die geskree gehoor, nè?” pleit Ou Kasie by die klas. Ja-nee, knik almal, hulle het dit gehoor. Die leerders is dik van die lag, maar hulle sal dit nie waag om hardop te lag nie. Die hoof is dan hier!
“Nou wat dink jy is dit