LITMIR.BIZ

      5

      Saartjie die rabbedoe

      Een aand sit Saartjie in haar kamer en huiswerk doen. Sy het die middag tennis gespeel en het nog haar wit tennisbroekie en -hempie met haar tennisskoene aan.

      Sy is nie lus hiervoor nie, maar die huiswerk moet gedoen word – en buitendien, dit maak mos ’n goeie indruk op haar ouers as sy alleen hier sit en werk.

      Saartjie is die afgelope paar dae só soet dat botter nie in haar mond sal smelt nie. Sy het groot geskrik met daardie affêre toe sy in Ou Nukke se woonstel was en sy lewe nou ekstra mooi sodat sy haar ouers se toestemming kan kry om Durban toe te gaan.

      Anna het vroeër die middag die groot nuus kom vertel dat sy vir die langnaweek saam met haar pa Durban toe gaan.

      “Dit was só maklik!” het sy opgewonde vertel. “Ek het daar by my ouers gesit en gesê ek het ’n vakansietjie nodig, want ek het my dié kwartaal amper doodgewerk. My pa het sommer dadelik ja gesê. Hy sê hy sal nogal graag geselskap in die motor wil hê.”

      “En wat van my?” wou Saartjie dadelik weet. “Het jy van my gepraat, Anna?”

      “Ja, ek het gevra of jy mag saamgaan. Ek het gesê jy’s ook al gedaan van al die huiswerk en goete, en toe sê my pa hy sien glad nie hoekom jy nie kan saamkom nie – as jou ouers natuurlik hul toestemming gee.”

      Sover het Anna nog net van haar pa gepraat. Toe vra Saartjie die belangrike vraag: “En wat het jou ma gesê?”

      “Sy’t eers ge-huh en ge-ha, en oor allerhande goed gekla. Haar grootste klagte was dat my pa elke oomblik van die drie dae by die konferensie sal besig wees, en wat gaan ons twee kinders dan alleen doen? Ek het gesê ons sal in die see gaan swem en op die strand lê en saans sal ons só moeg van al die swemmery wees dat ons vroeg sal gaan slaap.”

      “En toe?” vra Saartjie en luister aandagtig. Sy moet hieruit leer hoe om haar ouers te benader en hul vrae te beantwoord.

      “My ma was nog so ’n bietjie onseker en het gepraat van die luukse hotel waar my pa gaan bly. Dis glo net skatryk mense wat die plek kan bekostig. Ons twee sal ons baie goed moet gedra – ‘soos dames’ sê my ma. Dis nie ’n hotel vir ’n gelag en lawaai nie en my ma is bang ons gaan my pa in die skande steek, want hy sal mos net met etenstye daar wees.”

      Saartjie sug. “En wat het jy toe gesê?” vra sy en skuif nader aan Anna.

      “Ek het gesê Saartjie Baumann is een van ons land se beroemdste snydokters se dogter en sy ken haar maniere. En ek is die dogter van die gaafste ouers wat ’n mens kan hê en ek ken ook my maniere. Ek en Saartjie weet hoe om ons in hoë kringe te gedra. Ons sal stil en stigtelik wees. En toe staan ek op en maak so ’n paar elegante buiginkies, net om vir hulle te wys hoe ons twee sal buig as ons die rykste van die rykes daar in die hotel ontmoet. My pa en ma het albei gelag en ek weet nie hoekom nie, maar my ma se oë het geblink. Toe sê sy: ‘Nou goed, dan kan julle twee maar saam met Pappa gaan. Dis te sê as Saartjie se ouers inwillig.’”

      Anna het opgewonde gelag, en Saartjie ook, maar nie té vrolik nie. Sy moet haar ouers nog vra. Sal hulle haar laat gaan?

      Toe vertel Anna dat haar ma en sussie die paar dae na hul ouma se plaas naby Vereeniging gaan.

      “Ek weet nie wat Muggie gaan sê as sy hoor ek gaan saam met my pa nie,” sê Anna, “maar sy moet maar ’n keel opsit. Ek bly liewer net hier as dat ons heeldag in Durban na haar moet kyk.”

      Saartjie het volkome hiermee saamgestem en belowe om die aand met haar ouers te praat.

      Dit is hoekom sy nou so stil en alleen hier in haar kamer is. Sy wil haar ouers, wat onder in die sitkamer sit, beïndruk. Sy sal netnou soontoe afstap en haar skouers krom hou en swaar sug en vir hulle vertel hoe moeilik die lewe is en hoe moeg sy van al die huiswerk is. Dan gaan sy skimp dat daar net een ding is wat haar sal regruk – die see. ’n Paar dae by die see en sy sal weer vol lewenslus wees en selfs nog harder kan werk. Anders gaan haar senuwees binnekort ingee.

      Toe Saartjie se huiswerk klaar is, sit sy sommer in haar kamer. Sy wil mos nie nou al afgaan nie. Dis té gou. Haar ouers moet eers vir mekaar sê: “Die arme Saartjie werk darem weer laat vanaand!”

      Saartjie sit en dink aan die hotel in Durban. Dit sal nie so lekker wees as die hotel nét vol ryk mense is en hulle Lynnekommers nie eers boe of ba mag sê nie. Maar sy en Anna sal darem seker iets kry om saans te doen wanneer hulle alleen is.

      Saartjie sien hoe sy en Anna soos twee elegante dames by die swierige hotel instap en hoe die personeel almal sulke buiginkies maak en hulle welkom heet. Sy sien hoe …

      Haar gedagtes word onderbreek deur seunstemme onder haar venster. Sy spring op en kyk uit buitentoe. Dit is Apie en sy maat, Bennie. Galpil en sy twee maats, Gert en Piet, is ook by. Die klomp speel rugby met ’n tennisbal. Hulle oefen nou al vir volgende kwartaal wanneer die rugbyseisoen begin. Hulle het seker hierheen gekom, dink Saartjie, omdat die Baumanns die grootste en mooiste grasperk in die buurt het. Maar sy sal gou ’n einde aan die lawaai maak.

      Sy stap flink deur toe, maar dan bedink sy haar. Dis mos ’n wonderlike geleentheid om voort te bou op die goeie indruk wat sy die afgelope paar dae op haar ouers gemaak het.

      Sy laat haar skouers hang en loop slof-slof by die trap af.

      Saartjie kom by die sitkamer in. Sy rek haar uit en sê: “Sjoe, ek het só baie werk. Ek weet nie hoe ek dit langer gaan hou nie. My senuwees … is heeltemal gedaan …”

      Dit lyk nie asof hierdie woorde juis ’n indruk op haar ouers maak nie: haar ma brei verder en haar pa gaan aan met sy blokkiesraaisel.

      “Nou kom speel die seuns nog op die gras net onder my venster. My senuwees gaan dit nooit hou nie,” sê sy met ’n martelaarstem.

      Haar pa kyk vlugtig na haar ma. Albei glimlag en dokter Baumann knipoog vir sy vrou.

      Saartjie weet dit nie, maar Anna se ouers was vanmiddag hier om te vra of sy saam met hul dogter en Louis Strydom Durban toe kan gaan.

      “Dis natuurlik hoekom Saartjie die afgelope tyd so stil en gedwee was,” het mevrou Baumann gesê. “En hoekom sy so uit haar pad gegaan het om vir ons werkies en gunste te doen.”

      Die grootmense het heerlik gelag toe die Strydoms vertel dat Anna se onlangse gedrag presies dieselfde was – heeltemal anders as gewoonlik.

      Dokter en mevrou Baumann het geen beswaar geopper nie. Saartjie kan saamgaan. Louis Strydom het dadelik gebel en vir die twee meisies ’n kamer langsaan syne bespreek.

      Maar Saartjie weet niks hiervan nie en haar ouers geniet haar toneelspel terdeë.

      “Die

Скачать книгу