Скачать книгу

бернигә.

      Җомга кич ул җыелуга

      Әйбәт сәбәп, бер дигән.

      Җомга кичнең ипле яме

      Тулсын әйдә һәр өйгә.

      Самавыр

      Бар халыклар, сугышып арыгач,

      Утырышып учак тирәли,

      Гел дә, гел дә тату яшәрбез дип,

      Көйрәтәләр Солых челемен.

      Бар халыклар, сугыш тәмам, диеп,

      Кәгазь язып, мөһер басалар.

      Безнең халык сугыш башлап йөрми,

      Дус-дошманга куя самавыр.

      Җиз самавыр, аннан ак самавыр

      Бирнә булып килгән һәр өйгә.

      Самавырның «йөзе» ачык иде,

      Килен кебек иде үзе дә.

      Самавырың көйле җырлаганда,

      Чәй янында телләр языла.

      Чәең каты, йөзең якты икән,

      Кунак риза сыйның азына.

      Самавырлы табын тирәсендә

      Яучы алган кирәк җавапны.

      Эш килешеп куллар сугышканнар –

      Самавыр да шаһит – җаваплы!

      Кайнап торсын әле бу самавыр,

      Хуҗа булып татар өенә.

      Яшь киленнәр биеп кенә йөрсен

      Самавырның җыры-көенә!

      Көзге манзара

      Бәллүр тынлык кылын тибрәтеп,

      Моң агыла көзгә багышлап.

      Көзне каршы ала көяз миләш,

      Ал тәлгәшләр белән алкышлап.

      Мәтрүшкәләр өзеп, җиләк җыеп

      Акланнарда истә йөргәннәр.

      Җәй хәтерен инде кибән итеп

      Болын куенына өйгәннәр.

      Язын сайраганның көзге сые

      Ындырларга кайтып тулган чак.

      Кашкарыйлы көзге бакчаларга

      Төнге күкләр йолдыз койган чак.

      Көз мизгеле

      Җир-әнкәбез чибәрләнгән,

      Затлы киемен кигән.

      Алма бизәкле күлмәге,

      Миләшле яулык чөйгән.

      Көмеш тоҗымлы калфагы

      Бик килешә йөзенә.

      Балан-миләш алкалары

      Көздән бүләк үзенә.

      Бар тереклек хәйран бүген,

      Соклана Җир-әнкәгә,

      Яшел хәтфә итәгенә

      Сибә алтын тәңкәләр.

      Өрәңгеләр кул чабалар,

      Учлары – алтын яфрак.

      «Мин дә күреп калыйм», – диеп,

      Кояш чыккан ялтырап.

      Июль

      Июль-патша җирдә хаким бүген,

      Җирне гүзәл итү – җәй гаме.

      Җилендә дә аның җиләк тәме –

      Ямьлелектә җәйгә җитәме?!

      Чәчәкләрнең садә керфегеннән

      Назга оетылган бал тама.

      Бал кортының көяз мыегында

      Татлы ясак кайта муртага.

      Табигатьтә бүген бар да шифа –

      Җәй куенына кер дә тәгәрә!

      Әнә бит ул чәчәк тулы болын,

      Унҗидесе тулган кызлар кебек,

      Кочак җәеп каршы йөгерә.

      Онытылсын вагы мәшәкатьнең,

      Гүзәллеккә чумсын бар гамең.

      Мәтрүшкәле җиләк чәе белән

      Җанга сеңеп калсын җәй тәме.

      Балачак

      Бар бер авыл, шул авылда минем

      Балачагым калды өзелеп.

      Гомер үткән саен, балачакның

      Кадерләре арта сизелеп.

         Кушымта:

         Әй

Скачать книгу