LITMIR.BIZ

Скачать книгу

aan die woud verloor het, het nog nooit gewaag om agter dit aan te gaan nie. Self sy eie pa. Die stories omtrent die plek was net te donker, te knaênd.

      Maar daar was iets anders omtrent vandag wat veroorsaak dat Thor nie meer omgee nie, wat veroorsaak dat hy versigtigheid oorboord gooi. ‘n Deel van hom wou die grense oorskrei, om so ver as moontlik van die huis af weg te kom, en die lewe toe te laat om hom te vat waar dit wou.

      Hy vorder verder, stop dan, onseker watter rigting om in te gaan. Hy merk bakens op, gebuigte take waarlangs sy skaap moes gegaan het, en draai in daardie rigting. Na ‘n wyle, draai hy weer.

      Voor ‘n uur om was, was hy heeltemal verwdaal. Hy probeer onthou van watter rigting hy gekom het----maar was glad nie seker nie. ‘n Ongemaklike gevoel sit op die krop van sy maag, maar hy reken dat die enigste pad uit vorentoe sou wees, so hy gaan voort.

      Op ‘n afstand sien Thor ‘n ligstraal, en haas daarheen. Hy bevind himself voor n klein opening, en gaan staanstil by die rand, vasgenael---hy kon nie glo wat hy voor hom sien nie.

      Voor Thor, met sy rug op hom gedraai, staan ‘n man, geklee in ‘n lang, blou satyn kleed. Nee, nie ‘n man nie---dit kon Thor van daar af aanvoel. Hy was iets anders. Kon dit ‘n Druid wees? Hy is lank en regop, sy hoof bedek met n kap, doodstil, so asof hy nie ‘n sorg in die wêreld het nie.

      Thor het nie geweet wat om te doen nie. Hy het al van Druide gehoor, maar nog nooit een teë gekom nie. Hy lei af van die afwerking van sy mantel, die buitensporige goue belegsel, dat hierdie nie net n gewone Druid is nie: daardie afwerkings was koninklike afwerking. Van die Koning se Hof. Thor kon dit nie verstaan nie. Wat sou ‘n koninklike Druid hier doen?

      Na wat soos ‘n ewigheid voel, draai die Druid stadig om na hom, en soos hy draai, herken Thor sy gesig. Dit slaan sy asem weg. Dit was een van die mees bekendste gesigte in die Koninkryk: die Koning se persoonlike Druid. Argon, raadgewer vir die konings van die Westelike Koninkryk vir eeue. Wat doen hy hier, ver van die koninklike hof af, in die middle van Donkerwoud, was ‘n raaisel. Thor wonder of hy homself dit verbeel.

      “Jou oë bedrieg jou nie,” se Argon, terwyl hy Thor aanstaar.

      Sy stem was diep, antiek, so asof die bome self gepraat het. Sy groot, deurskeidende oë blyk om deur Thor ted ring, besig om hom op te som. Thor voel ‘n intense energie uit die Druid straal---asof hy oorkant die son staan.

      Thor buig dadelik sy knieg en buig sy hoof.

      “My Heer,” se hy. “Ek is jammer dat ek U gesteur het.”

      Oneerbiedigheid teenoor ‘n Koning’s raadgewer kan lei tot tronkstraf of die dood. Dit is ‘n feit wat in Thor ingeprent is van geboorte af.

      “Staan op, kind,” sê Argon. “As ek wou hê jy moet kniel, sou ek jou gesê het.”

      Thor staan stadig op en kyk na hom. Argon neem ‘n paar tree vorentoe. Hy staan stil en staar Thor aan, totdat Thor begin ongemaklik voel.

      “Jy het jou ma se oë,” sê Argon.

      “Ek dink jy verwar my met iemand anders,” sê Thor. “Ek het nie ‘n moeder nie.”

      “Het jy nie?” vra Argon glimlaggend. “Is jy net deur ‘n man gebore?”

      “Ek het bedoel om te sê, my Heer, dat my moeder oorlede is met my geboorte. Ek dink jy sien my aan vir iemand anders.”

      “Jy is Thorgrin, van die McLeod stammeling. Die jongste van vier broers. Die een wat nie verkose was nie.”

      Thor se oë rek. Hy weet nie watse afleiding om te maak nie. Dat iemand van Argon se statuur weet wie hy is---dit was meer as wat hy kon inneem. Hy kon himself nie voorstel dat hy kon bekend wees aan enigiemand buite sy dorpie nie.

      “Hoe… weet U dit?”

      Argo glimlag, maar antwoord nie.

      Thor is skielik vreeslik nuuskierig.

      “Hoe…” gaan Thor aan, stotterend, “….hoe ken U my moeder? Het U haar ontmoet? Wie was sy?”

      Argon draai en en loop weg.

      “Dis vrae vir ‘n ander keer,” sê hy.

      Thor kyk hoe hy loop, verbaas. Dit was so ‘n duiselingwekkende en geheimsinnige ontmoeting, en dit het so vinnig gebeur. Hy besluit dat hy Argon nie kon laat gaan nie; hy haas agterna.

      “Wat doen u hier?” vra Thor, haastig om op te vang. Argon, wat sy staf gebruik, ‘n antieke ivoor ding, loop verbasend vining. “ U het nie dalk vir my gewag nie, het u?”

      “Vir wie anders?” vra Argon.

      Thor haas om by te kom, volg hom in die woud in, en laat die oopte agter hom.

      “Maar hoekom ek? Hoe het u geweet dat ek hier sou wees? Wat wil u hê?”

      “So baie vrae,” sê Argon. “Jy vul die lug. Jy moet eerder luister.”

      Thor volg hom terwyl hulle voortbeweeg deur die digte woud, en probeer sy bes om stil te bly.

      “Jy het kom soek na jou verlore skaap,” sê Argon. “n Eerbare poging. Maar jy mors jou tyd. Sy sal dit nie oorleef nie.”

      Thor se oë rek.

      “Hoe weet u dit?”

      “Ek ken wêrelde wat jy nooit sal ken nie, seun. Ten minste, nog nie.”

      Thor wonder terwyl hy loop om by te bly.

      “Jy wil egter nie luister nie. Dit is jou geaardheid. Hardkoppig. Soos jou ma. jy sal aangaan agter jou skaap aan, vasbeslote om haar te red.”

      Thor word rooi in die gesig terwyl Argon sy gedagtes lees.

      “Jy is ‘n vurige seun,” voeg hy by. Sterk persoonlikheid. Te trots. Positiewe kenmerke. Maar een dag mag dit jou neerlaag beteken.”

      Argon begin teen ‘n mossige rand opklim, en Thor volg.

      “Jy wou by die Koning se Legioen aansluit,” sê Argon.

      “Ja!” antwoord Thor opgewonde.”Is daar enige hoop vir my? Kan u dit laat gebeur?”

      Argon lag, ‘n diep, hol klank wat ‘n rilling by Thor se rugraat afstuur.

      “Ek kan enigiets en niks laat gebeur. Jou toekoms is reeds geskryf. Maar dit hang van jou af om dit te kies.”

      Thor het dit nie verstaan nie.

      Hulle bereik die bo-punt van die rand, waar Argon tot stilstand kom en na Thor kyk. Thor staan net n paar meter weg, en Argon se energie brand deur hom.

      “Jou toekoms is ‘n belangrike een,” sê hy.” Moet dit nooit agterweë laat nie.”

      Thor se oë rek. Sy toekoms? Belangrik? Hy voel hoe hy swel van trots.

      “Ek verstaan nie.U praat in raaisels. Asseblief, vertel my meer.”

      Argon verdyn.

      Thor se mond hang oop. hy kyk in elke rigting, luisterend, wonderend. Het hy dit alles verbeel? Was dit net sy verbeelding?

      Thor draai en ondersoek die woud; van waar hy staan, hoog op die rand, kon hy verder sien as tevore. Terwyl hy kyk, sien hy beweging in die verte. Hy hoor ‘n geraas en was seker dat dit sy skaap was.

      Hy strompel af van die mossige rif en haas in die rigting van die geluid, terug deur die woud. Terwyl hy beweeg kan hy nie die ontmoeting met Argon van hom afskud nie. Hy kan amper nie glo dat dit wél gebeur het nie. Wat doen die Koning se Druid hier, van alle plekke? Hy het vir hom gewag. Maar hoekom? En wat het hy bedoel omtrent sy toekoms?

      Hoe meer Thor prober het om dit te ontrafel, hoe minder kon hy dit verstaan. Argon het hom gewaarsku om nie voort te gaan nie, maar dit ter selfde tyd aanloklik gemaak. Nou, soos hy voortbeweeg, kry Thor al meer ‘n voorgevoel, so asof iets gewigtig gaan gebeur.

      Hy gaan om ‘n draai en stop in sy spore toe hy die uitsig voor hom inneem. Sy

Скачать книгу