Берлінская мазаіка - Алесь Тарановіч Бібліятэчка часопісу «Дзеяслоў»

Скачать книгу

маладзіцы, узыходзячыя басанож па прыступках выпрабаванняў, прайграваюць першы раздзел прадказанага лёсам рамана…

      Шэрагі прышпiленых адзiн да аднаго будынкаў з аперэтачнымi балконамі і ляпнінай, якія часам перагрызае пашча скрыжаванняў. Стыль эпохі грундэрства, позняга класіцызму, характар якога вызначыў Карл Фрыдрых Шынкель. Дамы гэтыя крыўдзяцца на гукі рока і тэхнамузыкі, якія раздражняюць іх густ, выхаваны ХIХ стагоддзем. Сумуюць, калі замест гусараў, стацкіх саветнікаў і дам у крыналiнах, з іх выходзяць хлопцы ў ірваных джынсах з iракезамi на галовах і татуіраваныя дзяўчыны з пірсінгам…

      На гэтых вуліцах усюды бачыцца чыгунны крок часу.

      Тут адчуваеш, як ідзеш па кaльцы Мёбiуса, па шляху з аднаго свету ў іншы.

      Іржавеюць старажытныя ліхтары, гэтыя вялізныя дзьмухаўцы, якія спрабуюць адарвацца ад зямлі, узляцець.

      Жывыя фрагменты мінулага – літыя вадакалонкi, у якіх захавалася патрыярхальная годнасць страціўшых сваё прызначэнне рэчаў. Іх свет жыве асобным ад горада жыццём… Адзін крок і вы трапляеце ў эпоху Kайзера Вільгельма II, яшчэ крок – у эпоху Бісмарка…

      Але не старажытнасць вызваляе ад часу.

      Сама прырода і ёсць час, ва ўсякім разе, яго злепак. Калі мы прыпадабляемся флоры, нічога не адбываецца, але ўсё змяняецца.

      Час, як думка, працуе непрыкметна і бесперапынна… Тут на маленькім «блышыным рынку», якi прытуліў ся ля фантана на Мархайнiкeплац, дзе вяленая лістота пахне азоўскай воблай, можна купіць кавалачак шчасця ўраздроб.

      Гэты пляц адразу ж бярэ ў палон своеасаблівасцю.

      Сюды прыходзяць, каб паглядзець, што прадаюць і на тых, хто прадае… Змяніць волю перамяшчэння ў прасторы на волю перамяшчэння ў часе.

      Гледзячы на некаторыя тыпажы, думаеш, што яны засталіся тут закладнікамi з часоў Карла Вялікага і Барбаросы.

      Сярод іх вы сустрэнеце персанажы, што таўкуцца за кулісамі, але якія патрабуюць для сябе выхаду на авансцэну, каб згуляць лёс на «біс»…

      Павольна ападае лісцё на памаранчавыя, зялёныя, белыя і нават чорныя гарбузы, якiя спяць у плеценых кошыках. Я раю вам купіць букет позняга іранскага бэзу, дзе ў кожным кубачку хаваецца маленькая кропля халоднай вільгаці, рэзкай на смак…

      Залаты крыж Пасiонскiрхе дзярэ бірузовую парусіну неба.

      Царква гэтая, як разбяная скрыначка, з палiсандра вага дрэва, выдатная і знешне, і знутры. Да яе прыляпіў ся маленькі цуд – белы дамок у пяць паверхаў, па адным акенцы на паверсе. Ён не шырэй за размах рук дарослага чалавека…

      Далей, як і ў Парыжы, ідзе збой балконаў з дзівоснай ляпнінай і каванымi кратамі, «гранитные надбровья», як называла іх Марына Цвятаева.

      Тут усякія там osteria, pizzeria, kaffeteria, vineria, trattoria, напаўняюцца мастакамі, паэтамі і музыкамі і проста «лебенскунстлерамi», як яны самі сябе называюць, рэфлексуючымi на ўсё інтэлігентамі…

      Тут, седзячы за ўтульным столікам італьянскай «vineria» з келiхам віна пад назовам «бабіна лета», разумееш, што жыццё складаецца з рознакаляровых прыгожых момантаў і трэба проста ўмець атрымліваць асалоду

Скачать книгу