LITMIR.BIZ

      Ούτε θα τουρλωθώ ποτέ, καθώς οι λιονταρίνες

      που είν’ απάνω στου τυριού τους τρίφτες [σκαλισμένες.]

              Πίν’ απ’ το κρασί αυτό

              και τον όρκο τον κρατώ.

      (πίνει)

      (παρατηρούσα την Λυσιστράτην πίνουσαν)

              Πίν’ απ’ το κρασί αυτό

              και τον όρκο τον κρατώ.

              Και στον όρκ’ όποια δεν μείνη

              το κρασί νερό να γίνη.

              Και στον όρκ’ όποια δεν μείνη

              το κρασί νερό να γίνη.

      ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ (προς τας λοιπάς)

      Ορκίζεσθε λοιπόν και σεις για όλα;

              Μα τον Δία!

      Φέρε λοιπόν να πιώ εγώ, ν’ αρχίσω τη θυσία.

      (Λαμβάνει την λήκυθον και ετοιμάζεται να πίη).

      Ε, ε, πού πας, φιλτάτη μου; θέλω μερίδα ίση.

      Ά, πρέπει η φιλία μας από δω δα ν’ αρχίση.

      (Ακούεται θόρυβος μακρόθεν. Η Λυσιστράτη αφίνει την λήκυθον, ενώ

      η Καλονίκη σπεύδει, την λαμβάνει και πίνει).

      Καλέ, ακούσατε φωνές, γυναίκες μου, και θρήνο;

              Ησύχασ’, είν’ εκείνο–

      που είχα πη προτήτερα· οι πειό γρηές εφθάσανε,

      και πήγαν στην Ακρόπολι και το ναό επιάσανε.

      -Συ, Λαμπιτώ, τράβα λοιπόν στη Σπάρτη να φροντίσης

      όσα εσυμφωνήσαμε να πραγματοποιήσης,

      τις άλλες δε Λακώνισσες όμηρους θα κρατήσουμε·

      ημείς δε στην Ακρόπολι και τις λοιπές θα κλείσουμε

              κ’ εκεί θ’ αμπαρωθούμε.

              Καλά· για να σου πούμε:

              Κι οι άνδρες [απ’ την πόλι]

      αν έλθουν εναντίον μας και εκστρατεύσουν όλοι;

      Λίγο με μέλει πειά γι’ αυτούς· φωτιά δεν θα ’χουν τόση

      ούτε φοβέρες αρκετές, ώστε να κατορθώση–

      η βία, τόσο εύκολα τις πόρτες μας ν’ ανοίξουν,

              εάν δεν αποδείξουν

      ότι τους όρους τους λαμπρούς, που οι γυναίκες θέσανε,

              αυτοί τους εκτελέσανε.

      Μα τη θεά! και βέβαια· κι αν δεν τα βρούνε σκούρα,

      δειλή να ειπούν την κάθε μιά και παληοπατσαβούρα!

      (Απέρχονται πάσαι, ενώ η Καλονίκη φεύγουσα τελευταία κενώνει

      ταυτοχρόνως το υπόλοιπον της ληκύθου).

              Τράβα, Δράκη, εμπρός με θάρρος,

      κι αν τον

Скачать книгу