Fraszki - Jan Kochanowski

Скачать книгу

      Do Bartosza

      Bartoszu łysy, a z hiszpańską brodą,

      Godzien by łaski za swoją urodą;

      Ale panienki na cię niełaskawy,

      Tak powiadają, żeś nogieć wąchawy;

      Co jeśli tak jest, szkodać i urody,

      I tej łysiny, i tej czystej brody.

      Do boginiej

      Bogini, która miłością szafujesz,

      A ludzkie serca według swej frasujesz

      I cieszysz myśli, jeśli niewdzięczności

      I ty nie lubisz w uprzejmej miłości,

      Sfolguj mi mało; owa się wyłamię

      Z tej niepobożnej niewolej, która mię

      Tak sfrasowała, że i zdrowia nie mam,

      I o rozumie toż na koniec mniemam.

      Już mię nie wracaj ku pierwszej wolności,

      Bo nie wiem, bych żyć umiał bez miłości.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      Przypisy

      1

      Chmura — zapewne dworzanin królewski, upamiętniony również przez Piotra Rojzjusza w zbiorze Carmina.

      2

      Utwór odnosi się do fraszki z Ksiąg pierwszych pt. Do Chmury.

      3

      Do gościa — czyli do czytelnika.

      4

      w wacku — w woreczku, sakiewce.

      5

      taszka — sakiewka.

      6

      Fraszka niewątpliwie o sobie samym.

      7

      Jak wkazuje aluzja do „taszki”, adresatem utworu jest zapewne skarbnik królewski Jost Ludwik Decjusz (młodszy, zm. 1567).

      8

      Mikołaj Mielecki (zm. 1585) — starosta chmielnicki (1557 r.), później wojewoda podolski i hetman, przyjaciel Kochanowskiego.

      9

      Masz przed inszymi, jesli ja co czuję — przewyższasz innych, jeśli ja trafnie to czuję.

      10

      Ostatniej śmierci próżne być nie mogą — nie mogą ostatecznie być wolne od zagłady.

      11

      Sława z dowcipu — sława oparta na talencie poetyckim.

      12

      poklwali — pokłuli.

      13

      z Pigmeolów — z Pigmejów, karzełków, z którymi wedle podań greckich żurawie prowadziły wojnę.

      14

Przypisy

1

Chmura — zapewne dworzanin królewski, upamiętniony również przez Piotra Rojzjusza w zbiorze Carmina.

2

Utwór odnosi się do fraszki z Ksiąg pierwszych pt. Do Chmury.

3

Do gościa — czyli do czytelnika.

4

w wacku — w woreczku, sakiewce.

5

taszka — sakiewka.

6

Fraszka niewątpliwie o sobie samym.

7

Jak wkazuje aluzja do „taszki”, adresatem utworu jest zapewne skarbnik królewski Jost Ludwik Decjusz (młodszy, zm. 1567).

8

Mikołaj Mielecki (zm. 1585) — starosta chmielnicki (1557 r.), później wojewoda podolski i hetman, przyjaciel Kochanowskiego.

9

Masz przed inszymi, jesli ja co czuję — przewyższasz innych, jeśli ja trafnie to czuję.

10

Ostatniej śmierci próżne być nie mogą — nie mogą ostatecznie być wolne od zagłady.

11

Sława z dowcipu — sława oparta na talencie poetyckim.

12

poklwali — pokłuli.

13

z Pigmeolów — z Pigmejów, karzełków, z którymi wedle podań greckich żurawie prowadziły wojnę.

14

Paweł Stępowski — przyjaciel Kochanowskiego, sekretarz królewski, dyplomata i poeta.

15

zakazujesz (starop.) — zalecasz się.

16

pożyć (starop.) — pokonać.

17

epitafium — napis nagrobkowy.

18

wsiadać — domyślne: do łodzi Charona, umierać.

19

Utwór odnosi się do fraszki z Ksiąg pierwszych pt. Epitafium Kosowi.

20

Wojciech Kryski (zm. 1566) — prawnik, dyplomata, dworzanin Zygmunta Augusta, sportretowany przez Górnickiego w Dworzaninie jako znawca zwyczajów renesansowych.

Скачать книгу