Скачать книгу

align="center">

      NO: 86 MEHMET HAMİT ÖZGÜR (1941-1996)

(Mehmet Hamidov)

      Mehmet Hamit 1941 yılında Razgrat ilinin Yerci Köy’ ünde (Gradina) orta halli bir çiftçi ailesinde dünyaya geldi. İlk ve orta okulu kendi köyünde okudu. Daha sonra Razgrat Türk Pedagoji okuluna yazıldı ve orasını bitirdi. İki yıl Razgrat bölgesinde öğretmenlik yaptıktan sonra askere alındı. Askerliğini topograf olarak yaptı. Terhis olunca kendi köyüne öğretmen tayin edildi. Uzun yıllar köyündeki Türk çocuklarına sınıf öğretmenliği yaptı. Bu zaman zarfında dışarıdan verdiği sınavlarla Sofya Devlet Üniversitesinin Türk Dili ve Edebiyat bölümünden mezun oldu. Türkçe’nin yasak kapsamına alınmasından sonra aynı okulda mürebbi olarak görevini sürdürdü.

      1985 başlatılan Bulgarlaştırma kampanyasına karşı çıktı. Vidin dolaylarına sürgün edildi. Sürgünden döndükten sonra öğretmenliği elinden alındı. Köy Kooperatifinde vasıfsız işçi statüsünde çalıştı.

      1989 yılında zorunlu göçe tabi tutularak Türkiye’ye gönderildi. İstanbul’a yerleşti. Birkaç yıl öğretmen olarak çalıştı. 1996 yılında İstanbul’da vefat etti.

      Evli ve iki çocuk babasıydı. Bulgarca ve Rusça biliyordu.

      Şiirlerinde çocukluğunu, aşkını, diyar sevgisini ve yarına olan inancını dile getirmektedir. Şiirleri yıllıklarda, merkez ve yerel Türkçe basında dağınık bir halde bulunmaktadır. Şiirlerinin çoğu Razgrat’ ta yayımlanan “Dostluk“ gazetesinde yayımlandı. Mehmet Hamit’ in makaleleri, deneme yazıları ve mizahi öyküleri de vardır.

      SEVDİĞİME 65

      Şu dağlarda yel olsam.

      Bahçelerde dal olsam

      Toprağına sel olsam

      Nede iyi hoş olur.

      Çayırlarda çil olsam

      Sevdiğime kul olsam

      Yanıp, yanıp kül olsam

      Nede iyi hoş olur.

1965 Gradina – Razgrat

      SANA 66

      Elbet döneceksin bir gün bana sen

      Kuzeyin baharını yazını özleyip’ de

      Yuvalarına dönen göçebe kuşlar misali

      Süzüleceksin önüme, hala

      Koklamaya doyamadığım küçümencik

      Erguvan dalcığı ile…

      Hatırlarsın,

      Hatırlamamak olur mu?

      Erguvan rengine benzetirdim gözlerini

      Şakrak, şakrak gülerdin sevincinden

      Neşe saçardın ölü sessizliğe

      İçime dolardı gülüşün.

      Gönlüm bir hoş oluyordu…

      Belki yine kıracaksın

      Günahsız erguvan dalcığını…

      Bende günahsızdım

      Belki onun için kırılmışım.

      Bırak!

      Zahmet etme !

      Ko bu defa erguvan dalcığını

      Başkası kırsın.

      O zaman belki ben kırılmam.

      HEPİMİZ 67

      Bir pecer var,

      Karanlıkları kovar

      Aydınlıklarıyla,

      Gecenin geç vakitlerinde bile.

      Bir insan var pencerenin ötesindeTam karşısında

      Yazı masasının….

      Kovalar durur uykusunu,

      Kalemiyle cedveiliyle….

      Belki ben

      Bir öğretmen

      Belki sen ya da senin kardeşin

      Belki projeler çizen mühendis….

      Belki hepimiz

      Günlerin yapısını kuran

      Belki değil….

      Belki hepimiz biziz……

1966 Grgdina Razgrat

      KÖYÜMDE SABAH 68

      Tanyeri,

      Koyu mavi bir sis sarmış ortalığı

      Etraf püfür, püfür çiçek kokusu

      Çiyle yüklü bahçede tomurcuklar

      Güneş ışımasını bekliyorlar sabırsızlıkla…

      Az sonra gene

      Pek çabuk özlenen

      Güneşli bir güne açılacaklar

      Köylü kardeşlerimle beraber …

      Tabiata, aydınlığa vurgun

      Köyüm sabaha uyanıyor, çiçek kokusuna

      Sesler duyuluyor komşu avlularda şarkılarla beraber.

      Bir gün başlıyor köyümde bu sabah

      Köydeşlerim bu sabah gene zümrüt ovaların yolcusu..

      Yürüyorlar, kadını, erkeği bir arada

      Yürüyorlar duyulan sevincin sonsuzluğu ile.

      Bir gün başlıyor sevdiğim insanlara bu sabah

      Bir gün ki, yarınların mutluluğunu şarkılarla getirecek.

      SENSİZ 69

      Sensiz de yelken açarım

      Deli dalgalı denizlere....

      Ve her şey gazaba gelirken

      Ve ben hiçbir şeyden korkusuz

      Savaşmasını da bilirim.

      Bir martı gibi hırçın dalgalarla

      Geride bırakacaklarımın

      Onlarla beraber

      Seninde hasretini çeke, çeke

      Yalnızca yürüyebilirim…

      Masallar ülkesinde

      Küçük kayığımın güvertesinde

      Makamı bilinmeyen

      Bir şarkı söyleyerek.

      Nihayet yeni dünyaları

      Görme özencinde olan arzum

      Belki de orada yitirilir.

      Yaşama kavgam belki de bitmez

      Ve rüyalarım beni çok uzaklara götürebilir

      Çok uzaklara götürebilir.

      Ne çare ki yolun ötesini

      Yürüyemem sensiz.

1966 Razgrat

      BEKLEMEK VE UMUT 70

      Gözlerim hep yollarda

      Gelmeni

Скачать книгу


<p>65</p>

“1965 Bıraktığı Şiirler”, Derleme,Sofya, Narodna Prosveta Yayınevi, 1966

<p>66</p>

“Yeni Işık”, Sanat eki”, Çağdaş “ – Sofya, 1966, Sayı N : 17 (35)

<p>67</p>

“ Yeni Işık”, Gazete, Sanat eki “Çağdaş”, Sofya, 1966, N : 15 (33)

<p>68</p>

“Yeni Işık”, Sanat eki”, “Çağdaş”, Sofya, 1967, Sayı N : 6 (48)

<p>69</p>

“Yeni Işık”, Sanat eki”, “Çağdaş”, Sofya, 1967, N : 15 (57)

<p>70</p>

“Dostluk”, Gazetesi Razgrat, 1967, N : 16 Baş yazar: Rafi Kadirov. Şiir, Osman Can’ın arşivinden