LITMIR.BIZ

      Deliorman’da Razgrad’ın olduğu semtte

      Eşsiz Lom nehrinin aktığı yerde

      Tüm sokalklarını geziyorum….

      Karşılaştığım insan yüzlerinde

      Zaaftan, acıdan izler görüyorum.

      Bu insanların haykırışlarında

      Çaresizliğnde gençliğin

      Bütün seslerde,bütün yasaklarda

      Beyinlerine vurulan zinciri görüyorum…

      Nasıl ağlıyorlar içten sessizce

      Karartılmış günlerini gördükçe

      İşsizlik çökmüş içlerine

      Bir umut bekliyorlar elbette….

      Ama nerede, yeryüzünün tanrısı

      Umutmuş onları doğrusu…

      Merhemet denen duygu kalmamış

      Hayat bir arayış beyhude

      Çünkü herşey insanın beyninde.

      Bir Eylül sabahı getirdi

      Senin kara haberini

      İçime bir ateş düştü ki sorma

      Rüzgarın asvurdu, güneşin kavurdu…

      Ölüm haberin

      Yaktı,tutuşturdu beni.

      Oysa ben, Eylüllü severdim

      Güz çiçeklerinin açışını

      Yaprakların sararışını....

      Bu defa bir açış açtı ki, sorma

      Şimdi yaklaşınca sarı yapraklara

      Hala titrerim.

      Demek, zaman Eylüldür derim

      O zaman o ateş yine yanmaya başlar

      Paramparça olur dünyam benim…

      Seni arıyuorum, sözde yaşıyorum

      Yaklaşınca her Eylül

      Bu böyle olacak…

      Seni unutmak

      Asla mümkün olmayacak.

      Saat sinirli, sinirli tik taklıyor

      Çiçekler gülerek soluyor

      Müzik ve şarkı sesleeri

      Ellerim birşeylşer yazıyor…

      Odam yine yaşıyor

      Kendi tuhaf özel hayallariyle

      Rüzgar şiddetle savrularak

      Sıcak endamlı vücu kavrularak

      Yaşıyor odam gökyüzü maviliğini

      Bekçisi olarak.

      İçimde bir elem

      Yüreğimde burukluk.

      Yaşıyor odam tik taklayarak

      Sinemi yakarak.

      Bir demet çiçek yapmak isterdim

      Aşkım sana

      O yağmur sonrası semada ki gök kuşağından

      Ve nazik ismini ıtıt saçan menekşelerle

      Yazmak isterdim zaman tuneline....

      Şimdi bir mlek gibi sakin, ışıldyarak

      Bazı zaman bana şiirler yazdırarak

      Devam ediyorum yoluma

      Seni hatırlayarak.....

      Evet, bir demet çiçek yapmak isterdim

      Aşkım sana.

      O yağmur sonrası

      Semada ki gök kuşağından

      Sonra, sevgiyle dolu aşk ocağından

      Yangınlarla dolu yüreğimle

      Seni anısayarak

      Selam gönderirdim sana

      Aşk diyarından…

      Geceler ağır,

      Geceler sağır,

      Geceler uykusuz

      Bağır, bağır, bağır....

      Uykusuz geceler burada

      Onu düşündüğüm anda

      İçime bir hüzün çöker…

      Gözlerim ümit dolu yollarda.

      Beni benimle bıraktın giderken

      Gözlerimin feerinde kaldı caziben.

      Uykusuzum, bilirmisin nedenini

      Gönlüme oturdum

      Ben yalnızlıkla kaldım,

      Hep uykusuz gecelere darıldım