Скачать книгу

нуридан хона кўройдин бўлиб қолди.

      Ва, шунинг баробарида, Мўмин Хол, айни кўксини нимадир совуқ тили билан ялаётганини ҳис этди.

      … тавба, қоронғилик қўрқувни янаям кучайтираркан-эй!.. Чидаш… чидаш керак.

      Мўмин Хол қўрқаётганлигини сездирмай, атай бардам овозда:

      – Келдим, – деди.

      – Албатта келасан-да, – деди Сидоров, пихиллаб кулиб. – Биласан-ку!..

      Мўмин Хол унга қарамади.

      Балоян курсига оғир суяниб:

      – Сен шартимизни буздинг, Холов, – деди.

      Мўмин Хол чурқ этмади.

      – Судда қатнашмаслигинг керак эди, Холов.

      – Уйга хат келди, – деди Мўмин Хол. – Унда: судда қатнашишдан бош торт-санг, жавобгарликка тортиласан, деб ёзилган экан. – Чўнтагидан чақириқнома-ни чиқариб, стол устига қўйди. – Ана, кўришингиз мумкин.

      Чақириқномага эътибор бермай, Балоян:

      – Нима учун судда, терговчилар мени калтаклаб, зўравонлик билан тилхат ёздирдилар, деб айтдинг? – деди.

      Сидоров пишиллаб:

      – Калтаклаш қанақа бўлишини бу маразга кўрсатиб қўйиш керак, – деди.

      Мўмин Хол юввошгина кулимсираб:

      – Судда қасам ичиришаркан-да, – деди.

      – Чепуха! Ерунда!.. – Балоян сўкиниб, стол ғаладонидан бир даста қоғоз олди. Асабий силкиди. – Судга топширган тушунтириш хатингми шу?

      Ғира-шира кўройдинда Мўмин Хол ўз ёзувини таниди. Юраги шув этди. Лекин, миқ этмади.

      – Сен ёзганмисан шуни?!

      Мўмин Хол унинг кўзларига совуқ тикилди: ҳа!..

      – Мана сенга!.. – Балоян тушунтириш хатини бурдалаб-бурдалаб, Мўмин Холнинг юзига ирғитди. – Энди биз ҳам шартни бузамиз, а, Иван?

      Сидоров янаям пишиллаб:

      – Эй, сен – Македонскийнинг хазинабони! – деди. – Бугун бизга ўттиз минг келтириб берасан!

      Қулоқларига ишонмай, Мўмин Хол ялт унга ўгирилиб қаради. Бехос икки қоши ўртасига Сидоров қарсиллатиб чертди. Бирдан қулоқлари шанғиллаб, кўзларидан ўт чақнаб кетди.

      – Энди тушунгандирсан, – деди Сидоров ўқрайиб. – Ўттиз минг!..

      Балоян ўрнидан турди, соатига қаради, сўнг:

      – Раҳимовни турмада чиритвормоқчимиз, – деди. – Лекин, сен унинг қуту-либ қолишига ёрдам бермоқчи бўляпсан. Шунинг учун биз сени ўйиндан чиқа-рамиз. Ўйиндан чиқишинг учун бизга ўттиз минг беришинг керак! Сенга икки ярим соат муҳлат.

      – Олтигача келтириб бермасанг, роппа-роса еттида Отбозорга элтиб тиқа-миз, – деди Сидоров. – Бизда тилхатинг бор: Р а ҳ и м о в г а ў т т и з м и н г п о-р а б е р г а н с а н.

      Мўмин Хол уларнинг бунчалар жоҳил ва юҳолигини кутмаган, бинобарин, тамомила гангиб қолган эди, мунграйиб, аллатовур бегона овозда:

      – Менда пул йўқ, – деди.

      – Вар, сеники пул коп! – деди Балоян. – Бугун кассиринг ўн бирда банкдан бир халта пул олган. Тўғрими?

      – Ишчиларнинг пули…

      Бизга барини эмас, ўттиз мингини келтириб берасан.

      Сидоров рўпарасида тўхтаб:

      – Агар олтигача келтириб бермасанг, эрта соат ўнда хотининг билан қизинг-ни Отбозорда биғиллаб йиғлаётганини қўшни камерада эшитиб ётасан,

Скачать книгу