LITMIR.BIZ

      Яна тоғ-қирларда лола бозори

      Ҳуснини оширди ўлкамнинг.

      Сўлим далаларнинг шу лолазори

      Ишқини эслатди ошиқ кўкламнинг.

      Ерни севар эмиш кўклам азалдан,

      Изҳор этмоқ учун буни оламга

      Замин сийнасига шу лола – лаълдан

      Ҳар баҳор ёқармиш алвон аланга.

      Яна тоғ-қирларда лола бозори…

      Кеча сукутига чўмган ҳаммаёқ,

      Бутун табиатда жозиба, чирой.

      Митти юлдузларга бўлгандек маёқ,

      Само юксагида кумушланар ой.

      Ўйлайман мана шу ярим кечада

      Мен тинчиб ухламоқ бўлаётган дам,

      Уйқуни қувади неча-нечалар,

      Тонгни қаршилайди нечалар бардам.

      Бир дўстим самони кузатар тунлар,

      Самолет учирар тун бўйи бири.

      Уйқу капалагин қувиб бутунлай,

      Бири ёзиб-чизар ўйчан ўтириб.

      Шуларни ўйласам ўрнимдан туриб,

      Чироқни ёқаман, оламан қоғоз,

      Оташ мисраларга мия қотириб,

      Ишлагим келади дўстларимга хос.

      Хурсанд қилавермас илҳом доимо,

      Баъзан келмаганда бўламан хуноб.

      Баъзан шивирлайди, қилади имо,

      Баъзан ётоғимда қолади тунаб.

      Тунни меҳнат билан ўтказган дамлар,

      Тонгда дўстларимга келганимда дуч,

      Ўша меҳнатсевар толмас одамлар

      Менинг руҳимга ҳам бағишлайди куч.

      – Чарчадингиз чоғи, – дея сўрайман.

      – Асло чарчамадик, – беришар жавоб.

      Ҳорғин чеҳраларда мардлик кўраман,

      Руҳий тетикликдан кўзларда офтоб.

      Кўзим толиққандан юмилса ҳамки,

      Ўзимни тутаман дўстларимга хос.

      Улар “достон” битса меҳнат бобига,

      Мен шеър заррасини қўшолдим, холос…

      Мендан фақат севинч тилама,

      Юрагимдан жой олмиш дард ҳам.

      Сени унга ошно қиламан

      Ва сен билан кўраман баҳам.

      Бу шундайин муқаддас дардки,

      Севинчимга сирдош тутинган.

      Шаффофлиги илҳом қадарки,

      Маъносига умидлар инган.

      Бу – ўтли севгидан қўшиқ битиб,

      Эзгуликларимни шеърга солмоқ дарди.

      Ошиқлигимни-да қўшиб битиб,

      Бир умр ошиқ бўлиб қолмоқ дарди.

      Бу – олтин тонгларнинг тиниқлигини

      Мисра қатларига кўчирмоқ дарди,

      Бу – инсон ҳиссининг илиқлигини

      Санъат юксагига кўтармоқ дарди.

      Вужудини ўртамиш мана шундай дард,

      Бусиз қўшиқ яралиши маҳол.

      Инсон юрагига кирмоқ бўлсанг гар

      Севинчимга қўшиб дардимни-да ол.

      Қўшиқ бир овунчоқ эмас шунчаки,

      Эмасдир кўнгилнинг эрмаги.

      Унинг илиқлиги, нури кунчаки,

      Эзгу туйғуларга умр бермаги,

      Дилни ошиқликка чорламоғи лозим,

      Рангин

Скачать книгу