ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - Нурмуҳаммад Исроилов

Скачать книгу

гулхан, ловиллар гулхан.

      Сўник юлдузларга жавобан

      Ёнмоқ тилар бу чоқ кўнгил ҳам.

      Ёндиргудек бўлиб юлдузларни нақ,

      Фазо сари сўқмоқ кўзлайди гулхан.

      Менинг қалбим бўлиб уларга ёнмоқ,

      Ёнмоқ борасида сўзлайди гулхан.

      ҚУЁШ

      Дейларки, инсоннинг табассумини

      Зарралаб йиғармиш ўзида қуёш.

      Шод ўтказиб ҳар бир нафас, зумини,

      Кулиб ётоғига қўяр эмиш бош,

      Инсон лабидаги олтин хандани

      Оташ юрагига кўчирар эмиш.

      Нур ва бахтиёрлик бўлиб ҳамдами,

      Асрий зулматларни ўчирар эмиш.

      Инсон қувончининг бўлиб зўр акси

      Кўкда одимлайди улкан бир кулгу.

      Йўлида нур рақси ва биллур рақси, —

      Кокили кулгудан таралган кун бу,

      Севиниб қуёшга тушар қарашим:

      Менинг ҳам шодлигим уни безади.

      Мамнунман, менинг ҳам кулгумни ташиб

      У зўр сўқмоқ бўйлаб олам кезади.

      ЁМҒИР

      Гулдирак от солди кўк сукутига,

      Яшин булутларнинг кўксини тилди,

      Ва сўлим далалар, боғлар устига

      Гўёки ададсиз юлдуз тўкилди.

      Қовушмаган каби бу олам билан,

      Биллур мунчоқ янглиғ толлар барида,

      Шу митти юлдузлар кўзда нам билан

      Титрар чаманларнинг барқут бағрида.

      ТОҒДАГИ ЙЎЛ

      Инсонни кутади энтикиб

      Тоғлардаги ёлғиз бир сўқмоқ.

      Кўзларини нигорон тикиб,

      Инсонга йўл бўлмоқчи бу чоқ.

      Инсон эса ўтар наридан,

      Янги довон, қир ошар инсон.

      Ўзгалар юрмаган тоғ йўлларидан

      Қояларга тирмашар инсон.

      Қалбини тарк этмайин умид,

      Кутмоқликдан сўқмоқ толмайди.

      Ўйларидан кетмайин умид,

      Изларидан шўхлик қолмайди.

      Вужудини яйратган балки

      Инсон келар деган далдалармиди?

      Девона бўлмаса севинчдан қалқиб,

      Сохта умид билан алданармиди?..

      МЕНИ ИЗЛАБ

      Оппоқ қор остида мудрайди борлиқ,

      Дала йўли билан қайтаман уйга.

      Шу дилбар тиниқлик, шу беғуборлик

      Юракни ундайди қўшиққа, куйга.

      Кимлардир ўтибди мендан олдинроқ,

      Қишлоқ қизчалари, болалари ё?

      Ўнгу сўлларга қор сингари оппоқ

      Тиниқ хисларини сочишиб гўё.

      Кўксига кулгудан қўнғироқ илиб,

      Кумуш жаранг бериб борлиқ устида,

      Ёшлигим гўё мен сари интилиб

      Боғларни уйғотмиш қиш уйқусидан.

      Кулиб борарканман, шу излар бўйлаб,

      Кўзимга ёшариб кўринди олам.

      Кўкаламзор анҳор бўйларин ўйлаб,

      Ўша соҳилларда кездим хаёлан.

      Чангини кўтариб ўша йўлларнинг

      Асов болалигим елни қуволган.

      Ўчмас муҳри бўлиб олов йилларнинг

      Шу боғ кўчаларда изларим қолган.

      Нега у чоғларни унутмоқ қийин,

      Нега шўхлик бу дам юрак ҳамроҳи?

      Турли хаёлларга бордиму, кейин

      Бунинг

Скачать книгу