LITMIR.BIZ

      Ике шинель чөйдә, безнең өйдә.

      Берсе иске, тетелеп беткән,

      бик күптәнге.

      Һичкем кими аны, гүя тып-тын гына

      Сөйләп тора үзенең данлы юл үткәнен.

      Сугыш исе сеңеп калган бу шинельгә,

      Дару катыш дары исе, төтен исе.

      Китергәнгә җиңү язын безнең илгә,

      Тотабыз без аны тарих төсе итеп.

      Икенчесе – энә-җептән чыккан яңа,

      Күрше егете армиядән кайтты ялга.

      Күрешергә кергән менә безнең янга.

      Ике шинель чөйдә, безнең өйдә.

      Берсе тузган, зур юл узган,

      берсе – яңа…

      Утны-суны кичеп кайткан карт шинельнең

      Әйтәсе бер изге сүзе бар күк аңа…

      Дастаннарга гына сыеп бетмәс

      Җир-ананың бөтен күргәне.

      Дастаннарга керми калган сүзне

      Әйтте миңа Мамай курганы.

      Мәңгелекнең керфек кагуында

      Кешелекнең авыр бер чоры.

      Ул көннәрдә кояш йөзенә дә

      Чыккандыр, дим, дөнья борчуы…

      Табынырга килдем бүген монда,

      Изге кыя – изге һәйкәлгә.

      Һәрбер тузан бөртегенә хәтле —

      Үзе бер җыр, үзе хикәя…

      Сакта тора Ватан-ана хәтере,

      Йөри һаман сугыш өрәге.

      Белмим, җиргә мондый һәйкәлләрнең

      Булыр микән кабат кирәге?!

      Идел буйлап илне карап йөрдем,

      Иелеп суын эчтем Иделнең.

      Үпкән кебек булдым күмелеп барган

      Яраларын газиз илемнең.

      Чыгып киткән чакта, Нәҗибенә

      Тулыр-тулмас иде унҗиде.

      Шул китүдән суга төшкән төсле

      Хат-хәбәрсез булды Нәҗибе…

      Ничә кояш алыштырды күкләр,

      Күпме күлмәк үзе яңартты.

      Бу чәчләрен еллар гына түгел,

      Хәсрәт уты җем-җем агартты.

      Кулларында – нечкә инә-җебе,

      Уйларында – төпчек Нәҗибе.

      Суга төшкән кебек юкка чыкты

      Көрәшләргә киткән Нәҗибе…

      Көтә ана. Тормасын, дип, каплап,

      Күчереп куя тәрәз гөлләрен.

      Мин үлгәнче кайтыр, бәлки, диеп,

      Төшләр юрап көткән көннәре…

      Ярылып чәчәк аткан яраннары —

      Яралары кебек күңелнең.

      Унҗидедә киткән оланнары

      Ятып калган яуда Кименең.

      Канат кагып, илгә язлар килә,

      Чәчәк ата гөлләр җир тулып.

      Үсмер генә килеш киткән уллар

      Җиңү яулап кайта ир булып.

      Көтә ана, төйнәп сабырлыгын,

      Хәбәр китерер диеп яз ае.

      Кайта Нәҗипләре аналарның

      Ерак еллар аша яз саен.