LITMIR.BIZ

      Син җырлаган чакта тынып калам,

      Кузгалырга кыймыйм урынымнан.

      Адашам мин кереп моңнарыңа,

      Әйтерсең лә алар кара урман…

      Һәммә нәрсә җырлый, бер мин җылыйм,

      Бар дөньямны күмә синең моңың.

      Мин әсирең шунда, мин – бер колың,

      Аңлаталсаң аңлат серен моның…

      Син җырлаган чакта, дөнья гүзәл,

      Авырлыклар килсә, аңа түзәм.

      Бер канатсыз киңлекләргә очам,

      Бер корабсыз дәрьяларны гизәм…

      Беркөн шулай чормабызда торган

      Кече сандыгымны хәтерләп

      Менеп киттем. Эзләп таптым үзен.

      Тотмаганмын инде кадерләп…

      Сөртеп ташладым да еллар буе

      Өсләренә кунган тузанын,

      Утырдым мин анда шактый озак,

      Сизмәдем дә вакыт узганын…

      Утырдым мин күрешеп үзем белән,

      Яшьлек сәхифәсен актарып…

      Искә төште япь-яшь чакларым,

      Ниләр генә анда тапмадым…

      Үсмерчакның иң саф хатларын,

      Күңел дәфтәрләрен, шигырьләрем,

      Онытылып беткән эч серләрем, —

      Яшьлегемнең бөтен ядкярен.

      Истәлекләр монда, «тарихлар»,

      Кемнәргәдер үпкә сүзләре,

      Иң беренче сагыш эзләре…

      Яшерен генә гыйшык тотып йөргән,

      Утлар йотып йөргән көннәрем,

      Үзенә күрә тирән уйлар уйлап

      Йоклый алмый яткан төннәрем…

      Чормадагы кече сандыгым!..

      Яшьлегемне шундый сагындым…

      Берсенә дә тимим, изге сандык!

      Ертып атып, утта яндырмыйм…

      Хисләремне минем кузгатсаң да,

      Шул урыныңда сине калдырдым…

      Көзнең матур бер вакытын сагынам,

      Мөмкин түгел истә калмаска.

      Арыш-бодай киптергән чак, җәеп

      Өйдә суккан буй-буй паласка…

      Җиргә төшеп кунган дәү кош сыман,

      «Җимен» көтеп тора тегермән…

      Кайберәүләр инде яңа оннан

      Ипиен дә салып өлгергән.

      Урамнарга чыккан тәмле исе,

      Ил куана җирнең сыена…

      Шул ипине манчып ашар идем

      Түбән очның чишмә суына…

      Бертуктамый уйный һаман,

      Тынмый һич тә, кышмы, язмы…

      Әллә сезнең кулларда ул

      Тукай биргән моңлы сазмы?..

      Дәртләндерә, уйландыра,

      Моңландыра ул, ни кылмый…

      Әллә сезнең җырларда ул

      Сәйдәшләрдән күчкән моңмы?..

      Тәүге җырым түгел, җәйге җырым,

      Анда – сандугачлар сайравы.

      Ишетелә печән чабучының

      Көйгә салып чалгы кайравы.

      Анда Ашыт буе камышлары

      Җилгә кушылып нидер җырлый күк.

      Болындагы күксел кыңгыраулар

      Башын иеп шуны тыңлый күк.

      Җәйге җырым – яшел нурлы аһәң.

      Синдә – чишмәләрнең агышы.

      Төпсез

Скачать книгу