LITMIR.BIZ

Скачать книгу

başa düşdü. Gülüşməyə başladılar.

      Səbahəddin eynəyini taxdı, cibindən qələmini, dəftərçəsini çıxarıb Məlahətin bayaq adlarını çəkdiyi qəsəbələri qeyd etdi. Sonra Məlahətdən:

      – Sizə yazılarımı oxuyum? – soruşdu.

      Məlahət gülərüzlü gəncin səmimiyyətlə verdiyi suala:

      – Əgər şəxsi deyilsə, buyurun, – cavabını verdi.

      Səbahəddin boğazını arıtlayıb oxumağa başladı.

      “Müfəssəl Cərmənistan Səyahatnaməsi.¹⁵ Bismilləhir-rəhmanir-rəhim. Bu səyahətə başlamağımın, təfsilatlı yazıb nəql etməyimin səbəbi…”

      İKİ

      Almaniyada alman dili, ədəbiyyatı və mədəniyyətini öyrənmək Səbahəddindən ötrü qurtuluş çırağıydı.

      Osmanlı İmperiyasında 1907-ci ildə doğulanlar arasında həyatı boyu əziyyət çəkməyən bir nəfər də yoxdur. Səbahəddin isə başıbəlalı Ədirnədə doğulub, ibtidai təhsilini düşmənlə burun-buruna, döyüşlərin getdiyi Ədrəmit, Çanaqqala kimi mərkəzlərdə bitirib.

      Ölkənin ən çətin dövründə pulsuz internatda – Balıkəsir Müəllim Məktəbində oxuyub. 1927-ci ildə İstanbul Müəllim Məktəbindən məzun olub, dayısının köməyi ilə Yozqatda bir il müəllim işləyib. Dayısı Rüfət bəy Yozqat Dövlət Xəstəxanasında baş həkim olsa da, Səbahəddin bu şəhəri heç vaxt sevə bilməyib. Qəti qərarla Yozqatdan Ankaraya qayıdıb. Hamıya, Ankaradakı dostlarına da elə hey, “Öldürsələr də, Yozqata ayaq basmaram” – deyirmiş. Təhsil Nazirliyində işləyən dostlarından biri, “İndi nə edəcəksən? – soruşanda, “Moskvaya gedib bəxtimi orada axtaracağam” – deyib. Əslində, bu cavab Səbahəddinin fəryadı idi.

      Dostu onun fəryadını sezərək həmin imtahandan bəhs edib iştirakını israrla tövsiyə etmişdi.

      Beləcə, Səbahəddinin Almaniya sərgüzəşti başlamışdı.

      * * *

      – Çox təsirli yazırsan. Yerində olsam, həmişə yazaram, – Məlahət dedi.

      Şeirlərini müxtəlif yerlərdə dərc etdirsə də, Səbahəddin özünü nə şair, nə də yazıçı sayırdı.

      – Məqsədim elə budur, – dedi, – hələlik yığıram.

      Həqiqətən də, yazılarını yığmaqla məşğul idi.

      Qatarın keçdiyi hər kəndi, qəsəbəni, bir növ canına çəkir, insanların geyim-keçimlərini, hərəkətlərini incələyir, binaları, yolları yaddaşına yazır, suallar verir, cavabları dəftərçəsinə qeyd edirdi.

      Qatarla səyahət qeyri-adi səfər yoldaşı sayəsində Məlahət üçün də əyləncəli idi.

      Bir gecə də keçdi, sübh şəfəqi yayıldı.

      Səbahəddin Belqrada böyük maraq, heyrət və həsədlə tamaşa edirdi.

      Macar düzənliyi barədə dəftərçəsinə “Təsvirinə qələmin gücü çatmır” yazıb, belə davam etdi: “Qatar düz yolla, sağa-sola dönmədən, istiqamətini dəyişdirmədən fasiləsiz altı saat irəlilədi. Yolda zərrəcə kələ-kötürlük olmadı. Bu düzlük qatardakı hər kəsi təəccübləndirdi. Axırda sərnişinlər, “İlahi, yol ya sağa, ya sola barı barmaq boyda əyilsin” – deyə dua etdilər. Nəhayət, möhtəşəm stansiyaya – Peştə¹⁶ çatdıq”.

      Beləliklə, stansiyalar stansiyaları, şəhərlər şəhərləri əvəzləyəcək, Səbahəddin Peştdən sonra Praqa və Drezdenə də vurulacaqdı.

      * * *

      Berlinə çatanda Səbahəddinin sanki nitqi tutuldu.

      Avtomobillərin vıyıltıyla şütüyüb keçdiyi geniş küçələr, böyük meydanlar və möhtəşəm binalarıyla göz oxşayan Berlin onu özünə valeh etdi.

      Səbahəddin binalardan biri haqda belə yazırdı: “Vertheym”¹⁷ adlı ticarət mərkəzi var. Bir ucundan baxsan, o biri ucu görünmür. Az qala, bir məhəllədən böyükdür. Deyilənə görə, beş min işçisi var… Maşallah!”

      O dövrdə Türkiyədən Almaniyaya gəlmiş gənc müəllim üçün “Vertheym” kimi ticarət mərkəzi, həqiqətən, heyrətamiz idi. 1896-cı ildə inşa edilmiş, damı şüşə olan binada səksən üç lift vardı. Minlərlə müştəri eyni anda alver edirdi.

      Şübhəsiz, 1460-cı ildə tikilmiş, minlərlə dükanı olan Qapalı çarşı da əhəmiyyətli ticarət mərkəziydi, amma “Vertheym” gənc Səbahəddinin ağlını başından aldı.

      * * *

      Səbahəddin dostlarıyla söhbətləşəndə Almaniyanın inkişaf səviyyəsindən dəm vurur, təkrar-təkrar məşhur ticarət mərkəzindən danışırdı.

      Doğrudur, müqayisədə türk gənclərin geyim-keçimi, davranış tərzləri almanlarınkından elə də fərqlənmirdi.

      İki ölkənin insanlarını qarşılaşdıranda aradakı fərqi görür, inkişaf səviyyəsini müqayisə edib kədərlənirdilər. Halbuki onlar Türkiyənin ən yaxşı yetişdirilmiş, seçilmiş gəncləriydi.

      Türk müəllimlərdən ibarət kiçik qrup hər dəfə iki ölkə arasındakı fərqləri müzakirə edəndə söhbət, təbii ki, həmişə eyni nöqtəyə – Osmanlının əhəmiyyət vermədiyi, gənc Türkiyə Respublikasının isə ümdə məqsədi olan sənaye inqilabına gəlib çıxırdı.

      Osmanlı imperiyasının müxtəlif bəhanələrlə ölkəyə avtomobil buraxmadığı illərdə Almaniya maşın istehsal edərək başqa ölkələrə satmağa başlamışdı. Beləliklə, “ox yaydan çıxmışdı”.

      * * *

      Türk hökuməti tərəfindən Almaniyaya dil öyrənməyə göndərilən beş gənc beş gün ərzində şəhəri o baş-bu baş gəzdi və Berlinin sehrinə qapılıb pullarını xərcləyib qurtardılar.

      Tütün almağa belə pulu qalmayan Səbahəddin məşhur “Vertheym”dən aldığı qəlyanını doyunca işlədə bilmədi.

      Səbahəddin, Məlahət və digər gənclər birlikdə səfirliyə yollandılar.

      Elə o gün Səbahəddin, “Səfirliyin bizə rəhmi gəldi, dərhal Potsdama göndərdilər” – üstəlik səfirlik əməkdaşının qısa xəbərdarlığı, “Alman dilini lap tutuquşu kimi tez öyrənəsiniz!” – dəftərçəsinə qeyd etdi.

      Gənc Səbahəddin və üç dostu Potsdamda¹⁸ “Deutsches Institut für Ausländer”də¹⁹ yatılı təhsil almağa başladı. Orada Türkiyədən göndərilən başqa tələbələr də vardı. Məlahət isə onlardan on dəqiqəlik məsafədə yerləşən başqa məktəbə qəbul edilmişdi.

      ÜÇ

      Günlər ötdü, həftələr sovuşdu, aylar dolandı…

      Səbahəddin, az qala, alman dili ilə nəfəs alırdı. Əlbəttə, bunu türk səfirlik əməkdaşı, “Alman dilini lap tutuquşu kimi tez öyrənəsiniz”, – dediyi üçün etmirdi. O, təkcə çox maraq bəslədiyi alman dilini öyrənmək üçün yox, habelə ədəbi biliyini və mədəni zövqünü

Скачать книгу