LITMIR.BIZ

Скачать книгу

O cavab verdi:

      – Mən özümü sadə və başıaşağı aparıram. Mənim sadəliyimə cavab olaraq özünü lovğa tutub meydan oxuyanları o saat rədd edirəm. Mənim sadəliyimə pərəstiş edənləri rədd edərkən isə heç də az qətiyyət göstərmirəm.

      FƏLSƏFƏ

      Bir nəfər mütləq həqiqi Ustadın şagirdi olmaq istəyirdi və seçiminin düzgün olduğunu yoxlamaq qərarına gələrək Ustada belə bir sual verdi:

      – Mənə izah edə bilərsənmi, həyatın məqsədi nədir?

      – Bilmərəm, – cavabı gəldi.

      – Onda, heç olmasa, onun mənasının nə olduğunu deyə bilərsənmi?

      – Bilmərəm.

      – Bəs ölümün mahiyyəti və o dünyadakı həyat haqqında bir şey deyə bilərsənmi?

      – Bilmərəm.

      Gümanında yanılmış qonaq çıxıb getdi. Şagirdlər çaşıb-qalmışdılar: onların Ustadı özünü belə xoşagəlməz şəkildə necə göstərə bilərdi?

      Ustad onları sakitləşdirdi:

      – Əgər həyatın dadını heç vaxt hiss etməyibsənsə, onun məqsədini və mənasını bilməyinin nə xeyri var? Piroq haqqında mühakimə yürütməkdənsə, onu yemək yaxşıdır.

      ŞAGİRDLİK

      Bir ziyarətçi Ustaddan onu şagirdliyə götürməyi xahiş edir. Ustad isə cavabında bunu deyir:

      – Evimdə yaşaya bilərsən, amma mənim ardıcılım olma.

      – Bəs onda kimin ardınca gedim?

      – Heç kimin. Kiminsə ardınca gedəndə həmişə həqiqi Yoldan azırsan.

      KORLUQ

      – Sənin şagirdin ola bilərəm?

      – Sən onsuz da şagirdsən, çünki sənin gözlərin bağlıdır. Nə vaxtsa onları açanda görəcəksən ki, sənə öyrədiləsi bir şey yoxdur – nə mənim, nə də bir başqasının.

      – Onda Ustad nəyə lazımdır?

      – Onun lazım olmadığına səni əmin etmək üçün.

      VASİTƏÇİ

      – Ustad sənin nəyinə lazımdır? – deyə müsafir şagirdlərin birindən soruşdu.

      – Suyu qızdırmaq üçün su ilə od arasında qab olmalıdır, – cavabı gəldi.

      HAVA

      Şagird hər gün eyni sualı verirdi:

      – Mən Allahı necə tapım?

      Hər gün də eyni sirli cavabı alırdı:

      – Arzu etməklə.

      – Axı mən bütün qəlbimlə Allaha qovuşmaq istəyirəm! Bəs niyə indiyəcən Onu tapmamışam?

      Bir dəfə Ustad və şagird çayda çimirdilər. Qəflətən Ustad şagirdin başını suya basaraq bir müddət beləcə saxladı. Biçarə var gücü ilə sudan çıxmağa çalışırdı.

      Ertəsi gün Ustad şagirdinin suallarını qabaqlayaraq özü birinci soruşdu:

      – Mən sənin başını suyun altında saxlayanda nə üçün müqavimət göstərirdin?

      – Çünki havam çatmırdı.

      – Allah sənə hava kimi lazım olanda onu mütləq tapacaqsan.

      ASILILIQ

      Bir şagird kitablardakı müdrikliyə çox böyük önəm verirdi. Ustad ona belə bir əhvalat danışır:

      – Bir adam əlində siyahı bazara gəlir, amma onu itirir. Sonra siyahını tapır və çox sevinir. Alış-veriş etdiyi zaman tez-tez ona baxır, yoxlayır. Sonda isə siyahını lazımsız bir kağız parçası kimi atır.

      SIĞINACAQ

      Ustad hələ sağ ikən əfsanəyə çevrilmişdi. Deyirlər ki, bir dəfə Allahın özü məsləhət üçün ona müraciət etmişdi:

      – Mən insanlarla gizlənqaç oynamaq istəyirəm. Öz mələklərimdən soruşdum ki, gizlənmək üçün ən yaxşı yer haradır? Mənə müxtəlif yerlər təklif etdilər: okeanın dibində, ən hündür dağın başında, ayın görünməyən tərəfində və uzaq bir ulduzda. Bəs sən nə təklif edərdin?

      – İnsanın ürəyində gizlən. Ora baxmaq onun heç vaxt ağlına gəlməz.

      SÜLHSEVƏRLİK

      Bir kənddə ilan sancmasından o qədər adam zərər çəkdi ki, artıq heç kim çölə çıxmağa cürət etmədi. Deyilənə görə, bir Ustad ilanı ram etdi və onu sülhsevər olmağa razı sala bildi.

      Tezliklə kənd sakinləri gördülər ki, ilan zərərsiz olmuşdur. Onlar ilanı daşa tutmağa və quyruğundan dartmağa başladılar.

      Bir dəfə gecə vaxtı döyülüb-əzilmiş, yarımcan vəziyyətdə olan ilan birtəhər Ustadın evinə sürünüb çatdı. Ustad onun gileyinə qulaq asıb dedi:

      – Dostum, adamlar səndən daha qorxmurlar və bu da pisdir!

      – Amma axı sən özün mənə zorakılıq etməməyi öyrətdin!

      – Mən istəyirdim ki, sən dişləməyi atasan, daha fışıldamağı yox!

      MÜBAHİSƏ

      Bir dəfə şagirdlər arasında mübahisə qızışdı. Onlar nəyin ən çətin iş olduğu barəsində heç cür razılığa gələ bilmirdilər: İlahi vəhyi yazıya almaq, onu anlamaq, yoxsa anlayandan sonra digərlərinə də başa salmaq.

      Ustaddan soruşdular. O cavab verdi:

      – Mənim sizin o üç işinizdən daha çətin bir vəzifəm var.

      – Hansı?

      – Siz səfehlərə reallığı olduğu kimi görməyi öyrətmək.

      EVƏ DÖNÜŞ

      – İnkişafın üç mərhələsi var, – Ustad dedi, – fiziki, ruhi və ilahi.

      – Fiziki mərhələ nədir? – şagirdlər səbirsizliklə soruşdular.

      – Bu mərhələdə ağaclara baxanda yalnız onları görürsən, dağa baxanda dağı görürsən.

      – Bəs ruhi?

      – İkinci mərhələdə cisimlərin mahiyyətini görürsən – ağaclar daha ağac kimi görünmür, dağlar da dağ kimi.

      – Bəs ilahi?

      – Bax elə bu, aydınlanmadır, – Ustad dedi. – Ağaclar yenidən ağaca çevrilir, dağ da yenə dağ olur.

      FAYDASIZLIQ

      Ustadın elmi söhbətlərdən zəhləsi gedirdi. O bu cür söhbətləri “müdriklik inciləri” adlandırırdı.

      – Əgər onlar incidirsə, onda sən nəyə görə onlardan imtina edirsən? – şagirdlər soruşdular.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен

Скачать книгу