ТОП просматриваемых книг сайта:
Uit die beek 2020. Barend Vos
Читать онлайн.Название Uit die beek 2020
Год выпуска 0
isbn 9780796321497
Автор произведения Barend Vos
Жанр Религия: прочее
Издательство Ingram
____________________
Hou my liggie brandend, Here. Laat my skyn vir Jesus met ’n sagte glans.
Saterdag 21 MAART 2020 Lees Johannes 1:1-9
Skyn dan, Jesus!
Die ware lig wat elke mens verlig, was aan kom na die wêreld toe (v. 9).
Matteus skryf oor die sterrekykers, Markus maak enkele opmerkings oor die Doper, Lukas vertel van herders, en Johannes skryf ’n gedig. So het die Evangelieskrywers elkeen ’n eie benadering tot die geboorteverhaal.
Die verhaal van die sterrekykers en dié van die herders is dalk die gewildste; die gedig is beslis die uitdagendste. Hier moet jy, soos dit maar met gedigte is, noukeurig lees. Dalk hoor jy sommer uit die staanspoor die eggo van Genesis 1:1: “In die begin …”
Dalk sal jy hieruit kan aflei dat dit ’n nuwe begin is. Die Skepper wou óórbegin, want sy skepsels het eenvoudig hul eie gang gegaan. ’n Kreeftegang, om die waarheid te sê, en Hy moes hulle van hulleself red. Hy moes ook vir hulle ’n herskepper wees.
Daarom stuur Hy lig. Sy Lig. Hy het in die begin gesê: “Laat daar lig wees!” (Gen 1:3). Toe was daar. En nou, só dig Johannes, doen Hy dit weer. Die herders, skryf Lukas, sou sy glansryke engele hoor; die wyses uit die ooste, vertel Matteus, sou sy skitterende ster sien. Almal het iets van die Lig beleef, ook die eenvoudiges en die vreemdelinge.
En met ons, die ingewydes, gebeur dit elke dag. Nè? Ons leef mos in sy helder teenwoordigheid. Nie waar nie? Ons verheug ons tog in sy blink planne vir ons. Of hoe?
____________________
Ag, Here, kan ek maar bieg? Durf ek sê dat daar dikwels donker dieptes in my lewe is? Dat ek soms deur ’n groot duisternis oorweldig word? Dat ek in sulke tye wonder oor die Lig wat U gestuur het? Was dit regtig ook vir my? Het U bedoel dat Hy ook mý lewe moes verlig? Skyn dan oor my, Jesus! Môre is Sondag.
Sondag 22 MAART 2020 Lees Psalm 23
Vierde Sondag in Lydenstyd
’n Psalm vir Lydenstyd
Selfs al gaan ek deur donker dieptes, sal ek nie bang wees nie, want U is by my. In u hande is ek veilig (v. 4).
Is dit nie dalk ’n fout nie? Hoekom hierdie geliefde psalm in Lydenstyd lees? Hier is tog net sprake van rus en vrede, sekerhede, goedheid en guns, tuis kom.
Ja, dit is so. Maar hier is ook donker dieptes. Hier is teenstanders wat buite staan en wat sekerlik nie met liefde in hul hart die feesviering dophou nie. Dít is dalk een van die vernaamste sleutels tot dié psalm; iets wat te midde van die oorweldigende getuienis van oorvloedige seën misgekyk word. Ja, die lig brand helder en gesellig, maar daar is ook skaduwees. Niks anders nie as ’n doodskaduwee, verklap die 1933/1953-vertaling.
Dit is nie sommer ’n terloopse opmerking deur die psalmskrywer nie, en dit is veel meer as ’n stukkie digterlike perspektief op al die heerlikheid; dit is ’n klipharde werklikheid. Dit is trouens so erg dat die ganse trant van die psalm hier verander: Waar die digter tot hier toe oor die Here-sy-herder gepraat het, begin hy nou mét Hom praat.
Interessant, nè? Die geloofsuitsprake word eensklaps ’n gebed. Die objektiwiteit word intimiteit. Die beskerming van die Herder se stok en staf vertroos hom (vgl. v. 4, 1933/1953-vertaling). Hy weet: Hierdie pad, die donker dal ten spyt, lei hom na die Vaderhuis, waar ’n feesmaal op hom wag. Daar waar hy vir altyd tuis sal wees.
Daar is wel nog die kwessie van die teenstanders. Hulle met die wrewel in die hart. Hy weet hul wense vir hom het niks met vrede en voorspoed te doen nie. Maar hulle is buite; hy sit aan tafel. Hy is nie meer hul vloerlap nie; hy is sy Gasheer se eregas.
____________________
Ek sit aan met dankgesange. U, my Herder, sorg vir my.
Maandag 23 MAART 2020 Lees Jesaja 59:9-19
Redder
Ons is almal soos grommende bere, soos duiwe wat kla en kla. Ons wag op reg, maar daar is geen reg nie, op redding, maar dit bly ver van ons af (v. 11).
Ons moedeloosheid maak ons soos blindes, kla die volk. Ons tas teen die mure rond, ons struikel helder oordag. Ons gryp na strooihalms. Ons wag tevergeefs op lig.
Die rede vir dié treurige toedrag van sake lê voor die hand: “geveinsdheid teenoor die Here, die ontrou teenoor ons God”. Met hierdie soort vrot vrugte: “die beplanning van onderdrukking, die verdraaiing van die reg”. En dié doodskoot: “die uitdink en rondvertel van leuens”.
Hul moedeloosheid is dus selfgemaak. Tuisvervaardig in daardie onheilsnes, die broeiplek van allerlei kwaad: die eie hart. Ja, dit is so dat alles op ’n groot verhoog afspeel. Daar is konings betrokke, generaals en ander ampsdraers. Ook onderdane en straatveërs en stoepsitters. Dit raak ’n ganse bevolking.
Dit is net jammer die pynlike gevolge verdwyn nie in die spreekwoordelike massa nie; dit raak mense direk. Elkeen voel dit aan eie lyf. Daar is ’n persoonlike prys wat betaal word, juis deur die weerloses.
Maar dit is net hier waar die Here sê: Tot hiertoe en nie verder nie – hiér gryp Ek in. Ja, die Here se ingrype, só sê die profeet, is persoonlik. “Daarom tree Hy self op …” Dit kan tog nie anders nie; sy kinders se seer is sý seer. Al is hulle nie die beste kinders nie en al is hul ellende hul eie skuld. Hy laat hulle doodeenvoudig nie aan hulleself oor nie.
Óns weet: Hy red eers, en later kom sit Hy by ons en vra: Wat het julle tog besiel?
____________________
Keer my, Here! Keer my voordat ek myself vernietig.
Dinsdag 24 MAART 2020 Lees Kolossense 1:9-14
Weggeruk
Hy het ons uit die mag van die duisternis weggeruk en ons onder die heerskappy gestel van sy Seun wat Hy liefhet (v. 13).
Redding geskied klaarblyklik nie altyd pynloos nie. Vra maar vir Paulus hoe hy op die grond platgegooi is, hoe hy nie kon sien nie en rondgelei moes word (vgl. Hand 9:3-9). Op ’n manier is dít dus soms waar: Wie nie hoor nie, sal voel.
Die einste Paulus skryf hier oor God se handewerk wanneer Hy mense red, en dan gebruik hy woorde wat by ’n sterke God pas: “mag” en “krag”. Dit kan seker nie anders nie. Daar is dié wat behoorlik weggerúk moet word, soos uit die suigkrag van ’n afgrond. Soos kinderhandjies op pad na ’n rooiwarm stoofplaat.
En, nee, dit geskied nie sonder pyn by die ontvanger nie. Watter weldoener moes nie al ’n kleuter se woedende trane trotseer ná so ’n reddingspoging nie? En wie moes nog nie die verontwaardiging beleef van iemand wat glo te na gekom is deur die Een wat die wegrukaksie uitgevoer het nie? Wat kwaad-kwaad sommer die vatmerke, die bloukolle, wys.
Boonop kom daar nou ’n tweede Goddelike aksie: Ná die wegruk, word jy onder Christus se heerskappy gestel. Van die afgrond na die Rots. Van die duisternis na die Lig. In een aksie, as ons Paulus moet glo. Al duur dit ook drie dae lank, soos in sy geval (vgl. Hand 9:9).
Wat gebeur verder? Paulus praat oor geduld en volharding. En blydskap en danksegging. Niks hiervan is eenvoudig nie, en dit kom vir seker nie vanself nie.
Maar sonder die verskrikking van ’n afgrond en die uitsigloosheid wat duisternis meebring, is enigiets moontlik. Selfs die aanleer van geduld en die bemeestering van blydskap.
____________________
Kyk tot waar het U my gebring, Here, Redder, Ewig Sterke!
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте