100 dae van dankbaarheid - Francine Prins

Скачать книгу

vra ’n tree uit ons gemaksone uit. Hier ontvang die Gees van Christus ons.

      Dis die plek waar ons saam met Hom sterf en weer saam met Hom opstaan. Dan kan ons soos Paulus sê: “(E)n nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe. Die lewe wat ek nou nog hier lewe, leef ek in die geloof in die Seun van God wat sy liefde vir my bewys het deur sy lewe vir my af te lê” (Gal 2:20).

      Ja, dankbaarheid vra dat ons in nederigheid uit ons gemaksone sal tree en vir Jesus “ja” sê. En dan in afhanklikheid wag dat Hy ons aan lewensvreugde sal laat proe.

      Here, dankie dat U vir ons wys hoe nederigheid lyk. Dankie dat ons saam met U kan sterf. Dankie dat ons die lewe se vreugde saam met U kan geniet.

      Niks om op te roem nie

      Nederigheid is een van daardie enigmatiese karaktertrekke: Dis om min van jouself te dink, maar tog nie minderwaardig te voel nie. Dis om ander hoog te ag, maar ook nie hul vloerlap te wees nie. Dis om nie trots te wees nie, maar steeds met sekerheid te weet dat jy ’n geliefde kind van God is.

      Nederigheid huisves een van die groot paradokse: Die oomblik wat jy op jou nederigheid fokus, is jy nie meer so nederig nie …

      Dalk moet ’n mens dit só verwoord: Nee, dis nie om minder van jouself te dink nie. Ja, dis om minder aan jouself te dink.

      Ons wat graag soos Jesus wil leef en wat al hoe meer tot die beeld van Christus gevorm wil word, ons begeer ’n nederige hart. Ons wat die vrug van die Gees in ons lewe wil hê, wil ook nederigheid as een van ons eienskappe hê.

      Miskien is nederigheid so uitsonderlik omdat dit in wisselwerking met ander gesindhede en aksies optree. Dit het veral ’n noue verband met dankbaarheid.

      Dankbaarheid skep vir ons die geleentheid om ons afhanklikheid van God raak te sien. Dit maak nederigheid dikwels die enigste opsie, omdat nederigheid trots op sy plek sit, eiewaan se nek omdraai en self­ge­sen­treerd­heid in sy spore stuit.

      Boonop hoef ons nie juis diep oor nederigheid te dink nie; ons fokus bloot op dankbaarheid. In elke oomblik en elke situasie neem ons ’n dankie-sê-houding in. Dis hiéruit wat nederigheid sal voortkom.

      ’n Lewe vol dankbaarheid weet hoe afhanklik ons van Jesus se redding is en hoe groot die verlossing is wat Jesus aan die kruis vir ons bewerkstellig het. Wanneer ons die lewegewende uitwerking van Jesus se liefde smaak, kan ons nie anders nie as om in dankbaarheid daarop te reageer.

      En in die dankbaarheid oor Jesus se gehoorsaamheid aan die kruis, leer ons hoe nederigheid werk. Nou weet ons dat niemand sonder Jesus se redding kan leef nie. Dat niemand goed genoeg is om foutloos te lewe of om self vergifnis vir sonde te bewerkstellig nie.

      Dit laat ’n nuwe dankbaarheid in ons ontvlam, omdat ons weet hoe afhanklik ons van God se genade is. Ons sien God se liefde daarin raak, en ons weet dat ons niks in onsself het om op te roem nie.

      Here Jesus, dankie dat U gewillig was om U te verneder sodat ek ’n oorvloedige lewe kan hê.

      Wat God verwag

      Die ma sê aan haar seuntjie: “Jannie, sit nou!”

      Die outjie is nie lus om te sit nie en hy kyk uitdagend na sy ma, sy arms voor sy bors gevou.

      Sy sê weer, harder dié keer: “Jannie! Sit!”

      Toe gee hy in. Stadig sak sy lyfie op die stoel neer. Maar so met die gaan-sit-slag sê hy vir sy ma: “Ek sit dalk, maar binne-in my staan ek!”

      Té dikwels het ek al gevoel dat ek so met die Here maak. Ek doen wat Hy vra, maar binne-in my woed my eie begeertes. Wat telkens téén dit is wat Hy van my verwag.

      Maar wanneer ek op my lewe terugkyk, weet ek dat God se wil uitein­delik die beste weg is. Sy beginsels en bepalings bring lewe. Sy wette en eise is goed en suiwer.

      Daar is baie opdragte wat uit die Bybel na ons toe kom. In 1 Tessa­lo­nisense 5 noem Paulus byvoorbeeld vyf dinge wat God van ons ver­wag: wees altyd bly; bid gedurig; wees dankbaar; moenie die Heilige Gees teenstaan nie; bly weg van wat sleg is.

      Maar by slegs een van hierdie opdragte, dié oor dankbaarheid, voeg Paulus by: “(W)ant dit is wat God in Christus Jesus van julle verwag.”

      Ja, God verwag van ons om dankbaar te wees.

      En dit vanweë Jesus se aardse lewe, sy sterwe, sy oorwinning oor die dood. Sy mag oor sonde, sy vrymakende krag wat in ons werk, sy genade en liefde en trou. Dit is waarom ons dankbaar moet wees soos God dit van ons verwag.

      Dit behels tog nie dankbaarheid vir al die slegte dinge wat hierdie gebroke wêreld aan ons opdis nie. Dis wel om dankbaar te wees in alle swaar, ingewikkelde, veeleisende omstandighede. Dis om dankbaar te wees omdat Jesus saam met ons in hierdie situasies is en weet hoe dit voel.

      God verwag van ons om dankbaar te wees, en daarom gee Hy sy Gees aan ons om ons te help om sy opdragte uit te voer. Nie soos willose robotte nie, maar soos sy kinders dit doen: met ons hele hart.

      Jesus, dankie dat U my die krag en genade gee om in alle omstandighede dankbaar te wees.

      Bestemming

      Daar is min dinge so lekker soos om ’n spesiale plek te besoek – hoe ver­der, hoe beter! ’n Groot deel van die lekkerte is die beplanning daarvan, die uitwerk van die roete, die opwinding van die vertrek.

      Sommige mense hou daarvan om die pad na hul bestemming so vinnig en so gerieflik moontlik agter die rug te kry. Ander verkies om rus-rus te ry. (Dikwels tot die ergernis van diegene in die motor of die konvooi wat wil ry en klaarkry!)

      Dan is daar boonop die meer avontuurlustiges wat oral afdraai­paadjies soek …

      Elkeen van daardie mense neem besluite op hul reis op grond van die eindbestemming wat hulle wil bereik en die manier waarop hulle dit wil doen.

      In Engels is hulle op pad na ’n “destination” – wat afgelei is van “destiny”. Laasgenoemde word ook gebruik om “roeping” mee te vertaal. Eindbestemming hou dus verband met roeping.

      Wat is ons roeping? Hierdie uitspraak in 1 Johannes 3:2 help ons: “Dit is nog nie geopenbaar wat ons sal wees nie, maar ons weet dat, wanneer Jesus kom, ons soos Hy sal wees.”

      Ons roeping is dat ons soos Jesus sal wees. Ons eindbestemming heet “Jesus”.

      Hoe bereik ons dit? Deur op te hou om aanhoudend sonde te doen. Deur ons rein te hou. Deur regverdig te leef. Deur ander mense lief te hê (vgl. 1 Joh 3:3-11).

      Dit sluit ook in dat ons sal ophou om negatief en oorkrities te wees, om ondankbaar te wees en onvergenoegd met ons omstandighede. Dat ons sal dankie sê vir dit wat ons ontvang het en bewus wees van God se genade wat ons die lewe gegee het.

      ’n Rein lewe vereis dat ons ons oë op Jesus gevestig sal hou, Hom as voorbeeld sal volg. Hy wat in alle omstandighede vergenoeg was en gereeld dankgebede tot God gerig het. Hy wat geglo het in God wat voorsien en versorg, wat God in elke situasie erken het, seker was dat sy Vader almagtig en liefdevol is en dat Hy uiteindelik alles ten goede sal laat meewerk.

      Dankbaarheid help ons dikwels om die regte keuses te maak totdat ons by ons eindbestemming aanland. Of ons nou rus-rus tot daar ry, of op die hoofweg se vinnige baan. Met dankbaarheid as reisgenoot kom ons baie nader daaraan om ons roeping te vervul: om soos Jesus te word.

      Jesus Christus, help my om in dankbaarheid die regte besluite te neem totdat ek by U kom, my eindbestemming.

      Murmureer

      “Murmureer” is ’n heerlike woord: Jy hóór sommer die onvergenoegde gebrom van ’n morrende mens.

      Nee, ons gebruik dit nie dikwels nie – en dis jammer, want dit vat ’n bepaalde houding so lekker vas. Soos die woordeboek dit omskryf: “ontevrede mompel, kla of mor”.

      Murmureer is wat jy doen wanneer jy ondankbaar is. Dit

Скачать книгу