LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      

      Op die vrou af 2

      André le Roux

      Human & Rousseau

      Vir Marté

      Met vakansie!

      Dis die blond, dis die blou, dis (al weer) die inpak en die uitpak. Want sy weet nooit wat om te los en wat om saam te neem nie.

      “Ons vakansie gaan verby wees, dan’t jy nog nie klaar ingepak nie,” waarsku jy. Dis net dat sy nie weet wat die weer gaan maak nie. Moet sy ’n ekstra trui inpak, ’n sambreel of ’n ekstra bikini?

      “Jy gaan nie daardie koffer toekry nie,” waarsku jy weer. “En hoe dink jy gaan ek die ding in die motor se kattebak kry? Ons sal ’n hyskraan moet laat kom.”

      As ’n vakansie twee weke lank is, pak sy in vir twee maande. Dan sê sy dis nie omdat sy te veel goed inpak nie, dis omdat die koffer te klein is. Dit help ook nie jy bied aan om te help nie, want dan weet sy nie waar’s wat nie. Jy oorweeg dit om liewer terug te gaan werk toe. Al daardie goed moet weer uitgepak word.

      “Wil jy hierdie paar skoene saamvat of hierdies?” vra sy.

      “Sommer net my plakkies,” sê jy. Een kortbroek, een langbroek en ’n T-hemp of twee. Jy dink aan fynbos-wandelpaaie en die strand, sy dink aan ’n deftige restaurant met kerse in die aand waar ’n mens nie met plakkies kan ingaan nie, al het jy sokkies aan. (“’n Hamburger is ook goed, solank ek nie hoef kos te maak nie.”)

      Om als in die motor te kry! Want dis nie net koffers nie, daar’s ook diverse los Shoprite-sakke met items in, en daardie sakke kos deesdae geld.

      As julle net eers 5 km uit die stad is, dink jy toe als in is, want jy draai nie terug ná 5 km nie. Langnaweek of lang vakansie, dit werk dieselfde: “Ek wonder of ek die stoof afgesit het? Het jy die agterdeur gesluit? Ai, ek’s seker ek’t my wit top vergeet, die een met die driekwartmoue vir tussenin aande.”

      Vyf kilometer, net vyf, dis al wat jy vra …

      En die verkeer! Hoekom neuk almal altyd Durban toe of Hartenbos toe of Bosveld toe of Drakensberge toe of Kampsbaai toe of Knysna toe of Margate toe as julle ook op pad is daarheen? ’n Mens kan jou nie draai nie en daar’s boonop buitelanders in Avis-motors en hulle weet nie waar’s links van die pad of regs van die pad nie. Op Plett en Hermanus is dit net matrieks waar jy kyk en hulle dink hulle is volleerd, dan noem hulle jou oom.

      “Ek kan voel ek moes eers ’n draai geloop het by die huis,” sê sy ná 6 km. Maar jy het dan, herinner jy haar.

      “Maar toe drink ek weer ’n laaste koppie koffie. Kan ons op Worcester by ’n garage stilhou, asseblief?” En op Touwsrivier en op Matjiesfontein en op Laingsburg en Vleifontein. (Elke keer drink sy weer koeldrank en ’n rukkie later sê sy: “Ek kan rêrig nie langer knyp nie!”)

      Jy knyp jou kakebene styf toe en hou maar stil. Ons gaan nooit voor donker daar anderkant uitkom nie, ons moes by die huis gebly het. (“Moenie so jaag nie, jy’s ver oor die 120. Laas het hulle jou net buite Heidelberg gevang, onthou jy? Jy was die hele vakansie suinig.”)

      Dan wil sy tussenin by elke plaasstal stilhou. Julle het konfyte in klein potjies vir ’n jaar en ingelegde goed wat jy nie eens geweet het ’n mens kan inlê nie. En goetertjies van draad of dennebolle op pootjies, dis kamtig soos voëltjies geverf. (Nóg iets wat êrens ingepak moet word. En weer uitgepak.)

      Terwyl jy op die strand wil lê met jou donkerbril op, wil sy liewer gaan kyk wat in die winkels is. Dis immers ander winkels as by die huis, hoewel Woolworths en Pep Stores oral dieselfde lyk, dan nie?

      “Kom ons koop vir jou ’n broek. Ons het mos nou die tyd.”

      Ná ’n paar dae van die blond en die blou sê jy waddehel, ons is met vakansie! Jy begin dit selfs geniet en koop twee broeke en ’n lawwe hemp.

      En sy’s so laid-back, sy sê selfs: “Ek’s nou so ontspanne, jy sal my moet dra.”

      Januarie 2004

      Terug van vakansie

      Julle is terug van vakansie, nóú sê sy jou!

      Iemand het ’n vraelys opgestel om te verseker dat julle ’n stresvrye vakansie het. Nou wag daar ’n hele hoop koffers en Shoprite-sakke om uitgepak te word en by die werk is dit meer van dieselfde, jy koop sommer ’n ekstra Lotto-kaartjie. Die verkeer is erger as toe julle hier weg is. Jy’t ’n vakansie nodig.

      Wat te laat is, is te laat, sê jy: “Toe ek op die strand wou gaan lê met my sonbril op, wou jy gaan kyk wat in die winkels is. Toe ek vir ons hamburgers wou gaan kry, met ’n milkshake vir jou, wou jy gaan uiteet in ’n restaurant. Jy wou selfs hê ek moes skoene aantrek vir die geleentheid. En weet jy hoe stresvol is dít?”

      Sy’t jou ook omgepraat om twee nuwe broeke te koop toe jy nie kyk nie, toe koop jy sommer ’n hemp ook. Jy moet sonsteek gehad het.

      “Is jy nou klaar gepraat?” vra sy. “’n Londense sielkundige het die vraelys opgestel en dis nogals interessant. Hy het vasgestel as ’n mens saam met vriende, familie of kollegas vakansie hou, is daar net soms probleme. Maar as ’n mens saam met jou man of vrou, vriend of vriendin van baie jare gaan, is daar altyd probleme. Toe ontwerp hy die vraelys.”

      Vakansie hou saam met ’n kollega? wonder jy. Wie doen so iets? (Dit kan mos net lekker wees.)

      “Luister jy nog?” vra sy, gereed met haar pen. Ja-ja-ja. Jy’s bang sy vra met watter kollega sou jy graag wou gaan vakansie hou, en dan sit jy.

      “Vertel meer,” sê jy. “Dit klink vir my ook interessant.”

      “Die sielkundige, ene dr. Wilson, het met mense gepraat.” (Dis wat sielkundiges veronderstel is om te doen, dink jy, die ou klink vir jou soos ’n toffie, maar jy val haar nie in die rede nie.) “Toe kom hy agter meer as die helfte van die mense het gedink hul vakansieman of -vrou is onbedagsaam, onavontuurlik, vervelig en kla te gou. Dit klink vir my bekend, maar laat ons nou nie daarop ingaan nie,” val sy haarself in die rede.

      “Die Wilson’s Holiday Compatibility Test noem hulle dit. Jy kry by elke vraag ’n telling van een tot tien. Mense met vier punte moet mekaar liefs net per geleentheid sien, asof hulle toevallig op dieselfde plek vakansie hou; dié met vyf tot sewe punte moet liefs vóór die vakansie gaan sit en praat. Met tussen agt en tien punte is julle reg vir ’n romantiese vakansie saam.”

      “So, hoeveel punte het ons gekry?” vra jy.

      “Ons het dan nog nie die vraelys ingevul nie!” swaai sy haar pen verdedigend.

      Jy’t aanvaar sy’t namens jou geantwoord. Vrae soos: Wat’s jou idee van ’n perfekte dag wanneer julle met vakansie is? 1. Heeldag op die strand. 2. Net rondlê en ontspan. 3. Rondlê die helfte van die dag en uitgaan die res van die dag. 4. Bietjie rondlê en êrens heen gaan die grootste gedeelte van die dag. 5. Heeldag uitgaan.

      Of: Watse klere neem jy saam? En: Hoe belangrik is eet tydens vakansie?

      “Wat sê hy van broeke koop en hamburgers?” vra jy. Jy kan haar nou al sê as mans en vroue voor ’n vakansie daardie vraelys invul, sal hulle nooit saam gaan vakansie hou nie. Hulle sal by die huis bly waar die terrein bekend is of by familie gaan afpak.

      Jy dink dadelik weer aan die hoop goed wat nog uitgepak moet word – die koffers en die plastieksakke wat aangeteel het met konfytpotjies, ingelegde goed en draaddiertjies.

      Jou eie uitpak is maklik: die een kortbroek, een langbroek en ’n T-hemp of twee wat jy saamgeneem het, skud jy net so in die wasgoedmandjie uit (al kry jy ’n skuins kyk oor jy “ekstra” wasgoed veroorsaak). Die twee nuwe broeke is nog skoon en die lawwe hemp, wat jy uit jou eie gekoop het. (“Ons kan dit altyd vir iemand gee wat dit nodig het.”)

      Wanneer gaan jý eendag uitpak? vra jy. Die koffers staan die wêreld vol, jy’t al oor een geval.

      Aaaag, sê sy, ek’s nog so laid-back. “Kom ons los dit tot Valentynsdag, dan kan jy my weer dra.”

      Februarie 2004

      Saam

Скачать книгу