LITMIR.BIZ

      Туңып хәтта карга егылган, ди,

      Мәчет манарасы очыннан...

      – Мин туганда тупыл мамыклары

      Буран сыман тузгып очынган...

      Сөйли алар:

      – Әйтә иде әнкәй:

      «Син туганда ярлар ишелде,

      Ташу кубып,

           текә ярда үскән

      Куш имәнне убып төшерде!»

      Сөйли алар:

      – Мин туганмын икән

      Нәкъ арышлар башак кысканда...

      – Ә мин исә – көзге тымызыкта,

      Ефәк пәрәвезләр очканда...

      ...Әнә шулай тәгаенли картлар

      Туган көнне... Уйлап карасаң,

      Безнең белән чагыштырсаң,

      Алар

      Мең кат бәйрәмлерәк ләбаса!

      Яд итәбез хәзер

           бүгенгеләр

      Туган көнне ниләр белән без? –

      Ничә әрҗә хәмер түнтәргәнбез

      Һәм ничек баш белән йөргәнбез?

      Безнең туган көннәр хатирәсе

      Шул тирәдә... Һич юк бүтәне.

      Шуңа күрә сизми яшибез шул

      Көннәр, еллар... гомер үткәнне.

      ...Туган көнем сорасалар миннән,

      Нәкъ картларча телим әйтергә:

      – Әнкәй мәрхүмәнең искәрткәне

      Гомерлеккә калган хәтердә:

      «Гыйнварда син, өчесенә чыккан

      Таңда тудың... Бөтен дөньясын

      Сыкы сарган салкын таң иде...

      Шуңа күрә, суыкка үч итеп,

      Артык кайнар булмасаң иде!»

      Әйткәннәре дөрес булып чыкты...

      Ләкин кайнарлыкның артыгы,

      Явыз көчкә куәт өстәмичә,

      Керсез шигырь булып саркыды.

      «Онытма, – ди миңа

           таң җиленең

      Сыкылары сирпеп үткәнне, –

      Ак сыкылы таңны һәм пакь җанлы,

      Кабатланмас, кайтмас әнкәңне!»

      ...«Прогресс» диеп лаф орсалар,

      Мин тын уйга калам, эндәшмим...

      Чын гомерле булган элеккеләр,

      Чын шигырьле булган, билләһи!