LITMIR.BIZ

      Күтәрелеп бер карасаң,

      шул да җитә – һушың китә.

      Күтәрелеп ул караса,

      башың бетә – гашыйк итә.

      Уйнап кына йөри кызый.

      Китә үтеп – ала өтеп.

      Берәү йөри утлар йотып,

      берәү йөри җаен көтеп.

      Һич сүрелмәс, сүнмәс кебек

      балкый тормыш, балкый гомер.

      Ике кара каш астында –

      ике җете утлы күмер.

      Курка мәллә кешеләргә

      күтәрелеп бер карарга?

      Уйлап кына йөри кызый:

      «Ни арада, ни арада…»

      Нишләп сүнгән, нишләп сүнгән? –

      (Әй, бу тормыш, әй, бу гомер!)

      Ике кара каш астында –

      ике салкын кара күмер.

      Чыктым әле Кама ярларына,

      назлар эзләп талган җаннарыма.

      Бетмәсме дип авыр сагышларым,

      тыңлыйм әле дулкын тавышларын.

      Җиле кунды килеп битләремә,

      дулкын ятты ярның читләренә,

      сарылдылар миңа яшел таллар –

      күңелемне әллә аңладылар.

      Нидер әйтте җилләр, канат җилпеп,

      дулкын дәште, ак кашларын сирпеп;

      тып-тын гына тартып үзләренә,

      карады күк таллар күзләремә.

      Бәхет көен көйләп, Кама акты,

      кайтмаска дип киткән шатлык кайтты.

      Дөнья керде иркен кочагыма,

      канатларым үсте очарыма.

      Телсез таллар безне сөя икән,

      җансыз ярлар безне күрә икән,

      чал дулкыннар безне белә икән…

      Без үзебез һәрчак шулай микән?!

      Кайгыңны да бүген иртәгәнең

      шатлыгына юра.

      Бәхетеңне үзең шәйләмәсәң,

      син язлардан сора.

      Без бик комсыз булыр идек, әгәр

      пошсак гомер азга.

      Мәңгелектер әле, бер уйласаң,