Mocni ojcowie, mocne córki - Meg Meeker

Скачать книгу

które mieszkają z obojgiem rodziców (w przeciwieństwie do tych nastolatek, które mieszkają tylko z matką), zdecydowanie rzadziej cierpią na zaburzenia wzrostu i opóźnienia w rozwoju intelektualnym, mają też mniej problemów z nauką; są grzeczniejsze i bardziej zrównoważone emocjonalnie.

      * Dziewczęta, które mieszkają tylko z matką, mają duże trudności z kontrolowaniem swoich zachowań, opóźniają przeprosiny i trudno im odróżniać dobro od zła.

      * Gdy ojciec jest zaangażowany w codzienne życie swoich dzieci, będą one z chęcią wtajemniczać go w swoje sprawy, a w razie kłopotów będą szukać przede wszystkim jego pomocy.

      * Kontrola rodzicielska jest skutecznym środkiem zapobiegającym złemu i kryminalnemu zachowaniu młodzieży .

      * Jeśli ojcowie okazują dzieciom czułość, a także ustalą pewne normy postępowania w domu i konsekwentnie ich przestrzegają, ich dzieci lepiej radzą sobie w szkole.

      Twoja córka szuka u ciebie, swojego ojca, podpowiedzi i opinii na każdy temat, począwszy od kwestii narkotyków, alkoholu, przestępczości, palenia czy współżycia płciowego, aż po samoocenę czy szukanie zainteresowania wśród chłopców.

      Gdy jesteś z nią – obojętne, czy jecie obiad, pracujecie w domu, czy po prostu jesteście razem – jakość i stabilność jej życia (a także i twojego, jak sam się przekonasz) nieskończenie wzrasta. Nawet jeśli sądzisz, że nadajecie na zupełnie innych falach, nawet jeśli martwisz się, że czas spędzony z nią nie przynosi wymiernych rezultatów, nawet jeśli wątpisz, czy masz na nią jakikolwiek wpływ, badania potwierdzają, że dajesz swojej córce w ten sposób najwspanialszy dar. Pomagasz także samemu sobie: badania pokazują, że rodzicielstwo dobrze wpływa na rozwój emocjonalny mężczyzny, a także zwiększa jego poczucie wartości i ważności .

      Twoja córka patrzy na czas spędzany z tobą w sposób skrajnie odmienny niż ty. W miarę upływu lat, poprzez niecodzienne zdarzenia i zwykłe wspólne życie, niejako wchłonie w siebie twoją obecność i twój wpływ. Będzie obserwowała każdy twój krok. Czasem nie będzie w stanie zrozumieć, dlaczego jesteś szczęśliwy lub zły, nieszczery czy rozemocjonowany, ale pozostaniesz na zawsze najważniejszym mężczyzną w jej życiu.

      W wieku dwudziestu pięciu lat będzie się zastanawiała i porównywała swojego chłopaka do ciebie. Gdy będzie trzydziestopięcioletnią mamą, liczba dzieci, które urodzi, będzie także w pewnym stopniu zależna od waszej wzajemnej relacji. Ubrania, które będzie nosiła, także będą w jakimś sensie odzwierciedlać ciebie. Nawet gdy będzie miała siedemdziesiąt pięć lat, jej pogląd na dalsze życie będzie opierał się na jakichś dalekich wspomnieniach wspólnie spędzonego z tobą czasu. Czas dobry czy bolesny, godziny i lata przeżyte lub nieprzeżyte razem bardzo ją zmieniają.

***

      Mając osiemnaście lat, Ainsley opuściła małe miasteczko rodzinne na Środkowym Zachodzie i rozpoczęła studia w college’u należącym do IvyLeague . Bardzo podobał jej się pierwszy rok studiów, jednakże podczas drugiego roku coś się zmieniło. Nawet dziś, mając pięćdziesiąt jeden lat, nie potrafi tego wyjaśnić.

      W trakcie drugiego roku Ainsley zaczęła zachowywać się źle. Ostro piła i w końcu została wyrzucona ze studiów. Stanęła przed koniecznością powiadomienia rodziców o swoim niechlubnym powrocie do domu. Spakowała notatki i książki i pełna goryczy ruszyła w podróż.

      Następne dwadzieścia cztery godziny spędziła za kółkiem swojego jeepa, przerażona i niespokojna. Co powiedzą rodzice? Będą płakać, krzyczeć czy jedno i drugie? Pośród wszystkich tych zmartwień pojawiała się jednak nadzieja. Nie wiedziała, jak i dlaczego, ale chciała, aby rodzice pomogli jej zorganizować sobie życie na najbliższe sześć miesięcy.

      Gdy w końcu zaparkowała auto przed domem rodziców, zobaczyła samochód taty w garażu. Nikt nie wyszedł jej na spotkanie. Weszła po schodkach i zajrzała przez okno jak ktoś obcy, aby spojrzeć na nich, zanim ją zauważą. Rodzice pili kawę w kuchni. Obraz ten jakoś ją umocnił.

      Przekroczyła próg domu. Ainsley mówi, że następne kilka minut zmieniło na zawsze jej życie. Po otwarciu drzwi najpierw zobaczyła mamę, z twarzą czerwoną i opuchniętą od płaczu. Wyglądała na zmęczoną, przejętą i smutną. Ainsley podeszła do niej i przytuliła się.

      Potem spojrzała na ojca. Spodziewała się ujrzeć go zdenerwowanym i rozczarowanym, ale wyraz twarzy taty był dziwnie spokojny i łagodny. Przytuliła się do niego i chciała zapłakać, ale nie mogła.

      Mama krzyczała na Ainsley, że zachowała się głupio i zniszczyła sobie przyszłość. Okryła wstydem siebie i swoją rodzinę. Ainsley stała cicho i słuchała. Nagle, w środku potoku słów mamy, tata podszedł do niej i szepnął:

      – Czy z tobą wszystko w porządku?

      Wtedy nareszcie Ainsleywybuchnęła płaczem.

      Ainsley zdała sobie w tym momencie sprawę, że tata zna ją lepiej niż ona sama. Czuła się zagubiona, a jednak wiedziała, że on rozumie ją lepiej; tata domyślał się, jak nikt inny, że coś zostało zniszczone w tej małej dziewczynce, o którą się zawsze troszczył. Tata Ainsley nie zmusił jej do pracy na nocną zmianę w McDonaldzie czy na stacji benzynowej. Czekał, słuchał i cierpiał w ukryciu. Nie obchodziło go, co powiedzą rodzina i znajomi. Nie miało znaczenia, jak bardzo usunięcie ze studiów wpłynie na jej przyszłość. Martwił się tylko o nią samą.

      – Nie wyobrażasz sobie, jak się wtedy czułam – powiedziała mi Ainsley. – To przecież wydarzyło się ponad trzydzieści lat temu. A jednak miłość, jaką wtedy czułam, jest dziś tak samo silna i świeża. Wiedziałam, że tata mnie kocha. Oczywiście, chciał być też ze mnie dumny, ale to zawsze było gdzieś z boku. Nie pozwolił, aby rozczarowanie i gniew zwyciężyły nad miłością. W chwili gdy wchodziłam do domu, zobaczyłam przez moment, kim jestem w jego oczach. Zdałam sobie wtedy sprawę z tego, że zależy mu na mnie, a nie na moich osiągnięciach.

      Tu nagle przerwała, a jej nos i policzki poczerwieniały. Uśmiechnęła się przez łzy i potrząsnęła głową, wciąż niedowierzając tej bezwarunkowej miłości, za którą dziś tak tęskniła. Ojciec wywarł ogromny wpływ na jej życie. Ty także będziesz miał ogromny wpływ na życie twojej córki.

      Musisz go mieć, ponieważ, niestety, dzisiejsza kultura źle oddziałuje na dziewczęta i młode kobiety, tylko jedno może stanąć pomiędzy tą kulturą a nią. Ty.

      Ojcowie bez wątpienia zmieniają życie swoich córek – a nawet mogą je uratować. Od chwili gdy ujrzysz ją po raz pierwszy, płaczącą i całą mokrą od wód płodowych, aż do dnia, gdy opuści twój dom, zegar mierzy czas. Mierzy czas twoich godzin spędzonych z nią razem, czas okazji, w których mogłeś na nią mieć wpływ, mogłeś kształtować jej charakter, mogłeś pomóc jej odnaleźć się w życiu i mieć szansę po prostu nim się cieszyć. W następnych rozdziałach przyjrzymy się, jak ojcowie mogą pomóc swoim córkom: fizycznie, emocjonalnie, intelektualnie i duchowo.

      Rozdział 2

      Twoja córka potrzebuje bohatera

      Kim będziesz, gdy dorośniesz? – Słyszałeś to pytanie pewnie już w wieku ośmiu lat. Prawdopodobnie chciałeś być Supermanem albo kowbojem lub strażakiem, może rycerzem, a może sławnym piłkarzem. Tak naprawdę chciałeś zostać bohaterem.

      Mam więc dla ciebie dobrą wiadomość: twoja córka potrzebuje bohatera – i wybrała właśnie ciebie.

      Przypomnij sobie teraz, co takiego robią bohaterowie: stają w obronie słabych i potrzebujących, są nieustraszeni, wykazują się altruistyczną miłością, są wierni swoim wewnętrznym przekonaniom oraz po mistrzowsku odróżniają dobro od zła i działają według tego osądu. Żaden strażak nie zastanawia

Скачать книгу