LITMIR.BIZ

      Stopa była już opatrzona i Mia wstała z brzegu wanny, kiedy nagle głośno zaburczało jej w brzuchu. Zawstydziła się okropnie, ale Adam z uśmiechem zaprosił ją na śniadanie. Poradził, by jeszcze przez jakiś czas trzymała stopę wysoko i posłuchała go chętnie, zadowolona z możliwości spędzenia z nim więcej czasu.

      Rozmowa trochę kulała, bo gospodarz był raczej małomówny. Siedzieli w wygodnych fotelach na tarasie, a stopę Mia ułożyła na sąsiednim krześle. Część tarasu ocieniał balkon powyżej, a widok na ocean był niezrównany.

      Poranna mgła zaczynała opadać i gdzieniegdzie widać już było niebieskie niebo i przebłyski słońca, a fale z hukiem uderzały o brzeg.

      Adam wyglądał na kogoś, kto umie cieszyć się życiem.

      – Pracujesz w salonie fryzjerskim? – spytał.

      – Prowadzę firmę, ale sama nie obcinam włosów. Zatrudniam dwie dziewczyny.

      Nie dodała, że First Clips obsługuje dzieci. Fryzjerki nosiły kostiumy, małe dziewczynki zasiadały do czesania na tronie księżniczki, a chłopcy w kabinie statku kosmicznego. Po strzyżeniu dzieci dostawały diadem albo specjalne kosmiczne okulary. Mia była ze swojej firmy bardzo dumna. Pomysł wyszedł od Anny i to ona początkowo czesała, a Mia zajmowała się finansami. Dlatego starała się zachować ostrożność. Jeżeli Anna opowiedziała Adamowi o swojej pracy, mógł łatwo skojarzyć fakty i uznać, że jej obecność na plaży nie była przypadkowa.

      Gospodyni Adama, Mary, pani około sześćdziesiątki, postawiła na stole jajka w koszulkach, przyrumieniony bekon i chrupiące bułeczki. Adam przedstawił je sobie.

      – Mia nastąpiła na szkło na plaży.

      Mary pokręciła głową.

      – To te głupie dzieciaki. Wciąż się tu kręcą wieczorami. Fakt, że studiują, nie daje im prawa do picia alkoholu i wyrabiania Bóg wie czego na plaży. Skończy się zawiadomieniem policji.

      – Może i tak – mruknął, ale nie wydawał się w pełni przekonany do pomysłu. – Albo sam to załatwię.

      – Na razie jedzcie, bo wystygnie – ucięła Mary.

      – Dziękujemy – odezwał się Adam. – Wszystko wygląda fantastycznie.

      Nałożyli sobie i przez chwilę jedli w milczeniu.

      – Wspomniałeś, że masz firmę. Czym się zajmuje? – Mia odezwała się pierwsza.

      – Projektowaniem – odparł, zajęty rozsmarowywaniem masła na bułce.

      – Czego? – dociekała, niezrażona jego powściągliwością.

      – Domy, kurorty, wille…

      – Na pewno dużo podróżujesz.

      – Niespecjalnie.

      – Domator?

      Wzruszył ramionami.

      – To coś złego?

      – Nie. Sama taka jestem.

      Teraz, kiedy zajmowała się Rose, miała czas tylko na pracę i dziecko. I to jej odpowiadało, bo nie wyobrażała sobie rozstania z Rose. Odnalezienie Adama stanowiło pierwszy krok, ale chyba nie miała ochoty na następny. Gdyby się okazał nieodpowiednim człowiekiem, oszczędziłby jej rozterek.

      Czy miał żonę? Może był kobieciarzem? Narkomanem, hazardzistą, seksoholikiem? Jej wyobraźnia hulała na całego, ale przynajmniej częściowo powodem było to, że prawie nic o nim nie widziała. Pozostawało postarać się spędzić z nim więcej czasu.

      Dla Rose była gotowa na wszystko.