The Roman and the Teuton - Charles Kingsley

Скачать книгу

wide popularity of that name.

9

Grimm, Heldensage, p. 344.

10

Gibbon, chap. xxxix. sub fin.

11

Otto von Freising, in the first half of the twelfth century (Chronicon 5, 3), takes the opposite view, and thinks the fable derived from history: ‘Ob ea non multis post diebus, xxx imperii sui anno, subitanea morte rapitur ac juxta beati Gregorii dialogum (4, 36) a Joanne et Symmacho in Aetnam praecipitatus, a quodam homine Dei cernitur.  Hinc puto fabulam illam traductam, qua vulgo dicitur: Theodoricus vivus equo sedens ad inferos descendit.

12

Grimm, Deutsche Heldensage, p. 36.  Chronicon Urspergense, 85a: Haec Jordanis quidam grammaticus, ex eorundem stirpe Gothorum progenitus, de Getarum origine et Amalorum nobilitate non omnia, quae de eis scribuntur et referuntur, ut ipse dicit, complexus exaravit, sed brevius pro rerum notitia huic opusculo inseruimus.  His perlectis diligenterque perspectis perpendat, qui discernere noverit, quomodo illud ratum teneatur, quod non solum vulgarifabulatione et cantilenarum modulatione usitatur, verum etiam in quibusdam chronicis annotatur; scilicet quod Hermenricus tempore Martiani principis super omnes Gothos regnaverit, et Theodoricum Dietmari filium, patruelem suum, ut dicunt, instimulante Odoacre, item, ut ajunt, patruele suo de Verona pulsum, apud Attilam Hunorum regem exulare coegerit, cum historiographus narret, Ermenricum regem Gothorum multis regibus dominantem tempore Valentiniani et Valentis fratrum regnasse et a duobus fratribus Saro et Ammio, quos conjicimus eos fuisse, qui vulgariter Sarelo et Hamidiecus dicuntur, vulneratum in primordio egressionis Hunorum per Maeotidem paludem, quibus rex fuit Valamber, tam vulneris quam Hunorum irruptionis dolore defunctum fuisse, Attilam vero postea ultra lxx annos sub Martiano et Valentiniano cum Romanis et Wisigothis Aetioque duce Romanorum pugnasse et sub eisdem principibus regno vitaque decessisse. . . . Hinc rerum diligens inspector perpendat, quomodo Ermenricus Theodoricum Dietmari filium apud Attilam exulare coegerit, cum juxta hunc historiographum contemporalis ejus non fuit.  Igitur aut hic falsa conscripsit, aut vulgaris opinio fallitur et fallit, aut alius Ermenricus et alms Theodoricus dandi sunt Attilae contemporanei, in quibus hujus modi rerum convenientia rata possit haberi.  Hic enim Ermenricus longe ante Attilam legitur defunctus.

13

Chronicon, 5, 3: Quod autem rursum narrant, eum Hermanarico Attilaeque contemporaneum fuisse, omnino stare non potest, dum Attilam longe post Hermanaricum constat exercuisse tyrannidem istumque post mortem Attilae octennem a patre obsidem Leoni Augusto traditum.

14

Chronicon, 16, 481: Quod autem quidam dicunt, ipsum Theodoricum fuisse Hermenrico Veronensi et Attilae contemporaneum, non est verum.  Constat enim Attilam longe post Hermenricum fuisse Theodoricum etiam longe post mortem Attilae, quum esset puer octennis, Leoni imperatori in obsidem datum fuisse.

15

The early romancers, and especially Achilles Tatius, give pictures of Roman prædial slavery too painful to quote.  Roman domestic slavery is not to be described by the pen of an Englishman.  And I must express my sorrow, that in the face of such notorious facts, some have of late tried to prove American slavery to be as bad as, or even worse than, that of Rome.  God forbid!  Whatsoever may have been the sins of the Southern gentleman, he is at least a Teuton, and not a Roman; a whole moral heaven above the effeminate wretch, who in the 4th and 5th centuries called himself a senator and a clarissimus.

Скачать книгу