LITMIR.BIZ

      Marina znała jej niepohamowany charakter i niezliczone pragnienia. Wkrótce usiadła na biurku z czarnego komputera i zachwyciła się dziwnym pomysłem, jak zostać boginią. Dlaczego tego potrzebowała – nie wiedziała, ale naprawdę chciała zostać jedynym i wszechmocnym Szmaragdem w swojej dzielnicy. Nigdy nie miała władzy nad ludźmi, ale miała białą, czarną wizytówkę z jasnymi literami, na której stało jej imię i telefon z faksem, który wysyłał widoczne teksty i obrazy. Pomyślała o tym, jak zostać wróżką wywodzącą się z lokomotywy parowej.

      Podrapała podbródek zgiętym palcem, jakby mózg był w szczękach, i spojrzał z namysłem na błękitne niebo, nad którym unosiły się białe chmury. Na horyzoncie nie było nic nowego, ale chciała usiedzieć przy życiu na białej chmurze i zwisać nogami w lakierowanych butach. Jakie bzdury przychodzą na myśl! Marina podrapała się w ucho, ponieważ ucho w mózgu jest bliżej niż podbródek. Następnie ręka sięgnęła do czoła i do nosa, w których nigdy nie było mózgu. I potrzebowała mózgów, by wymyślić jakiś pomysł: jak zostać grafitową boginią! Tak prosty! W tym momencie po prostu poczuła fizycznie, że została porwana przez kark i doprowadzona do sufitu pokoju.

      Słowa zagrzmiały w powietrzu:

      – Jestem Bogiem, a ty jesteś nikim!

      Marina obudziła się na podłodze. W pokoju nikogo nie było, absolutnie nikt. Okna i drzwi były zamknięte. Stała się przygnębiona. Przypomniała sobie powiedzenie: jeśli chcesz dużo, dostajesz trochę. Dziewczyna potarła posiniaczone ciało. Chciała, żeby jej ciało nie ucierpiało z powodu upadku z sufitu na podłogę. I ciało przestało boleć. Westchnęła, podniosła się z podłogi, powoli sięgnęła krzesła, ale nie usiadła na nim. Obejrzała się: nie było tronu i sług dla nowo stworzonej wróżki. Wygaszacz ekranu pojawił się na komputerze.

      Zapukały do drzwi i wykrzyczały jej imię. Ktoś próbował wepchnąć klucz do dziurki od klucza, ale drzwi były mocno zamknięte od zewnętrznego wtargnięcia. Wróżka o imieniu Marina utrzymywała królewskie milczenie. Z boleśnie wyczuwanymi palcami spojrzała na nie: jej paznokcie urosły jej na palcach i wygięły się w ślicznej spirali. Głowa była zaczesana, a proste kosmyki włosów zaczęły opadać na ramiona. Podniosła się na nogi. Ciemne loki paznokci wystawały z sandałów. Ubrania pękały w szwach, piersi wyrastały mi przed oczami.

      Marina spojrzała na siebie w lustrze: jej oczy były ciemne, jej ubranie poszarpane na opalonym ciele.

      – Ah! Och! I – i – i! – Marina wrzasnęła donośnym głosem.

      Po drugiej stronie drzwi ludzie oszaleli z okrzyków, razem przycisnęli drewniane drzwi i znokautowali je. Pracownicy i sportowcy z siłowni wpadli do pokoju. Widząc wróżki, padły na kolana na podłodze przed sobą, jakby ktoś przewrócił ich nogi.

      – O Boże! – krzyknęła Marina.

      – Dziewczyno, chciałaś być boginią? Więc bądź nią! I idę na wakacje. Nie jestem niewolnikiem do pracy przez wieki bez wakacji! Jestem zmęczony. Ciężko pracuj, bogini! – nadszedł głos Boga z góry.

      Ludzie leżący na podłodze skurczyli się ze strachu i zaczęli czołgać z pokoju na kolanach. Ich oczy wędrowały po sylwetce Mariny.

      – Gdzie się czołgasz? – spytała przerażona Marina. – Będziecie moimi apostołami!

      «Tak jak mówisz, jesteś naszą caratą» – powiedziała wszechobecna nimfa, odezwała się szybciej niż ktokolwiek inny.

      Oczywiście, nikt nie uważał Mariny za wróżkę, ale zaczęły ją kąpać z innymi tytułami od stóp do głów. Interesujący fakt, ale ludzie byli jej posłuszni! Poprosiła o sypialnię z czarno-białymi paskami. Pragnęła potraw ozdobionych białymi i czarnymi perłami. Jej życzenia szybko zostały spełnione przez domowych sług.

      Drugiego dnia Marina zażądała zebrania zwierząt, pomalowania ich skór w kolorze grafitu lub prostego ołówka i umieszczenia ich w białych komórkach. Wszystkie odcienie czerni weszły w użycie wśród tych, którzy pokornie uwierzyli w nową świątynię – boginię.

      Trzeciego dnia Marina była zmęczona grą bogini. Miała już dość własnego ciała, chciała być dawną dziewczyną, a nawet boginią! Ale Bóg wyjechał na wakacje i nie powiedział, ile dni lub wieków go nie było. Marina zaczęła rozdzierać nowe myśli, chciała kontroli nad wszystkimi ludźmi na planecie, a nie tylko nad kolegami z klasy! I nie więcej i nie mniej! Ponad wszystko!

      Jak Bóg rządzi wszystkimi ludźmi? A potem przypomniała sobie, że istnieją różne religie, co oznacza, że nie będzie musiała podążać za wszystkimi ludźmi, ale tylko z ortodoksami. Westchnęła z ulgą! Przez całe życie dowodził tylko sobą, a tu trzeba rządzić wszystkimi! Nie, ona w zasadzie nie chciała być boginią! Bóg odpoczywał przez trzy dni – i mógł wrócić do pracy! Zmęczony mariną. Och, zmęczony!

      Zwierzęta z niecodziennego kolorowania stały się złem. Nad otoczeniem unosił się zwierzęcy ryk. Zielone psy szczekały. Marina spojrzała na siebie i ryknęła zgodnie z bestiami.

      Nimfa Igorevna weszła do pokoju:

      – Co zamawiasz, Wasza Wysokość?

      – Jestem wróżką! Jestem prawie boginią!

      – Przepraszam, Marina, ale na ziemskich pozycjach nie ma tytułu «bogini», ale jest król, księżniczka, prezydent.

      – Nimfie, nie możesz się z tobą kłócić. Więc daj mi radę, jak podążać za całą ludzkością?

      – Dlaczego tego potrzebujesz? Nadzór to bardzo żmudna praca. A potem, na mapie geograficznej, Królestwo Szmaragdów – państwo nie jest widoczne. Rozumiem, że jesteś boginią, nie postrzegam tego, ale poddaję się!

      – Bądź mężczyzną, Nimfie I. Oddaj mi stary wygląd!

      – Marina, odetnij paznokcie, odśwież włosy…

      Nimf Igorevna nie zdążyła dokończyć mówienia, kiedy trzy osoby wpadły do pokoju. Opadli na podłogę i wyciągnęli długi ekran do przystani, którą nosili.

      – To jest ekran do monitorowania ludzkości! – Powiedział średnio trzy osoby o imieniu Władimir, który poprowadził lekcję cybernetyki w szkole.

      – Tutaj wszystko się kończy! Dlaczego ekran panoramiczny? – zapytała majestatycznie Marina.

      – Ten

Скачать книгу