Ата күңеле балада… (җыентык) - Фарсель Зыятдинов

Скачать книгу

Туфанның исеме дә юк.

      Бүген барлыйм да, Такташның иң аңлашылмаган, иң кыска шигыре шулдыр. Ә мин аны яраттым. Югыйсә миңа бала-чага шигыре ятлатмаячаклар. Имеш:

      Ләйлә чанасын өстерәп,

      Чыгып китте өеннән.

      Бәйрәмдә мин «Әүхәди» не укыдым. Өч аяклы урындыкка бастырдылар… һәй укыйм, һәй укыйм. Ахырына җиттем:

      Әүхәди мич башында

      Түшәмдә төкереп ятмасын,

      Өй түбәсен капласын!

      Шулкадәр дәртләнеп, кычкырып җибәргәнмен ки, өч аяклы урындык та әйләнеп киткән, мин дә тегендә очканмын. Әлбәттә, җирдән түбән түгел, сәхнә идәненә генә. Ни генә дисәң дә, укырга кергәнче, мин «Әүхәди» булып йөрдем. Шигырь, бәлки, әнә шул кичәдән башлангандыр? Юк, алай гына түгелдер…

      …Район газетасында, «Яшь ленинчы» да, «Ялкын» журналында шигырьләрем басыла башлагач, миннән бәйрәм шигырьләре яздыра башладылар. Әниләр бәйрәме, Октябрь, Җиңү бәйрәмнәре. Тәгәрәтәм генә… Бер язгы бәйрәмдә район газетасында шигырем басылды:

      Яшәсе дә безгә яшәсе…

      Яңа язда бөтен планетада

      Уйнап торсын дуслык рәшәсе.

      Авыл турында дәртләнеп-дәртләнеп укыдым. Алкышларга күмелдем. Урамга чыккач, гармунчы Рәзим:

      – Пүчтәк шигырь бу! – диде. – Шигырь мондый булмый!

      Үтерде, гарьләндем.

      – Ә ничек була? Менә үзең язып кара.

      – Менә ничек була:

      Яусаң яу, яңгыр!

      Яумасаң тамма да.

      Сөйсәң сөй, җаным,

      Сөймәсәң ялынмаем.

      – Рифмасы юк, – дидем мин, үҗәтләнеп.

      – Әй надан! – диде ул. – «Яусаң», «яңгыр», «яумасаң», «ялынмаем» – рифмалар түгелме?

      Тетрәнеп киттем. Сибәләп кенә торган яңгырга кушылып, күз яшьләрем тәгәрәде. Эчтән генә сөеп йөргән күрше кызы – Гасимә – күз алдыма килеп басты.

      Әнә шундый сабак бирде миңа гармунчы, җиде класс белемле колхозчы авылдашым. Шигырь, бәлки, шуннан башлангандыр?

      Дөресен әйтим, әбиемне ярата идем, бик тә ярата идем. Әби дигәннән, бер хәл искә төште.

      Миңа бит әле «Иман» дигән кушамат та тактылар. Әбинең татарча укый торган бер вәгазь-догасы бар иде. Ул аны үзе алты вәгазь дип атый иде. Шуны һәр җомга җыелган бала-чагага, күрше-күләнгә көйләп укый иде. Күңелемнән генә мин дә кабатлап барам. Шулай итеп, мин моны яттан өйрәнеп тә алдым.

      …Иң әүвәл кирәк нәрсә – иман, дигән,

      Ахирәт эшләренә инан, дигән…

      Икенче кыйммәт нәрсә – күңел, дигән,

      Күңеле бозык адәмнән түгел, дигән.

      Өченче кыйммәт нәрсә – акыл, дигән,

      Акылсызлык тәүфыйк ягы такыр, дигән.

      Дүртенче кыйммәт нәрсә – шөкер, дигән,

      Нигъмәткә шөкерсезлек көфер, дигән.

      Бишенче кыйммәт нәрсә – әдәп, дигән,

      Әдәп, дигән, мәхәббәткә сәбәп, дигән.

      Алтынчы кыйммәт нәрсә – сабыр, дигән,

      Сабыр кеше морадын табар, дигән;

      Һәр эштә сабырсызлык төбе – хурлык,

      Сабырсызлык бик зур бәла салыр, дигән.

      Картларның җомга намазына җыелуларын

Скачать книгу