Дил меҳроби - Хабиб Абдуназар

Скачать книгу

"Майсалардек ундим юрак дарзларидан" ёки "Ажал улғайтирар, яшнатар ўлим" каби сатрлар замиридаги яширин мантиқни туя олади.

      Умуман, бадиий ижодда, хусусан, шеъриятда "майда нарса" деган тушунча бўлмайди. Шеърни майда нарсанинг йириклигини, улкан нарсанинг қанчалик майдалигини туйдириш омили дейиш мумкин. Шунинг учун ҳам Ҳабибнинг:

      Ҳеч нарса айтма менга

      Сирларингни сақлайдиган

      ҳеч нарсам йўқ

      сўзларидангина иборат учлигига шунчаки сўз ўйини тарзида қараб бўлмайди. "Ҳеч нарса"ни қўйиб қўйгудек, "ҳеч нарса"си бўлмаган одамга "ҳеч нарса айтма"ган маъқуллиги акс этган тасвир замирида зилдай юк борлигини бир қадар туйиш ҳар қандай одамнинг маънавий оламини бойитади, уни эзгу фазилатларни илғаш сари йўллайди.

      Азиз ўқирман! Ҳабиб Абдуназарнинг "Дил меҳроби" номли шеърий китобидаги битиклар билан танишиш кўнглингиздаги кўзга кўринмайдиган, қўлга илинмайдиган, қулоққа эшитилмайдиган фақат кўнгил торларигагина уринадиган исмсиз дардларни куйдек, ноладек қўзғатиб, руҳингизни безовта қилади ва сизни тирикчиликнинг кирларидан фориғ этади, деган умиддамиз. Кўнгилнинг шеърий оламига қиладиган сайрингиз хайрли бўлсин!

Қозоқбой Йўлдош, 2013 йил 10 октябр

      СЕВИЛМАГАН ТУН

      (1990-1994)

      1. Яшил шудринг томган болишда,

      Гуллаяпти яшил тушларим.

      «Инжиқ шамол ҳасратларидан…»

      Инжиқ шамол ҳасратларидан,

      Пўст ташлайди толиққан гужум.

      Шохларида гуллаган анжум.

      Олиб кетса йиғиларимни –

      Оққан ирмоқ – бу эмас, ҳижрон,

      Юрагимга қуйилган забон…

      Уватларга ёйилган йўллар,

      Шудрингли тун, тутамлаб ёлғиз –

      Ой нурларин ўради бир қиз…

      Шундай кечар умри соғинчнинг,

      Асли шудир мен кутган чирой:

      Туёқлари ойга ботган той.

      «Меникидир сирли шу эртак…»

      Меникидир сирли шу эртак,

      Сирли тароқ, сеҳрли кўзгу

      Ва кўзадан тошаётган ой –

      Тилла қошиқ – ичилган оғу.

      Меникидир кўнгил майидан,

      Кўк тоқида чайқалган майдон –

      Тилла қошли эгар пойида

      Тўзиб ётган зангори осмон.

      Меникидир, меники яна…

      Хотиралар асраган бу туш.

      Ҳамон учиб келаверади,

      Тумшуғида гул тутган оққуш.

      Меникидир ёлғиз шу матлаб…

      «Ҳиди келар сендан азобнинг…»

      …сен ҳақингда

      Ҳиди келар сендан азобнинг,

      Кўзларингда севилмаган тун.

      Хазон бўлиб тўкилган эшик,

      Қораймоқда титраган устун.

      Қонталашдир захлаган яра,

      Тугамаган юрак саботи.

      Кечаларнинг хоинлигини,

      Сўзлаб ўтар турна қаноти.

      Сен

Скачать книгу