LITMIR.BIZ

      Ибн Сино билан Шайх сўзсиз сўзлашган-ку.

      Тақво билан Худони таниган – обид.

      Ақл билан таниган – ориф.

      Қалб билан таниган – сўфий.

      Яна мана бундай:

      Йўл гардига айланган – мусофир,

      Эл дардига айланган – шоир,

      Гул рангига айланган – мусаввир!

      Бир улуғ Шайх Ибн Сино довруғини эшитиб,

      уни кўргани,

      у билан суҳбат қургани келар.

      Ҳар иккови бир муддат сукут сақлаб,

      бир-бирларига тикилиб туришар.

      Сўзсиз суҳбат охирида ҳар икки улуғ зот

      ўта иззат-икром билан хайрлашар.

      Кейинчалик Шайх муридларига сўзсиз суҳбат

      ҳақида гапириб, Ибн Сино ҳақида

      «Мен Оллоҳни қалб билан таниган бўлсам,

      у ақл билан таниган экан», деб айтар.

      Худди шундай,

      Ибн Сино ўз шогирдларига Шайх ҳақида

      «Мен Оллоҳни ақл билан таниган бўлсам,

      у қалб билан таниган экан», деб айтар.

      Бир пас сўзламай, кўнгилга қулоқ солиб ўтириш,

      сўзсиз суҳбат қуриш нақадар яхши!

      Одамлар энг нозик сирларини сўзлашмас,

      кўнгилдан ўтказишар.

      Ҳамма фикрни кўнгилдан ўтказиш мумкин,

      лекин ҳамма кўнгилдан ўтганини сўзлаб бўлмас.

      У ҳолда хотин эридан юз ўгирар,

      дўст биродари билан юзкўрмас бўлиб кетар.

      Кўз сўзга айлангани қандай яхши!

      Сўзни эшитиш сўзни беқадр қилиб қўяр.

      Сўзни, яхшиси, англаган маъқул.

      Сўзни ўқиш – маънога,

      Сўзни англаш моҳиятга етаклар.

      Сўз кўзга айлангани қандай яхши!

      Рўмий ҳазратлари айтган эдилар-ку:

      кўзга айлансин кўнгил.