LITMIR.BIZ

      ЭСЛАЙМАН МУЛОЙИМ ТАБАССУМИНГНИ,

      Жимжит оқшом эди дилрабо, ойдин.

      Бахтиёрлик ҳадя этган зумингни.

      Ширин ҳаяжон-ла сени суйгандим,

      Вужудимда ажиб туйғу туйгандим,

             У тунни қайтариб бўлсайди,

                                                                                      Бўлсайди.

      Ёнган нигоҳингга термуламан лол,

      Уятдан кўзларим телба ва дайди,

      Нега? Латофатли ўша суюм ҳол

      Ўчмас мангуликка юраккинамдан,

      Бир соний холимас тилаккинамдан.

             У олтин ишқ муҳри бўсайди,

                                                              Бўсайди.

      Иссиқ оғушига чорлайди мени,

      Кўксига муҳаббат тўлдирган олам.

      Соғиндим меҳрибон қарашларингни,

      Самимий порлаган нигоҳинг, онам.

      Хаёлда расмингни чизаман шу пайт,

      Худди ёнгинамда кўраман аён.

      Сен шивирлаб дейсан: – Ўғлим, тезроқ қайт!

      Товушинг тинглайман азиз ва бийрон.

      Визиллаб кузакнинг шамоли тентир,

      Муздек нафас ила юзим чимчилар.

      Совуқ ҳам соғинчдан титрайман дир-дир,

      Севги ёши кўзларимдан томчилар…

      Дейин хаёлинг-ла кечурда ҳаёт,

      Латиф рухсораси – ширин хаёлот,

      Ҳарчанд сасим қулоғингга етмас бот,

      Унутмагилки, то ҳажр етти бедод,

      Мени бир нома бирла қилмадинг ёд.

      Сен раволар кўриб жунунлик дамин,

      Фурқатингда хаста кўзларим намин

      Фарёдеки, оқизмишсан, аё нозанин,

      Кўнгул ёд этмасингдин бўлса ғамгин

      Вале руҳум эрур ёдинг била шод.

      Бир илтифот бирла ташла нигоҳинг,

      Оллоҳ-оллоҳ, йўқдурур шарпа, оқинг,

      Мунча йироқ юлдуз янглиғ чироқинг,

      Бузуғ жисмим уйин йиқди фироқинг,

      Бу уйда кўп бузуғлиғ қилди бунёд.

      Ул филмасал саҳрои дашт этарга,

      Дайдию хор, девонаваш этарга,

      Ишқ аро ўзни яккаш этарга,

      Қул ўлди сарв то гулгашт этарга,

      Қадинг базми тарабдин қўпди озод.

      Одамлардан нарида ошён қурган,

      Чорасизлиғ отини ҳар ёна сурган,

      Ошиқлар тумморида ёна турган,

      Мани гаҳ дашту гаҳ тоғ узра кўрган,

      Тирилмиш соғинур Мажнуну Фарҳод.

      Соқий, ҳориганман, бемадор илким,

      Не ишқда фарёдлар демамиш тилким,

      Не офат армуғонлар этти улким,

      Кўнгилни май ила маъмур қилким,

      Хумори давр они қўймас обод.

      Балолар Парфининг бошиға урди,

      Девоналиғ ичу тошиға урди,

      Май тўла косани лаболаб сўрди,

      Навоий телба бўлган чоғда кўрди,

      Пари бирла ани соғинди ҳамдод.

      ШЕЪРИМ БЕФУСУН –

      Чақноқ баҳор, ишқона диёр,

      Ошиқ сари ва суюм орзу,

      Истаса лаблар беихтиёр.

          Шеърим

Скачать книгу