LITMIR.BIZ

Скачать книгу

номи бўлмайди унут,

      Яшар эртакларда қаҳрамонга хос.

      Тоғ аро қувлашиб ўтганда булут.

      Унинг лашкарига айлайман қиёс,

      У ҳақда тоғликлар куйлайди қўшиқ,

      Ёдимда, даврада жўр бўлган онам.

      Онам ҳам куйлаган меҳрини қўшиб,

      Кўз ёшидан қолган юзида шабнам.

      Хонамнинг тўрида қарар сурати,

      Нақадар синчковдир ундаги қароғ,

      Чап қўлида эди кучи, қудрати,

      Шу боис ўнг ёнга тақарди яроғ.

      Тўрдаги расмда кўргандим алам,

      Акаларим жангга жўнаётган кун.

      Тилла зийнатини топширди опам,

      Унинг номидаги танк ясаш учун.

      Қариган чоғида раҳматли отам,

      Қаҳрамонга битди қасида-достон.

      Шомилга туҳматлар ёғарди у дам,

      Ёлғончилар отда сурарди даврон.

      Отамга бемаҳал ёпишмаса дард,

      Ҳали яшармиди… Кечиринг, ота!

      Кечикиб бўлсада узр сўрашим шарт,

      Менинг ўша шеърим хатодан-хато.

      Ватан шаъни учун қилич тутган эр,

      Чорак аср ёвларга бермади омон.

      Мен-чи, қораладим замонасоз шеър,

      Унда ўйламасдан сўз ёздим ёмон.

      Тунлар чироғимни ўчирган оним,

      Кимдир деразамда бўлар намоён.

      У – ўша тоғликлар севган посбоним,

      Гуниб тоғларидан чиққан қаҳрамон.

      У дейди: «Эй бола, уруш фалокат,

      Қанча яраланмай миқ этганим йўқ.

      Ўн тўққиз жойимдан олдим жароҳат,

      Сен кўксимга отдинг йигирманчи ўқ.

      Ё тиғдан, ё ўқдан чекканман озор,

      Вужудимда омон жойнинг ўзи йўқ.

      Аммо тоғлик илк бор қилди ярадор,

      Шунинг учун доғи куйдиради чўғ.

      Тўғри, курашишга ҳожат йўқ энди,

      Ҳурлик учун қилич ушладим, холос.

      Гарчи қиличимнинг жарангги тинди,

      Тоғлик ори учун савашганим рост.

      Ҳаловат билмадим, курашдим фақат,

      Кўнглимга сиғмади ялла, тўй-ҳашам.

      Жазоладим, кимки айтса ҳикоят,

      Ҳатто қамчилатдим шоирларни ҳам.

      Ўйлардим, ўжардай фикримда туриб,

      Жазо бергандурман ноҳақдан-ноҳақ.

      Сендай оғзи ботир шоирни кўриб,

      Билдимки, ўшанда мен эканман ҳақ».

      Тонггача тикилиб турар тепамда,

      Кўраман бошида катта оқ салла.

      Баъзан кезар ғира-шира хонамда,

      Хинога бўялган соқоли малла.

      Нима ҳам дер эдим? Унинг олдида,

      Элимиз олдида айбдорман, айбдор.

      Бир вақт Ҳожимурод жаҳл отида,

      Имомдан аразлаб кетгандай бекор.

      У қайтмоқ истади бўлиб пушаймон,

      Ботқоққа дуч келди ва топди жазо.

      Мен ҳам қайтайинми? Аммо йўқ имкон,

      Ахир, бу тамоман бошқача хато.

      Ғўрлигим маҳсули торттирар сергак,

      Ич-этимни ейман, ҳеч ким билмайди.

      Имомдан кечирим сўрашим керак,

      Бироқ ботқоққа ҳам ботгим келмайди.

      Энди узрим айтмай, у қабул қилмас,

      Ҳеч ким гуноҳ ишни ёддан

Скачать книгу