Үз туксаным туксан / Моя правда - Гамил Афзал

Скачать книгу

серем бар кечкенә:

      Әле кичә кич кенә

      Кызың белән безнең малай

      Кинодан кайтып килә.

      Сөйләшәләр төсле дә,

      Серләшәләр төсле дә;

      Пар күгәрчен кебек инде –

      Берсе тиңдәш берсенә.

      Мөслимә

      Сәйфетдин дә соратты,

      Гайфетдин дә соратты;

      Әллә соң без җиде ятка

      Кыз бирергә дуракмы!

      Хәер-имин дөньясы,

      Йортка күрә морҗасы;

      Күрше-күлән арасында

      Кардәш-ыру булсачы!

      Мөршидә

      Сез дә әйбәт күршеләр,

      Без дә әйбәт күршеләр;

      Ике күрше кардәш булып,

      Әвеш-тәвеш килсеннәр!

      Син булырсың кодагый,

      Мин булырмын кодагый…

      Ике күрше арасында

      Андый хәлләр булгалый.

      Әйтмә дә генә инде,

      Кодагый!

      Мөслимә

      Сөйләмә генә инде,

      Кодагый!

      Мөдир төше

      Бер төш күрдем таң алдыннан бүген иртән:

      Ягъни үзем эш күрсәткән герой икән.

      Иң алдынгы новатормын бу якларда,

      Герой дигән даным киткән еракларга.

      Радиолар үкереп тора, мине сөйләп,

      Көн дә саен гәҗит тулы минем сурәт.

      Начальниклар, бөгелә-сыгыла, минем алда

      Елмаялар, иркәлиләр көйләп-чөйләп.

      Ятам, имеш, рәхәт кенә мич башында,

      Төрле нигъмәт, закускалар уңда-сулда.

      Ятам, имеш, кәефләнеп, киерелеп кенә,

      Тәмле ашлар ашап кына, симереп кенә.

      Председатель эш эшләргә кушмый, имеш,

      Эш хакында бер дә эчем пошмый, имеш.

      Сарыклар да, сыерлар да фермаларда

      Ашамый да, эчми генә кышлый, имеш.

      Ятам икән рәхәт кенә, чыкмый эшкә,

      Килсен, әйдә, дөнья йөзе асты өскә!

      Уйлаганда минем эшләр ходта, диеп,

      Абзагызны уяттылар, артка тибеп.

      Бәй, уянсам, өем түгел, ферма икән,

      Эш өстендә бәйрәм итеп йөрмә икән.

      Кызлар килгән иртә белән сигезләрдә:

      – Мөдир агай, салам кирәк үгезләргә!

      Бәхәс

      Көтүлекләр тирән карда күкселләнеп,

      Чәчәк исле, җылы язны көткән заман.

      Берзаманны, силос өчен ямьсезләнеп,

      Телгә килде Бахбай белән Сыерҗамал.

      – Тыгылма син монда, – диде Сыерҗамал, –

      Бу силосны миңа салды Бибикамал.

      Колхоз сыйлый мине, чөнки файда бирәм,

      Тирес бирәм, сөт тә бирәм, май да бирәм.

      Син йөрисең әрле-бирле койрык селкеп,

      Анда-санда утын илтеп, кунак илтеп.

      Сиңа дигән саламны да монда туры

      Тракторлар китерә бит, адәм хуры.

      Бахбай әйтте: – Күп сөйләмә, әвен корсак,

      Синең өчен яхшы булыр, тату торсак.

      Дөнья тулы файда биргән эшем минем,

      Кирәк чакта яклый торган кешем минем.

      Бәхәсләшмим синең кебек карга белән,

      Агрономның үзен йөртәм арба белән.

      Кая барсам, җитәкчеләр таныш миңа,

      Зампредның күк айгыры кайнеш миңа…

      Сыер әйтте: – Харап икән, әйдә, талаш,

      Синдә

Скачать книгу