Любовь и ненависть / Мәхәббәт һәм нәфрәт - Разиль Валеев

Скачать книгу

миллионов, двадцать миллионов.

      По весне взойдут цветы цвета крови алой,

      В День Победы слёз не счесть и не счесть поклонов.

      Над могилами горят звёзды пятипалы —

      Двадцать миллионов, двадцать миллионов.

      Выйду в мирные поля и спрошу планету:

      Хорошо ль тебе, Земля, с небом целоваться?

      Нет, не я спрошу, а те, которых с нами нету —

      Двадцать миллионов… двадцать… двадцать… двадцать…

      Тормыш Сабан туе

      Билне буып, без көрәшкә чыктык

      Иң беренче булып мәйданга.

      Егылсак та, җир күтәрде безне,

      Юатырга картлар бар янда.

      Яманлыкны күрсәк, Җәлилләрдәй,

      Без атылып кердек уртага.

      Дөреслекне эзләп, дөнья кичтек,

      Зарланмадык бер дә юл тарга.

      Алда өч юл – әкияттәге кебек…

      Бәхетлесен, дидек, кем сайлар?

      …Юл өзелде… Сугыш… Яуга китте

      Мылтык буе уйчан малайлар.

      Тешне кысып, без көрәшкә чыктык

      Беренчеләр булып мәйданга.

      Үтте сугыш, йөрәкләрне таптап,

      Күмеп безне яшькә һәм данга.

      …Чаба атлар – тормыш Сабан туе!

      Кемнәр кыю? – Билдән алышыйк!

      Малайларның йөрәк түрендәге

      Батырлыкны эзләп табышыйк!

      На Сабантуе жизни

      За кушаки схватив друг друга,

      мы вышли первыми на круг.

      Кружит майдан, но сбиться с круга

      не даст земля, старинный друг.

      Несправедливость не терпели

      по молодости, как Джалиль,

      мир обошли и песни пели,

      не жалуясь на шторм и штиль.

      И вот, как в сказке, три дороги,

      а дальше – грозный горизонт.

      И мальчики, полны тревоги,

      с винтовку ростом, шли на фронт.

      Мы шли по водам и по сушам,

      Среди полыни и крапив.

      Прошла война по нашим душам,

      слезами славу окропив.

      А кони скачут – жизнь ярится!

      Кто смел? Хватайся за кушак!

      Суть Сабантуя – претвориться

      в мужчину парню, только так.

      Дисбе

      Әбиемә багышлыйм

      Орчык тартып, әби җеп эрләде,

      Эрли-эрли, җырын җырлады:

      «Йон бәйләгән кабам кояш кебек,

      Орчык җебем – кояш нурлары…»

      Әби, әби, синең истәлекне

      Ничек кенә инде яңартыйм?!

      Кулларымда синең серле дисбең,

      Күз алдымда җылы мич артың…

      Минем әткәй – синең шахтёр улың,

      Зур Исмәгыйль аның исеме, —

      Күчтәнәчкә җимеш алып кайткан,

      Төшләреннән җыйган дисбеңне.

      Шул дисбеңне тартып ялваргансың,

      Нык булсын дип шахта терәве.

      Теләкләрең кабул булган синең…

      Әле дә тибә әткәм йөрәге.

      Сугыш килгән. Шул дисбеңне тартып,

      Син озатып аны калгансың,

      Күз яшенә манма сүзләреңне

      Ишеткән тик яшел намазлык.

      Әткәй хәзер телевизор

Скачать книгу