Аннотация

Die ontvoering van baba Zephany Nurse uit die kot langs haar ma se hospitaalbed het die hele Suid-Afrika aangegryp. Haar desperate ouers het herhaaldelik gepleit dat sy veilig terugbesorg word, maar daar was geen teken van die baba nie. Vir 17 jaar lank, op haar verjaarsdag, het die Nurse-gesin kerse aangesteek en gehoop en gebid. 'n Klipgooi van die Nurse-gesin af het die 17-jarige Miché Solomon pas met matriek begin. Sy het 'n kêrel gehad en toegewyde ouers. Sy het gedroom oor die matriekafskeid en die rok wat haar ma vir haar sou maak. Sy het nie die vaagste benul gehad dat 'n nuwe meisie in die skool, wat ongelooflik baie soos sy lyk, en 'n DNS-toets haar wêreld tot in sy fondamente sou skud nie. Miché is nou 22. Met verbysterende volwassenheid, eerlikheid en deernis vertel sy hier vir die eerste keer háár storie, in haar eie woorde, oor wat dit beteken om lief te hê en geliefd te wees, en om jou eie identiteit op te eis.

Аннотация

The kidnapping of baby Zephany Nurse from the cot beside her mother's hospital bed made headline news. Desperate pleas from her parents to return her safely went unanswered. There was no trace of the baby. For seventeen years, on her birthday, the Nurses lit candles and hoped and prayed. Living not far away from the Nurses, 17-year-old Miché Solomon had just started Matric. She had a boyfriend. She had devoted parents. She was thinking about the upcoming school dance and the dress her mother was going to make for her. She had no idea that a new girl at her school, who bore an uncanny resemblance to her, and a DNA test would shake her world to its foundations. Miché is now 22. This is her story – for the first time in her own words. Told with astonishing maturity, honesty and compassion, it is also a story of what it means to love and be loved, and of claiming your identity.