ТОП просматриваемых книг сайта:
Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12). Amy Blankenship
Читать онлайн.Название Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12)
Год выпуска 0
isbn 9788835415268
Автор произведения Amy Blankenship
Жанр Ужасы и Мистика
Издательство Tektime S.r.l.s.
Gypsy zuchtte en schudde haar hoofd voordat ze beide mannen uit haar kamer zwaaide. “Vooruit, ik denk dat ik het vanaf hier aan kan.” Ze blies een lok donker haar uit haar ogen toen ze uit het slaapgedeelte stapten, maar stopte in haar woonkamer om zich om te draaien en naar haar te kijken.
Fronsend liep ze kalm naar de deur van de schuilkelder en wees naar ze. “Geen aanstoot aan jullie beiden, maar ik heb mijn nicht al meer dan een jaar niet gezien en ik denk dat ze net zoveel vragen heeft als jij ... zo uit.”
Nick legde een hand op Ren's schouder en duwde hem zachtjes naar de deur. Hij haalde snel zijn hand weg toen Ren die van zich af schudde en voor hem uit de kamer stormde.
Voordat hij hem volgde, draaide Nick zijn hoofd om en glimlachte hij geruststellend naar Gypsy. “We staan buiten als je iets nodig hebt. Neem je tijd.”
Ren draaide zich om om de toegestane tijd tegen te spreken, maar de woorden stierven op zijn lippen toen hij zag dat Lacey nu vlak achter Gypsy stond met een zelfvoldane grijns op haar gezicht alsof ze zojuist overal haar zin in had gekregen. De kleine snotaap was irritant en stond op het punt hem echt kwaad te maken… dus besloot hij haar spelletje mee te spelen.
Ren hield zijn hoofd naar beneden zodat ze het zilver van zijn ogen kon zien en beantwoordde de grijns met een donkerdere grijns van hem, waardoor haar uitdrukking een beetje vervaagde.
Lacey kon niet geloven dat deze man naar haar grijnsde alsof hij iets wist wat ze niet wist. Nou, naar de hel daarmee. Als vergelding stak ze haar hand uit en gooide de deur van de schuilkelder hard genoeg dicht om een heel luide knal te maken, ongeveer een seconde voordat ze hem op slot deed.
“Deze is voor jullie stelletje bejaarden,” raasde ze, ze miste volledig het feit dat ze hem net een compliment en een belediging had gegeven in dezelfde zin.
“Oohh die kleine,” donderde Ren en reikte naar het stuur om het te ontgrendelen, maar Nick sloeg snel zijn hand weg.
“Oh kom op, ik betwijfel of ze gevaarlijk is,” zei Nick aan om Ren te kalmeren. “Voor het geval je het nog niet gemerkt hebt, ze is nu zo bang en niet van plan de wereld over te nemen. Bovendien is er maar één uitweg uit die schuilkelder en we staan er precies voor. Vertrouw me ... ze is maar een meisje en geen bedreiging.”
“Ga weg!” Snauwde Ren geërgerd. “Als ze zo verdomd onschuldig is, waarom is ze dan gekleed als een jongen en probeert ze midden in de nacht in te breken in de winkel van haar opa? Oh, en laten we niet vergeten dat ze regelrecht naar een verborgen kluis ging die tot gisteren een hele reeks zeer krachtige artefacten bevatte waarvoor elke demon hun Demon Blade zou geven om in handen te krijgen? Verklaar me dat Robin,” eindigde hij verwaand.
Nick grijnsde en schudde langzaam zijn hoofd. “Oh nee ... ik ben Batman.”
“Wat dan ook ... Robin,” zei Ren terwijl hij zijn handpalm tegen de deur legde en zijn ogen sloot om zich te concentreren.
Hij fronste toen Nick's gedachten, die niet erg aardig waren, plotseling luid en duidelijk door zijn hoofd klonken. Ren kon er niets aan doen en begon in stilte te tekeer gaan over het vermogen om gedachten te lezen dat hem zojuist in de steek had gelaten toen het van pas zou komen. Waar die geest lezende demon ook was ... hij moest in godsnaam stilstaan.
Gypsy zuchtte om Lacey's koppige actie en draaide zich om naar haar nicht. Ze nam niet de moeite om haar te vertellen dat beide mannen wisten hoe ze de deur moesten openen die ze zojuist in hun gezicht had geslagen. Als ze Ren bleef tegenwerken, zou ze er snel genoeg achter komen ... Dat wist Gypsy zeker.
“Wat in hemelsnaam ...” begon Gypsy alleen haar mond klapte dicht toen Lacey plotseling haar hand uitstak en haar lippen aanraakte met de toppen van haar vingers en een zacht geluid maakte.
“Waar is ons kristal,” fluisterde Lacey nauwelijks hoorbaar, ze begon door de kamer te lopen en keek naar de enorme hoeveelheid kristallen die Gypsy persoonlijk had tentoongesteld.
Gypsy glimlachte toen ze besefte waar Lacey naar op zoek was en liep naar haar computerbureau en reikte naar het heldere robijnrode kwartskristal dat daar lag. Als kinderen gebruikten ze het privacy kristal vaak om elkaar de geheimen te vertellen waarvan ze niet wilden dat iemand anders het hoorde ... vooral de volwassenen.
Het kristal zelf was hun geheim geweest en door hun grootvader aan hen gegeven om te delen. Toen ze opgroeiden, werd het kristal opzijgelegd omdat het geen nut had gehad. Gypsy wist niet waarom het kristal bij haar bleef in plaats van verder te gaan zoals kristallen meestal deden ... misschien zou ze nu haar antwoord krijgen.
Ren hield zijn hand tegen de deur gedrukt en probeerde door het dikke staal te luisteren. Zijn ogen vernauwden zich toen de stem van Gypsy plotseling halverwege een zin werd onderbroken.
Nick stond naast hem met zijn oor tegen het koude staal gedrukt. Hij had wat problemen, maar kon nog steeds dezelfde dingen horen als Ren.
Ren fronste zijn wenkbrauwen toen hij Lacey Gypsy naar een kristal hoorde vragen net voordat de kamer in stilte viel, op het geluid van hun voetstappen na.
“Wat heeft een kristal met iets te maken?” Vroeg Nick.
Ren wierp hem een blik toe die hem in feite vertelde te zwijgen voordat hij zijn ogen sloot en zich weer concentreerde.
Gypsy en Lacey gingen tegenover elkaar op de bank zitten, terwijl Gypsy het kristal in haar hand hield. Lacey legde haar hand in die van Gypsy, klemde het kristal tussen hun handpalmen en slaakte een diepe zucht.
“Vertel me alles wat ik heb gemist sinds ik weg ben,” zei Lacey zacht.
Ren raakte gefrustreerd en probeerde te luisteren terwijl hij probeerde zijn tovenaars bereik te vergroten. Alleen fragmenten van hun gesprek drongen nu door, als een slechte radio-ontvangst, en hij besefte plotseling dat hij werd geblokkeerd door een soort magie. De lucht om hem heen kreeg een beetje kracht en zijn frons werd dieper net voordat hij naar de deur sneerde.
Nick leunde verward achterover van de deur. “Ik kan nu helemaal niets horen.”
“Het lijkt erop dat Gypsy iets heeft dat een persoonlijk gesprek kan beschermen,” zei Ren en zijn lippen werden dunner van opwinding. “Ze gebruiken magie om te voorkomen dat we ze horen.”
Nick snoof naar de grote slechte Ren die zo gemakkelijk werd overtroffen: “Je gaat me toch niet vertellen dat jij, met al je kracht, er niet doorheen kunt breken?”
Ren's kaak spande zich toen hij aan de kracht van het kristal trok en het schild strekte tot waar hij zich binnen de barrière bevond. “Dat heb ik niet gezegd. Er is meer nodig dan het gekke spelletje en de truc van een klein meisje om me buiten te houden.” Hij leunde wat dichter naar de deur en keek Nick aan met een ondeugende grijns: “Wil je horen wat ze zeggen?”
“Wat denk je zelf, dat ik stom ben ... natuurlijk,” antwoordde Nick met een sluwe grijns. Hij was absoluut niet vies van afluisteren als het hem uitkwam. In feite was hij daar meestal een professional in.
Ren wenkte hem en legde een hand op de schouder van de jaguar, voor de lol iets te strak.
Nick kromp ineen bij de harde greep, maar negeerde het toen zijn wenkbrauwen in zijn haarlijn schoten toen hij plotseling de stemmen van de vrouwen hoorde, net zo duidelijk alsof hij in dezelfde kamer met hen was.
“Leuk,” fluisterde hij met tegenzin.
Gypsy zat in kleermakerszit op de bank terwijl ze Lacey alles vertelde wat er was gebeurd, te beginnen met de dood van opa. Het had niet zo lang geduurd als ze dacht dat het zou duren om het verhaal te vertellen en ze leunde zelfs een beetje voorover toen ze Lacey begon te vertellen over Nick, Ren en al het gedoe met Samuel. Ze bloosde toen ze toegaf dat ze al jaren een beetje verliefd op Nick was geweest.
Buiten de deur haalde Nick diep en tevreden adem bij het horen van Gypsy's bekentenis en keek naar Ren om te zien hoe hij het opnam. Het was een beetje teleurstellend om de andere man onaangedaan te zien.
“Kop dicht,”