LITMIR.BIZ

        pionowym – jest to relacja z Bogiem, która jest podstawowa i ma fundamentalny wpływ na relacje międzyludzkie,

        poziomym-jest to relacja między ludźmi, którzy w sposób pozytywny odpowiedzieli na powołanie Boga.

        klasztor – dla św. Benedykta jest to przede wszystkim wspólnota ludzi, którzy dzielą to samo powołanie. Stałe życie we wspólnocie jest podstawowym środowiskiem życia i wzrostu mnicha i ma za cel edukację. Na czym ona polega? Otóż wspólnotę tworzą osoby w różnym wieku, o różnych charakterach, wykształceniach i doświadczeniu życiowym, ze swoimi ograniczeniami i uzdolnieniami. Poznawanie siebie i szukanie Boga dokonuje się w tyglu codzienności, w której życie wspólne szybko pokazuje człowiekowi kim on naprawdę jest. Dokonuje się to dzięki wspólnocie, bo to właśnie ona ujawnia jego słabości, niezdolność i ograniczenia we współżyciu z innymi. We wspólnocie mnich odkrywa, przede wszystkim rzeczy pozytywne, które posiada, jak umiejętność wybaczania, służenia, dzielenia się czy dar uśmiechu. Mnich wspomagany we wspólnocie poznaje o sobie wszystko to, co żyjąc sam nie byłby w stanie odkryć. Im bardziej człowiek poznaje siebie tym bardziej uświadamia sobie, że został przyjęty do tej właśnie wspólnoty ze swoimi ograniczeniami i uzdolnieniami, że został zaakceptowany i pokochany przez innych takim jakim jest. W ten sposób wspólnota staje się miejscem gdzie można być sobą bez lęku i bez skrępowania, staje się miejscem życia i prawdziwego wzrostu osobistego i pomagać w nim innym.

        Reguła-to fundament życia mniszego, i co ciekawe, tak jak na początku tak też po kilkunastu wiekach nie straciła na wartości. Następujące po sobie pokolenia mnichów i mniszek nadal dostrzegają w niej urzekający i zawsze aktualny sposób życia, realizację chrześcijańskiego ideału naśladowania Chrystusa przez postępowanie pełne umiaru. Reguła to ideał zaproponowany przez Mistrza odznaczającego się umiłowaniem Boga nade wszystko i głęboką, nadprzyrodzoną mądrością. Reguła benedyktyńska wyrasta z doświadczenia wielkiego człowieka, który głęboko przeżył treść Ewangelii i pragnął podzielić się swym doświadczeniem z innymi, aby także oni osobiście zetknęli się z Chrystusem we wspólnocie zakonnej.

        Opat-Reguła widzi opata w świetle wiary jako reprezentanta Chrystusa: „Christi vices in monasterio creditur” ^[64] (RegBen 2, 1) , co oznacza, że to Chrystus pozostaje prawdziwym Ojcem i prawdziwym Mistrzem monasteru, Głową Ciała, którego wszyscy bracia, i sam opat, są członkami. Wyrazem właściwym tej rzeczywistości jest aktywne krążenie miłości we wspólnocie między braćmi. Opat ma być zarazem ojcem, mistrzem, nauczycielem, pasterzem, wychowawcą i sędzią na obraz Chrystusa: „27 A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, 28 na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 27-28) . Wielkość opata nie ma się wyrażać przez zewnętrzną godność, wyższość, moc i władzę, lecz kieruje ku niemu wymaganie radykalnej pokory, by nie przesłaniać obecności Chrystusa – Sługi. Opat „nie powinien uczyć, ani ustanawiać, ani rozkazywać niczego, co by nie było w Prawie Pańskim” (RegBen 2,4) . W konsekwencji powinien siebie samego „do wszystkich dopasowywać i przystosowywać, zależnie od charakteru i inteligencji każdego” (RegBen 2,31) . Ta zdolność dostosowania się jest tak ważna, że można w niej widzieć główny charyzmat (znamię urzędu) posługi opata. Opat winien skłaniać się dużo bardziej ku „służebności” niż ku „przewodniczeniu”. Ta gra słów łacińskich pochodzi od św. Augustyna: „prodesse magis quam praeesse (pomagać raczej niż przewodzić)” (RegBen 64,8) . „Powinien starać się aby więcej go kochano, niż miano się lękać” (RegBen 64,15) ; „niech baczy zawsze na własną ułomność i niech pamięta, by nie łamać zgniecionej trzciny” (RegBen 64,13) ; „niech zawsze miłosierdziu daje pierwszeństwo nad sądem” (RegBen 64,10) . Z tego, co zostało przytoczone śmiało możemy stwierdzić, że opat powinien być przykładem i wzorem postępowania dla innych.