ТОП просматриваемых книг сайта:
Trompie Omnibus 1. Topsy Smith
Читать онлайн.Название Trompie Omnibus 1
Год выпуска 0
isbn 9780798163941
Автор произведения Topsy Smith
Жанр Учебная литература
Серия Trompie
Издательство Ingram
Hoe kon die arme Trompie geweet het dit is die laaste ding op aarde wat sy suster wil hê?
Die Maandagoggend op skool lyk Trompie geheimsinnig en elke keer as die nuuskierige Blikkies, Rooie en Dawie kans kry om hom te vra wat aangaan, frons hy diep soos dit ’n groot denker betaam. Hy wil hulle nie nou al sê wat die probleem is en watter oplossing hy daarvoor uitgedink nie.
In meneer Blignaut (die kinders noem hom Ou Os omdat hy net so breed is as wat hy lank is) se geskiedenisklas skryf Trompie ’n briefie. Hy kry dit reg om dit klaar te skryf sonder dat Ou Os iets agterkom. Trompie lees die brief gou weer deur:
Lede van die Boksombende!
Julle Groot Leier het Groot Dinge om met julle te bespreek. Vanmiddag net na skool by die fort. Julle bars as julle my weer pes oor wat dit is. Wag tot ons by die fort is en ek my toespraak maak. Verstaan?
Ek het gesê!
Trompie
Die Leier wat julle blindelings moet volg. Diè wat nie wil nie – staan eenkant! Ek sal met julle afreken!
Toe Ou Os sy rug draai om iets op die bord te skryf, gee Trompie die briefie vinnig aan vir Rooie wat net aan die ander kant van die paadjie sit. Rooie sit met die briefie toegevou in sy hand terwyl hy aandagtig luister na wat Ou Os oor Jan van Riebeeck sê. Elke keer as die onderwyser na sy kant toe kyk, knik hy met sy kop. Rooie voel hy skep ’n goeie indruk deur kamtig so oplettend te wees. Maar in werklikheid weet hy glad nie waarvan die onderwyser praat nie. Hy brand van nuuskierigheid om Trompie se brief te lees. Toe Ou Os weer omdraai, neem Rooie sy kans waar en lees gou. Hy kyk na Trompie en knipoog. Dis alles in orde. Hy is vanmiddag by die fort.
Elke keer as die onderwyser sy rug na die klas draai om iets op die bord te skryf, vlieg die briefie van een Boksombendelid na die volgende. Al vier het dit uiteindelik gelees en almal het vir Trompie geknipoog. Hulle gaan vanmiddag by die fort wees om te hoor wat hul leier te sê het.
Trompie sit gemaklik agteroor in sy bank. Vérlangs hoor hy die onderwyser se eentonige stem. Hy luister glad nie. Nee, hy is nou besig om sy toespraak vir vanmiddag uit te dink. Dit moet sy manskappe aanvuur om hom met durf en moed te volg, al is dit ook tot die dood toe! Die onderwyser verduidelik, maar Trompie is horende doof. Dit is maar goed Ou Os druk nie op sy nommer om ’n vraag te beantwoord nie, want dan sal Trompie sowaar weer in die sop wees.
Dié middag eet Trompie vinnig. “Wat’s dit met jou?” vra sy ma. “Hoekom is jy so haastig?”
“Daar’s groot dinge wat ek moet regmaak – sommer baie groot dinge.” Met sy pet windmakerig skeef op sy kop, sy kouse op sy skoene en sy hemp wat agter by sy broek uithang, loop Trompie by die huis uit. Mevrou Toerien glimlag goedig. Sy is baie lief vir hierdie onnutsige seun van haar.
By die fort sit Blikkies al en wag. Sy kakebeen beweeg ritmies op en af. Hy is besig om ’n grashalmpie te kou. Hy en Trompie het mekaar net gegroet toe Rooie en klein Dawie al singende by die bouval se ander kant inkom.
Die vier seuns sit soos gewoonlik op die houtkissies. Trompie tel hulle.
“Almal teenwoordig, nè?” sê hy met ’n belangrike stem.
“Kan jy dan nie sien nie?” brom Rooie.
Trompie vererg hom, maar besluit om niks te sê nie. Vandag moet hulle nie onder mekaar baklei nie. Hulle moet saamstaan.
Die Boksombende se leier staan op en maak keel skoon. Blikkies, Dawie en Rooie kyk na hom. Trompie maak weer ’n paar kuggeluide. Dit moet sy manne laat besef hulle is hier oor ’n ernstige en baie belangrike saak. Al kommentaar wat sy gehoes egter uitlok, is klein Dawie wat vra: “Het jy verkoue, Trompie?”
Die Groot Leier vererg hom. Wat is dit deesdae met sy manskappe?
“Ek het nie verkoue nie en ek is nie jou Trompie nie, verstaan?”
“Ja, Kaptein,” sê Dawie vies.
Trompie begin praat. Hy probeer om sy stem te laat tril. “Manne,” sê hy, “ons vergader vanmiddag hier onder die blou hemel om ’n groot daad te verrig. Dis ’n taak waarop ons trots kan wees. ’n Edele taak …”
“Wat is dit?” wil Blikkies al kouende weet.
“Ek kom nog daarby,” sê Trompie vererg. “Hou jou mond en luister.” Hy maak weer keel skoon en gaan aan: “Soos ek sê, manne, dit is ’n edele taak. Daar is ’n meisie hier op ons dorp wat verlief is – ja, dolverlief – en ek as leier het besluit die Boksombende moet haar help.”
Trompie kyk na die drie seuns op die houtkissies voor hom.
“Praat jy van Katrien wat so mal oor jou is?” waag klein Dawie dit.
“Moenie simpel wees nie! Dis ernstige sake hierdie.”
“Nou wie is die meisie dan?” vra Rooie.
“My suster!” Trompie kyk hulle uitdagend aan.
Blikkies hou op met kou en spoeg die grashalmpie uit. “Op wie is Anna verlief en hoe gaan ons haar help?”
“Sy het haar hart verloor op daardie nuwe ou in die prokureurskantoor … Dirk de Jongh is sy naam. Nadat ek dae en nagte, sonder om een keer te eet of te slaap, oor die storie nagedink het, het ek uiteindelik aan ’n manier gedink om haar te help, maar ek sê julle nou al, ek wil nie bloedvergieting hê nie.”
“Hoe wil jy hê moet ons haar help?”
Die bendeleier loer vinnig rond, dan buk hy vooroor en sê gedemp: “My plan is baie eenvoudig. Ons moet die twee net by mekaar uitbring. Dan sal Dirk vir haar sê hy’t haar lief en Anna sal vir hom sê sy’t hom lief – en dan is alles mos reg.”
Trompie se drie volgelinge dink hieroor na.
“Dit klink goed, Kaptein,” sê Dawie, “maar hoe gaan ons dit regkry?”
Trompie praat weer in ’n fluisterstem en elke keer loer hy vlugtig of daar nie miskien iemand aankom nie. Hy weet niemand sit ooit ’n voet naby die vervalle ou skuur nie, maar dit lyk beter as ’n mens elke slag eers so rondloer.
“Ons plan van aksie is soos volg,” sê Trompie sag en hy is tevrede om te sien die ander drie skuif nader sodat hulle elke enkele wysheid wat oor sy lippe kom kan hoor, “ek en Dawie gaan vanmiddag na meneer De Jongh se kantoor toe …”
Klein Dawie se ondeunde ogies glinster en hy stoot sy bors uit. “En dan, Trompie, wat doen ons dan? Kry ons hom beet?” vra hy.
“Moenie mal wees nie!” blaf Trompie en die klomp skrik, want hy het vergeet om te fluister. Ná ’n oomblik verduidelik hy sag verder: “Jy gaan net saam met my omdat dit beter sal lyk as ons twee is.”
“Maar wat gaan ons by hom doen?”
“Jissie man, kan jy nie jou mond hou nie? Ek vertel mos nog!” Trompie gluur Dawie aan.
“Nou ja,” gaan Trompie aan, “soos ek sê, ek en Dawie gaan na Dirk de Jongh se kantoor toe. Dan sal ek vir hom sê my suster Anna het my gestuur. Sy wil hê hy moet vir haar kom kuier. Sy is verlief op hom. Al wat Dawie moet doen, is om net elke slag op die regte plekke sy kop te knik.”
Trompie swyg en kyk na sy maats. Hulle dink ernstig hieroor na.
“Maar wat doen ek en Blikkies?” vra Rooie uiteindelik.
“Ek het vir daai vraag gewag,” sê Trompie en probeer die houding inneem van iemand wat alles weet.
“Ja-nee, ek het geweet jy gaan dit vra – en dit is die tweede deel van my plan.” Trompie skuif nóg nader en fluister verder: “Wanneer ek en Dawie na Dirk se kantoor toe loop, gaan jy, Rooie, en Blikkies na Anna toe. Sy sal vanmiddag by die huis wees.”
“Wat moet ons daar gaan doen?”