LITMIR.BIZ

      Tak… wszystko dla nich… to nie faramuszki47 —

      Prócz mego dzieła —!

      Cóż to jest za dzieło?

      Czy to przypadkiem nie jest kawał gruby?

      Mniej… więcej… gruby.

      Mężny?

      Przepotężny!

      Ach – przepotężny, mówisz, a nas nie ma?!

      A właśnie – gdyby szło o taki kawał,

      To byśmy wpadły tu, jakoby z procy…!

      Lecz to rzecz inna – to myśli mej owoc,

      Owoc bezsennie przepędzonych nocy!

      Mów prawdę, piękny jest twój owoc nocny?

      Tak piękny, taki potężny i mocny,

      Że przezeń całą zbawimy Helladę —

      My, płeć bezbronna!

      My? Jak? Na Palladę49,

      Mów, choć nie wierzę w naszą płeć bezbronną!

      Wiedz, że zbawienie państw od nas zawiśnie50,

      Albo ze świata zniknie Peloponez…

      I owszem – Wojo, niech go dunder świśnie51!

      I zginie cała Beocja, nieboże!

      Brawo, niech tylko zostaną węgorze!52

      Ateny… nie, nie! Zmilknę, ziemi słowy

      Nie będę Aten szarpała! Lecz słuchaj!

      Kiedy się zejdą na wiec białogłowy

      Z Peloponezu, z Beocji, z Attyki,

      Zbawim Helladę społem53 – my – „podwiki”!

      Cóż my, „podwiki” mądrego zdziałamy,

      Co zbawiennego? My, siedzące w kwiatach,

      W szafrannych54 szatach, malowane damy,

      Szumne jedwabiem – w złocistych sandałach,

      My mamy zbawiać ojczyznę?? Czym, czymże?

      Zaprawdę – właśnie to ojczyznę zbawi!

      Strój szafranowy, pachnidła i meszty55,

      Róż i przeźrocze giezłeczka56, co wdzięki

      Wpół obnażają… no, domyśl się reszty!

      Być-że to może?

      Tak, że ani jeden

      Z mężczyzn nie porwie na drugiego piki…

      O, na boginki, dam farbić płaszczyki!

      Ni tknie pawęży57…

      W jedwab się wystroję!

      Ni sięgnie miecza…

      Kupię, na Bóstw dwoje,

      Buciki perskie, najdroższe w Atenach!

      Czyliż nie mogła przyjść na wiec płeć biała?

      O – na Erosa – każda, jakby strzała,

      Puszczona z łuku, lecieć tu powinna!

      Widzisz więc, kumciu, jaka ta rzecz inna…

      A tu te nasze attyckie kobiety

      Wszystko wpierw robią, czego nie potrzeba.

      Lecz i z Pomorza – ni jednej – o nieba —

      Ni z Salaminy – nie ma!

      Te, wiem, przyjdą.

      Każda o świcie już jedzie na szkucie58…

      Ni te, o których mówiło przeczucie,

      Że przyjdą pierwsze, Acharnów małżonki!

      Przyjdą! Lecz co do Teogena żonki,

      Ta wprzód się musi poradzić Hekaty59.

      Ależ, patrzaj no – nadchodzi ich kilka,

      A tam znów inne; przyjdą – jeszcze chwilka…