LITMIR.BIZ

      Könlünə yatmayanı

      sahilə qovan dəniz.

      Gülü qoynuna alan

      dəniz, könlün nə təmiz.

      Sevgilərin sadiqi,

      sənə gül gətirmişəm.

      Sən ismətli gəlinsən,

      üzünə tül sərmisən.

      Gülü görüb əllərin

      dalğa-dalğa əsəcək.

      Gəlib üzümə baxıb,

      baxıb məni süzəcək.

      Pıçılda qulağıma,

      pıçılda duyulanı.

      Gəl danışaq; boşaldım

      içimə yığılanı.

      Hər şey,

      hər şey

      boğur səni.

      İçindəki adam boğur,

      çölündəki adam boğur,

      havan boğur, hissin boğur.

      Aralıqda o vurnuxan

      düşüncələr nələr doğur?

      Bir sakitlik olacaqmı

      içindəki, çölündəki

      bu savaşdan?

      Sual yağır yağış kimi.

      Ağacdakı yarpaqlar da

      baxır sənə baxış kimi:

      Səni yoran ağrılara

      nə vaxtadək dözəcəksən?

      Bilirəm ki,

      əvvəl-axır bezəcəksən.

      Səni boğan o dərdləri

      bir «ah» ilə çıxart getsin.

      Ötən ötsün, itən itsin.

      Öz-özünü sən boğmasan

      kimsə səni boğa bilməz,

      səndən səni doğa bilməz.

      Yaşamaqçün

      doğ özündən təzə adam.

      Səni boğan aralıqdan,

      qovğalardan

      birdəfəlik azad ol tam.

      «Yeni həyat,

      yeni adam —

      bundan sonra

      göy doğduğu

      bir övladam».

      Ya da de ki:

      «bu dünyaya tamam yadam»,

      ya da çığır için boyu:

      «burax məni yolayrıcı,

      burax gedim.

      Mən də buyam».

      Ya da yaşa belə.

      Yaşa belə, dözənəcən,

      öz-özünü üzənəcən…