ТОП просматриваемых книг сайта:
Su üzərində bahar. Rəfail Alı oğlu Tağızadə
Читать онлайн.Название Su üzərində bahar
Год выпуска 0
isbn 9785449834065
Автор произведения Rəfail Alı oğlu Tağızadə
Жанр Мифы. Легенды. Эпос
Издательство Издательские решения
közərən ümidə boylanar yenə.
Sənin bu halına dözməz gözlərim:
Mənim baxışlarım dəyişər səni,
üzdə naxışların dəyişər səni,
ürək alqışların dəyişər səni.
Daha dəyişərsən bu gündən belə.
Yaman dəyişmisən, bir bax özünə.
Küləklİ yağış
Səmtini dəyişən külək,
kiminsə üzünə yağan yağış
ağacdələntək pəncərəmi döyəcləyir.
Tozu yuyulmuş ağaclar özünü silkələyir,
binalar,
asfaltlar
rəngini dəyişir…
İslanmış baxışlarım üşüyür
bu küləkli yağışda.
Bİr şəKİl gəlməlİydİ
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,
yazda kitab arasına qoyulan gültək.
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,
gecədən səhərəcən oxunacaq varaqtək.
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində;
xatirələri çözələyəcək,
xəyalları söyləyəcək,
insana həyat yaşadacaq
bir şəkil.
Bir şəkil gəlməliydi o zərfin içində,
yer boyda, göy boyda;
sən boyda bir şəkil.
«Baxışın keçmişdən danışır…»
Baxışın keçmişdən danışır,
duruşun ilahidən.
Sol əlin sağ əlimə yapışıb.
Sağ əlindən göyərçinlər çörək dənləyir.
Gözlərin xatirə danışır,
üzündə təbəssüm.
Sən necə də doğmasan
köhnə Bakı kimi.
Unudaram dərdİmİ
Allah,
çəkəcəyim dərdi gəl,
sən mənim özümə ver.
Başqasına dərd verib
məni dərdə bələmə.
Doğma bilmir, yad bilmir,
dərdin səpir sinəmə,
unuduram dərdimi,
üstümə dərd ələmə.
Sevincə ha qaçıram
qəm üstünə qəm gəlir,
bir ömür borc ödədim,
sonda hər şey kəm gəlir.
Mənim olan dərdimin
dərmanı tamam yaddı,
ha dərdimə ad qoydum —
qalan sən qoyan addı.
Allah,
çəkəcəyim dərdi gəl,
sən mənim özümə ver.
Başqasına dərd verib
məni dərdə bələmə.
Unudaram dərdimi,
üstümə dərd ələmə.
Bu gecənİn sahİlİ
Qaranlıq gecələrtək
yox gözümdə bir naxış.
Gəl, dayan başım üstə,
kölgənə yağdır yağış.
Bəlkə isinə canım,
bəlkə ayılıb duram.
Əlini qoy sinəmə,
bəlkə sağala yaram.
Bu gecənin sahili
gündüzdən uzaq düşüb.
Bitməyən qaranlıqda,
sevinclər yasaq düşüb.
Dənİzİn xatİrəsİ
Bu məsum gecəni, kövrək gecəni,
bir görən oldumu bizdən savayı?
Alıb ulduzların uzaq salamın,
dənizin səsini duyan oldumu?
Bir az rahatlanıb, bir az boşalıb,
röyalar içində batan oldumu?
Üstünə yüyürən ağappaq ləpə
ipək əllərinə gəlib dolacaq.
Sonra da dənizin xəlbət sözünü
sənin qulağına pıçıldayacaq.
Bu məhrəm söhbəti bitirsin deyə,
hələ neçə kərə gedib gələcək,
sözləri birəbir gəlib deyəcək.
Sonra da dənizin köpük havasın
xəstə ürəyimə səpib gedəcək.
Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın
ağaran ləpələr, o ağ ləpələr
sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək.
Üstünə yüyürən, üstümə qaçan
o coşan dalğalar, sakit ləpələr
xatirə yazacaq gecə adına,
qumlu sahillərin boz yaddaşına,
qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz.
Əriyən gecədə, sönən gecədə,
bizləri bir yerdə tutan gecədə,
ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa,
gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,
gəzərik sahili o baş, bu başa.
Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,
bir də ki, o tənha sahildəki biz…
Dənİz sevgİsİ
Məni dəniz boğsa bir dərdim olmaz.
Bilirəm, ustufca, lap aram-aram
çəkib öz qoynuna alacaq məni.
Bir az tumarlayıb, bir az oynadıb
əliylə gözümü