LITMIR.BIZ

      Αὐτά μᾶς ἦρθαν. Εἶναι μοῖρες.

      Καί πρέπει νά πάει στόν καθένα

      τό σωστό μοιράσιν. Εἴμαστε μεγάλη

      οἰκογένεια. Μεγάλον μάλιν.

      Γι’ αὐτό κι ἐφτάσαν ἕως ἐμάς (τόσες

      γενιές μοιράσια!) κλῆροι καλοί.

      Νά νιώθουμε πώς ἔχουμε στή γῆ μας

      ρίζες. Καί τώρα ἀκοῦστε τά ὀνόματα

      τῶν τόπων πού ἔχουμε περιουσίαν.

      Κι ὕστερα τραβῶ τούς κλήρους.

      Εἶστε πέντε ἀδέλφια, πέντε μοῖρες.

      Ἕναν προστάθιν στοῦ Συρκάνου κι ἕναν

      εἰς τόν Σκουτελλήν. Εἰς τόν Πέρα Συρκάνον

      κι εἰς τά Mαναστῆρκα, εἰς τές Xρυσομηλιές

      κι εἰς τά Λιβάθκια, οὖλλα μαζίν δώδεκα

      σκάλες καί τρία προστάθκια, ππέφτουν σας

      πού θκιόμισυ σκάλες σχεδόν. Εἰς τοῦ Kαρμίρη,

      στήν Mαύρην Συκιάν κι εἰς τό Πηγάδιν

      ρίζουμεν σαράντα σκάλες τζιαί τέσσερα

      προστάθκια. Στόν Ἔξω Λάκκον, ἀππέξω

      τοῦ χωρκοῦ καί εἰς τά Ἁλώνια ὡραῖοι

      περβολότοποι τζιαί τό νερόν τρεχούμενον,

      κοσπέντε σκάλες. Mοιράζουνται ἀκριβῶς

      στά πέντε. Μές τό χωράφιν τῆς Zαπφείρας

      στήν Φρακτήν ἔχουμε κάμποσα δεντρά.

      Ἐλιές τζιαί τερατσιές, δέκα τζιαί πέντε ρίζες.

      Στοῦ Πόθου, στόν Τερατσωτόν,

      στούς Ρκάτζιηδες,

      στές Χαλαζιές, ἔνι τό μάλιν μας πολλήν,

      πάσιν εἰς τόν καθένα εἴκοσι σκάλες καθαρές.

      Εἰς τοῦ Ἀντούσιη ἔχουμε πέντε ρίζες

      ἀθασιές ππέφτει σας ’ποῦ μιά. Στοῦ Σίρηχα

      κι εἰς τόν Λουφκιάν, στόν Ἅη Γιώρκη,

      στήν Δέησιν τζι εἰς τήν Γεραμπελιάν

      εἴχαμε, μάνα μου, πολλά, ἀμμά ἐξηλείψαν τα

      οἱ προκομμένοι οἱ παπποῦδες σας

      τζι ὁ τζιύρης μου, πού έν ἐκουμαντάραν:

      τό παλιάμπελον ἐπῆεν στοῦ Δημήτρη

      τοῦ γιοῦ τοῦ Στρατουρᾶ, ὁ Mιχαήλης

      τῆς Σαλώμης ἔφαν τά Κοκκινόγια

      ὁ παπά Bασίλης τήν Λαξιάν τοῦ Σταυρινοῦ

      τζι ὁ Mπεναρδής ὁ Κρητικός τό πιό ὄμορφον

      περβόλιν μας, ἀντίπερα τῶν Ἁλωνιῶν.