LITMIR.BIZ

      Bir hafta sonra Bedbug 78’inci polis karakolundan serbest bırakıldı. Bu, arka arkaya beşinci daldı, istasyon polisleri ile başladı ve her yerde tuvaletleri yıkadı. Önünde kimse bunu kabul etmedi. Ve yıllık kiri yıkamak zorunda kaldı.

      Harutun onu bir hafta boyunca karakolda beklemekten bıkmıştı, iyi bir yazdı. Yerel gopot ve evsizlerle temasa geçti. Giysileri bir yer bezine dönüştü. Evsiz insanlar ve benzerleri tarafından kullanılan etanol gözlükleri için bir temizlik maddesi olan “buz” un şişmiş yüzü şempanze kıçı gibi kırmızıya döndü. Gözleri sadece kederden değil, aynı zamanda korkunç bir akşamdan kalma gözyaşlarıyla doluydu. Moskova Metro İstasyonu’nun geçidinde oturuyordu. Şapkası baş aşağı ve yere yatmıştı. İçinde bir kuruş görülebilir: bir, beş ve on sikke. Dizlerinin üstüne oturdu ve hafifçe ağladı. Fingals gözyaşlarını kaçırdı.

      – Harutun? Ottila, “Senin sorunun ne?”

      – Ah? Apchi, – onbaşı gözlerini yavaşça kaldırdı.

      – Kalk, burada mı oturuyorsun? – Böcek geldi ve şapkasını kaldırdı.

      – Dokunma, apchi. – Harutun histerik bir şekilde bağırdı ve şapkasını tuttu. Küçük bir şey mermer zemine sıçradı ve çaldı. Zil sesi, yakınlarda duran evsizler tarafından duyuldu. İyi ve genç görünüyordu.

      – Hey evlat, sefilden in. – birini bağırdı

      – Ekmek kazanmak için onu rahatsız etme, schmuck. – ikincisini korkuttu.

      – Vali, Vali. – üçüncüsünü destekledi – canlıyken.

      – Bana gençlere mi söylüyorsun? – yerel dedektif General Klop şaşkınlıkla gözlerini açtı.

      – Ah? Evet, bu hiç çocuk değil.

      – Cüce mi?!

      – Evet, ve zenci. Heh. – Ve tahtakurularına yaklaşmaya başladılar.

      “Kartuş,” diye fısıldadı Harutun diz çökerek. – kaç, patron. Onları erteleyeceğim. Yine de, onlar beni zaten dövdü ve yalvardı.

      – Ssy değil, Sarakabalatanayaksoyodbski onlara yaşlıları rahatsız edemez açıklayacağım. Ottila güvenle cevap verdi ve kollarını sıvadı.

      – Oh, Zyoma, bize koşmaya karar verdi, – piç, en sağlıklı ve kel olan için.

      – Gri, kovaya sürükleyin. – ince ve dövmelerle desteklenir, urn’a işaret edilir.

      – Hemen söylüyorum, gençleri sakinleştir, seni son kez uyarıyorum. – nazikçe Klop’a sordu, sağlıklı bir gözüne bakarak. Onu büyük fırçasından yakasından aldı ve kaldırarak gözlerine getirdi. Ehidno’ya gülümsedi ve nefesini nefesi kesildi. Sanki kabızlık gibi gözlerini açtı ve sanki Ilyich’in ampulünü ağzına koymak istiyormuş gibi ağzını genişletti. Goon fırçayı bıraktı ve eğildi, kasıklarını iki eliyle tuttu.

      – Ahhhhh!!!! – herkesi boğdu.

      Ottila ayağa kalktı ve çömeldi, toplara ikinci bir darbe verdi, ancak yumruğuyla.

      Yumruğunu bir dakika boyunca yumruklarıyla dövdü, o kadar hızlı ki ellerini ayırt etmek zor oldu ve sonunda Adam’ın elindeki topuğa bir topuk sıçramasıyla vuruldu. Redneck yavaşça öne düştü ve alnıyla mermer zemine düştü, her şeyi kendine yapıştı. Ottila düşmeyi bir tarafa atladı. Kanunları rüzgar tarafından uçuruldu. Ve genel olarak, geçiş her türlü serbest yükleyiciden temizlendi – sarhoşlar.

      Ancephalopath ayağa kalktı, şefin omzuna yaslandı.

      – Teşekkür ederim, apchi, patron. Düşündüm ki, apchi, burada öleceğim.

      – Buna nasıl ulaştın? Beni bir hafta mı kapattılar? Ve sen zaten battın.

      “Ya kendisi?” Diye düşündü Harutun, ama hiçbir şey söylemedi. Ottila yine onbaşıya baktı ve nefesi kesildi.

      – Oh, Yoshkin kedisi, kupanızla ne yaptılar?

      – Evet, tamam, apchi, – Harutun elini salladı ve biçimsiz yüzünü çevirdi: kırık bir burun, iki göz sağ gözün altında ve üç solun altında ve bir ön diş değil. Bir kişide evsizlerin ve merhametsizlerin zalim dünyası. Altta bu dünyada yaşlıların hayatta kalması çok zordur.

      – Mdaa… ama onlara burunlarını sormadın mı?

      – Hayır, aklına bile gelmedi.. – Harutun, Patronun arkasına yavaşça dokundu ve dilini her zamanki gibi çiğnedi, – yine de dur! – diye bağırdı, – evet, en yakın resepsiyona bakır çukurunu duyduğunu duydum ve bunlar – bir antika mağazasında öldüler.

      – Kim, bunlar? – Ottila durdu.

      – Peki, kabul noktasından bir antika mağazasına teslim ettiler.

      – Peki hangisi?

      – Ve ortada, Kazan Katedrali’nin arkasında.

      – Hadi gidelim. Sonra aniden sattılar mı?

      Hala Mos’dan çıktılar. Nevsky Prospect üzerinde Bana. Ansiklopediler. Ottila, kaldırımda duran teyzeye gitti ve sordu:

      – Ve nerede oldu. Kazan Katedrali?

      – Yok mu?

      – Bu: yer.

      – Rus değil misin? konuk mu misafir mi?

      – Hayır. Ben bir semtim.

      – Anlıyorum. Nevsky boyunca, Saray Meydanı’na doğru yürüyün ve sol tarafta Katedral’i göreceksiniz.

      – Teşekkürler. Size ve çocuklarınıza sağlık … – Tahtakuruları teşekkür ve kaldırım boyunca Incephalopath ile gitmeden önce.

      Dava

Скачать книгу