LITMIR.BIZ

      Akt I

      Scena I

      Pole nad Gopłem. LECH, GWINONA, SYGOŃ, GRYF, wchodzą zbrojni.

      LECH

      Zapalić ognie na pobojowisku

      I tu mi wzięte przyprowadzić jeńce.

      Wchodzą DERWID z harfą złotą w ręku, LELUM i POLELUM w łańcuchach.

      SYGOŃ

      Z ręki mu złotej harfy nie wydarto,

      Jest to Wenedów król z dwoma synami.

      LECH

      do Derwida.

      Cóż myślisz, starcze, o ludach zachodnich?

      Wczora ty byłeś panem tej krainy,

      Dzisiaj do ciebie nie należy głowa,

      Która rządziła wczoraj tymi ludy.

      Szaty na sobie teraz porozdzieraj,

      Okup się, starcze, łzy brylantowymi,

      Bo ci czekanem łeb roztrzaskam siwy.

      Do Lelum i Polelum.

      Cóż to szczekacie jak psy łańcuchami?

      Cóż to, niedźwiedzie, uczcie się pokory!

      Gdzie mój kat? Ten mi człowiek plunął w oczy.

      Że ja maleńki, to on mną pogardza,

      A wiem, że mego miecza nie udźwignie.

      Gwinono, patrzaj, jaki to lud rosły.

      Ja komar, i krew z niego wycedziłem

      I wycisnąłem w ręku jak cytrynę.

      Jak się Czech dowie, to nie będzie wierzył.

      Poślę mu tego starca w podarunku,

      I tych dwu młodych poślę królewiców,

      Niechaj porobi z nich obudwu psiarzy.

      GWINONA

      Ja chcę usłyszeć ich głos. Każ, niech mówią.

      LECH

      Psy, łatwiej zmusić ich, aby jęczeli.

      GWINONA

      Ta harfa musi być zaczarowana.

      LECH

      Na Boga! Prawdę mówisz, moja lwico,

      Ta harfa musi być zaczarowana.

      Stary! Czy w harfie twojej siedzi diabeł,

      Że tak o nią dbasz? Na Boga! To mruki!

      My tu przed nimi jak na nitce wróble,

      A oni patrzą z góry jak na frygi.

      Gryfie, odprowadź ich do Rzymskiej wieży,

      Jak się wygłodzą, to głos odzyskają.

      DERWID, LELUM, POLELUM wychodzą pod strażą.

      To głuchoniemy jakiś lud, Gwinono,

      I głuchoniemy król. Na koń! Hej, na koń!

      Ufundujemy na trupach królestwo.

      Wychodzą wszyscy.