LITMIR.BIZ

Скачать книгу

26 lutego 2019 r. 15,45 proc. udziałów w firmie posiada brytyjska spółka ProLogics LLP62. Według informacji, które Work Service zamieszcza na swojej stronie, spółka ProLogics LLP jest jeszcze ważniejszym akcjonariuszem firmy Misiaka, gdyż ma w niej 19,74 proc. udziałów63.

      Jak podaje Companies House (brytyjski oficjalny rejestr spółek), ProLogics LLP kontrolowana jest przez dwie osoby. Są nimi Panagiotis Sofianos i Paul Andrew Christodoulou. Jak powstała spółka ProLogics LLP? Zgodnie z aktem rejestracji została założona przez dwie inne firmy: Robel Assets Inc. oraz Sorotel Investments Ltd. – zarejestrowane na… Seszelach. Wspomniany akt rejestracji dostępny jest na stronie Companies House64. Według światowego internetowego rejestru spółek OpenCorporates faktycznymi właścicielami spółki ProLogics LLP są wspomniani panowie Sofianos i Christodoulou.

      Mowa zatem o wspólnikach Misiaka. O wspólnikach szczególnie istotnych, albowiem sam Misiak w założonej i nadzorowanej przez siebie firmie Work Service ma mniej akcji niż ProLogics (jedynie 14,67 proc.)65.

      Panów Sofianosa i Christodoulou znajdziemy też w oficjalnych strukturach Work Service, a właściwie na szczytach tej firmy. Paul Christodoulou zajmuje w niej stanowisko wiceprezesa zarządu66.

      Panagiotis Sofianos zaś, który w mniej oficjalnych sytuacjach również używa imienia Paul67, jest przewodniczącym rady nadzorczej Work Service68.

      Kim jest Panagiotis – względnie Paul – Sofianos? To grecko-amerykański biznesmen, który od 1995 r. działa w Rosji. Między innymi kieruje rosyjską odnogą ProLogics, która zajmuje się transportem i logistyką69. Krótko po pierwszych doświadczeniach w Rosji Sofianos rozszerzył swoją działalność na Polskę, gdzie w latach 1999–2001 zarządzał wielką firmą przetwórczą Hortex70.

      Na oficjalnej stronie firmy Work Service oraz w wielu innych źródłach czytamy, że w 2001 r. Paul Sofianos został „Starszym Wiceprezesem i Szefem Inwestycji Bezpośrednich” w Delta Capital Management71.

      Czym była ta firma? Delta Capital Management, która od 2004 r. nazywa się Delta Private Equity Partners72, należała do Amerykańsko-Rosyjskiego Funduszu Inwestycyjnego (The U.S. Russia Investment Fond, w skrócie TUSRIF). TUSRIF odgrywał niezwykle ważną rolę w Rosji. Stworzony został przez władze amerykańskie dla inwestycji w rosyjską przedsiębiorczość.

      Niestety, jak się zdaje, Kreml ze swymi oligarchami odniósł większe korzyści z działalności TUSRIF niż zwykli Rosjanie. Zwierzchniczka Sofianosa w TUSRIF i Delta Private Equity Partners, Patricia Cloherty, w 2008 r. dostała Order Przyjaźni od Putina73.

      Jak podaje amerykański portal Medium.com74, jej kolega Kiriłł Dmitriew – członek zarządu Delta Private Equity Partners, potem dyrektor generalny tej firmy – w 2011 r. został szefem Rosyjskiego Funduszu Inwestycji Bezpośrednich (Russian Direct Investment Fund). Instytucja ta zarządza wielomiliardowym kapitałem. Czyim? Państwowym, choć ściślej byłoby powiedzieć: kremlowskim. Działalność funduszu osobiście nadzoruje… Władimir Putin. Dyktator wcale się z tym nie kryje. Oficjalnie informuje na stronie internetowej Kremla, że Kiriłł Dmitriew przychodzi zdawać mu sprawę z działalności funduszu75. Warto również odnotować, że w 2017 r. Dmitriew spotkał na Seszelach nieoficjalnego przedstawiciela Donalda Trumpa, przedsiębiorcę Erika Prince’a76. Jak podają liczne źródła, Dmitriew miał przylecieć na to spotkanie samolotem należącym do… Andrieja Skocza77. Przypomnę: Skocz to oligarcha sołncewskiej mafii, kompan Roberta Szustkowskiego powiązanego z aferą taśmową przez Falentę i Misiaka, a także Grupę Radius i restaurację Sowa & Przyjaciele.

      Wróćmy jeszcze na chwilę do amerykańsko-rosyjskiego TUSRIF. W latach 90. jego pierwszym szefem był Wilbur Ross. Dwie dekady później, w 2017 r. Ross został mianowany sekretarzem handlu przez amerykańskiego prezydenta Donalda Trumpa. Współpraca Trumpa z Rossem stała się kolejnym dowodem na istnienie powiązań prezydenta z Kremlem. Gdy Wilbur Ross obejmował stanowisko sekretarza handlu, obiecał wyzbyć się wszystkich swoich prywatnych biznesów. Magazyn „Forbes” ujawnił jednak, że Ross tego nie zrobił. Za pomocą różnych zabiegów ukrył m.in. swoje inwestycje w Bank of Cyprus. Głównym udziałowcem tego banku jest Wiktor Wekselberg, który w 2013 r. uznawany był za najbogatszego kremlowskiego oligarchę78.

      Jak Wekselberg doszedł do swoich miliardów? Może chociaż w tym przypadku obyło się bez pomocy sołncewskiej mafii?

      W 1997 r. Wiktor Wekselberg połączył siły z dwoma innymi oligarchami, aby kupić państwową firmę paliwową TNK79. Owocem tych dążeń było konsorcjum Wekselberga o nazwie AAR. Ich ukoronowaniem zaś – stworzenie firmy TNK-BP przy udziale globalnego koncernu BP. W 2013 r. firma TNK-BP została sprzedana rosyjskiemu gigantowi Rosnieft, którym zawiaduje Igor Sieczin. Człowiek uważany w Rosji za „drugiego po Putinie”, opiekun służb specjalnych, były szpieg wywiadu wojskowego GRU80.

      Ze służbą tą od dziesięcioleci związana jest również mafia sołncewska. W tym znany już nam kompan Szustkowskiego, Andriej Skocz.

      Na tym nie koniec. Kto bowiem był wspólnikiem Wekselberga w TNK, AAR i biznesach z potężnym byłym szpiegiem Sieczinem? Inny znany nam członek sołncewskiej mafii, oligarcha Michaił Fridman. Ten sam, z którego supermarketami współdziałała później firma Tomasza Misiaka, czyli Work Service81. Razem z Fridmanem Wekselberg kupił, a potem odsprzedał Rosnieftowi i Sieczinowi TNK (tworząc po drodze AAR i wciągając w to wszystko BP). Jak podał brytyjski „Telegraph”, ta trwająca 16 lat operacja uczyniła Wekselberga najbogatszym oligarchą w Rosji. Fridman też się obłowił – po sprzedaży TNK jego majątek miał wzrosnąć z 1,2 mld do 15,1 mld dolarów82.

      Na tym nie kończą się powiązania Misiaka i jego firmy z Fridmanem.

      Na dalszych stronach tej książki przekonamy się, że w pośredni, ale nie mniej zadziwiający sposób łączy ich także… Mateusz Morawiecki.

      Na razie pozostańmy jednak przy Sofianosie, przewodniczącym rady nadzorczej firmy Misiaka Work Service. Albowiem strona internetowa Work Service podaje, że Sofianos zasiadał w zarządzie rosyjskiej spółki Saint Springs Water83. Informację tę potwierdzają inne źródła84. Spółka Saint Springs Water zasługuje na chwilę naszej uwagi z dwóch przyczyn.

      Po pierwsze, sprzedawała butelkowaną wodę źródlaną o dość niezwykłych właściwościach marketingowych. Woda nazywała się Swiatoj Istocznik („Święte Źródło”), a jej głównym wyróżnikiem rynkowym było to, że została… pobłogosławiona przez rosyjską cerkiew prawosławną. Przez pewien czas była to jedna z lepiej sprzedających się marek wody butelkowanej w Rosji85.

      Po drugie, w 2013 r. woda i marka Swiatoj Istocznik została przejęta przez konsorcjum… Alfa-Group Скачать книгу